เรื่องมีอยู่ว่า ผมสนใจสาวรุ่นเดียวกันที่ทำงานคนนึง ซึ่งเธอชอบดาราเกาหลีเอามากๆ มีโลกส่วนตัวสูงพอสมควร นิสัยก็ค่อนข้างตรงๆ ทำงานเก่งมาก  ผมนี่เทียบเขาไม่ได้เลย ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงสอบได้ในตำแหน่งที่สูงกว่าผม แต่ก็มีข้อเสียนิดหน่อย คือ ไม่ค่อยตรงต่อเวลา ชอบเถียงผู้ใหญ่ ไม่รู้ดิแต่ผมยอมรับได้ เพราะผมมองว่ามันเป็นเรื่องที่ต้องค่อยๆแก้ค่อยๆปรับกันไป ผมชอบมองเขาเวลาเขาพูดถึงศิลปินที่เขาชอบ เขาจะดูมีความสุข ตอนนั่งฟังผมร็สึกอิ่มอกอิ่มใจแบบบอกไม่ถูก แต่ด้วยความที่ผมไม่เคยเข้าหาผู้หญิงมาก่อน ผมก็ไม่รู้ว่าจะเข้ายังไง บางครั้งผมได้แต่แอบมอง เอาขนมมาเผื่อเขา แต่อ้างว่าซื้อมาให้ทุกคนแต่ใจจริงคือซื้อให้เขา
อีกเรื่องนึงที่ผมไม่กล้าเข้าหา เพราะผมนับถือศาสนาอิสลาม ผมกลัวเขาจะปฏิเสธ เพราะกฎของศาสนาตัวเอง แต่โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นคนไม่เคร่ง ผมมองว่าศาสนาเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ แต่ไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตประจำวันมากนัก อีกเรื่องก็คือ ผมพูดถึงเขาให้ที่บ้านฟังบ่อยๆ คุณแม่ผมก็ไม่ได้ห้ามอะไรถ้าผมจะมีความรักแต่ก็สั่งผมไว้ว่า ถ้าจะเลือกใครเข้ามาในชีวิต ต้องเป็นคนที่แม่ดูแล้วโอเคด้วย  คำพูดนี้ทำให้ผมค่อนข้างหนักใจพอสมควร เลยทำให้ผมมานั่งคิดว่าผมควรจะเริ่มเข้าหาเขายังไงดี กลัวเขาจะเข้ากับคนที่บ้านเราไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก ปต่ลึกๆแล้วเขาเป็นคนที่น่ารัก สุภาพ แต่ไม่ยอมให้กับกฎที่ไร้เหตุผล เปย์ศิลปินหนักมาก กลัวแม่ผมจะรับไม่ได้ตรงนี้แหละ 5555 เพราะเท่าที่ผมทราบมาติ่งเกาหลีจะชอบคนที่เข้าใจเขา ยอมรับความชอบเขา