ผมยังรักแฟนเก่าที่เคยคบกันเมื่อเกือบ 4 ปีก่อน แต่เลิกกันด้วยเหตุผลต่างๆนานา ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราเลิกกันด้วยเหตุผลอะไร แต่หนึ่งในเหตุผลที่สำคัญที่สุดคือพ่อแม่ผมสั่งห้ามไม่ให้ผมคบกับผู้ชาย เพราะผมเป็นลูกคนเดียวของที่บ้านและมีกิจการที่ทางบ้านอยากให้ดูแลต่อ เวลาผ่านไปเกือบ 4 ปีผมยังคงติดต่อพูดคุยกับแฟนเก่าคนนี้อยู่บ้าง ซึ่งต้องสารภาพตามตรงว่าผมยังคงรักเขามากและไม่เคยรักคนอื่นเท่าที่ผมรักเขาเลย และผมก็พอจะดูออกว่าเขาก็ยังรักผมอยู่เหมือนกัน แต่ด้วยปัญหาของผมเองที่ไม่สามารถกลับมาคบกับเขาได้อีก ทำได้แค่ดูรูปในไลน์ของเขา และไม่แสดงออกมากเกินไปให้เขาเห็นว่าผมยังคงรักเขาอยู่(ผมคิดว่าเขาก็รู้ว่าผมยังรักเขา) ผมดีใจที่เรายังมีโอกาสได้เจอกันบ้าง อย่างน้อยปีละ 2-3 ครั้งก็ยังดี แต่เมื่อวานผมนัดทานข้าวกับเขา และเขาบอกว่าอยู่ทานข้าวด้วยได้ไม่เกินหนึ่งทุ่ม ผมจึงถามเขาไปว่ามีแฟนใหม่แล้วหรือเปล่า ถ้ามีแล้วผมจะได้ไม่ทักหา เขาก็ตอบผมว่าใช่ มีแฟนแล้ว ผมจึงบอกเขาว่ารถติด ผมคงไปหาเขาไม่ทันหนึ่งทุ่ม ให้เขากลับได้เลย และผมก็กลับบ้านผม ผมรู้สึกเสียใจมากและนอนไม่หลับ เลยมาระบายในพันทิป เพราะผมอึดอัดที่ไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับใครได้ ถึงความรู้เสียใจที่เขาได้ไปเจอคนใหม่ โดยที่ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย

ปล. ผมอายุจะ 31 แล้ว ส่วนเขาอายุประมาณ 28