สวัสดีค่ะ เราอยากมีเรื่องจะปรึกษา เรื่องมันมีอยู่ว่า ..
เรากับแฟนเก่าคบกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเกือบ 2 ปี เราคบกับแฟนอย่างเปิดเผย พาแฟนไปพบพ่อกับแม่ ไปทานข้าว ไปเที่ยว ทำกิจกรรมมากกมาย เราอยู่จังหวัดเดียวกัน แต่คนละอำเภอ บ้านเรากับที่ทำงานเค้าห่างกัน 5 กม. และอยากหยุดที่เขาคนเดียว เราหยุดค่ะ อยากจะแต่งงาน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
แต่วันนึง.. ทะเลาะกัน เราเลิกกัน เหตุผลที่เลิกกันคือเค้าบอกว่า เค้าไม่ได้รักเราแล้ว .. ช่วงนั้น เราง้อแทบเป็นแทบตาย เพราะเราเชื่อว่า เรายังรักกัน คนที่อยู่ด้วยกันอาจจะมีบางช่วงที่เราเบื่อกัน สุดท้ายเค้าก็ไม่กลับมา เราร้องไห้เสียใจ กว่าจะคิดได้ให้กลับมารักตัวเองได้ เสียหลักอยู่พักนึง ข้าวกินไม่ได้ งานไม่ค่อยทำ ร้องไห้อย่างเดียว แต่ไม่เคยคิดจะทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตายนะคะ เราหันมารักตัวเองโดยการทำดีกับครอบครัว อะไรที่เราเคยทำให้เค้า เราทำให้พ่อแม่ครอบครัวเรา งานบ้านงานครัว ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
เราเชื่อว่าเขาว่าเขาไม่มีคนใหม่เพราะ 1.งานของเขา เขาเป็น จนท. ของ รพ รัฐแห่งนึง ทำงานเป็นช่วงๆ เวลาพักผ่อนไม่มี เวลาจะไปไหน ใกล้ไกล เราไปด้วยไม่เคยทิ้งให้ไปคนเดียวสักครั้ง 2.ช่วงที่ทะเลาะกันไม่เคยมีสายโทรเข้าโทรออกแปลกๆเลย เฟสบุ๊คไม่มี ไลน์ไม่เด้ง เราเลยเชื่อว่าเขาไม่มีใคร
แล้ววันนึง.. เราทำใจได้ค่ะ มีสติ นิ่งเป็น เย็นได้ ช่วงที่ทำใจได้ อยู่ได้คิดได้โดยไม่มีเขา เพื่อนเราสมัยเรียนติดต่อเพื่อน.ห้ เลยคุยกันลองดู เราคลิ๊กกัน อาจเป็นเพราะอายุเท่ากัน เลยลองคบกันดู เราอยู่ไกลกัน คนละจังหวัด แต่มาเจอกันเดือนละ 1 ครั้ง ครั้งละ 2-3 วัน
พอแฟนเก่ารู้ว่าเรามีแฟนใหม่ได้ 2 วัน เขาฟูมฟายร้องไห้มาขอคืนดี แทบเป็นแทบตาย ขอพิสูจน์มากมาย
รอบแรกที่มาง้อ เราใจแข็ง เพราะคนใหม่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด ที่เราจะต้องทิ้งเขาแล้วกลับไปคุยหรือให้ความหวังคนเก่า
รอบที่ 2 ที่มาง้อ เขามาพิสูจน์หลายอย่าง เข้าทางพ่อแม่ มาหาที่บ้าน มาทำดีด้วยต่างๆ ขอร่วมทางร่วมชีวิตด้วยใหม่
เรายอมรับค่ะว่าเรายังรู้สึกดีๆกับคนเก่าอยู่ เห็นหน้ากันโดยบังเอิญก็ยังรู้สึก ไปไหนมาไหนยังห่วงเขาอยู่บ้าง
ที่เรามาตั้งกระทู้วันนี้ เราสับสน ยอมรับว่าตอนนี้โลเลมาก คนเก่าก็รัก คนใหม่ก็ไม่อยากทำร้ายเขา แคร์ทั้ง 2 เราไม่กล้าที่จะบอกคนใหม่ ไม่อยากเอาความทุกข์ไปให้คนใหม่ ไม่อยากให้ความหวังคนเก่า พยายามไม่ไปเจอ มันใกล้กันมาก ทั้งทำงานสายเดียวกัน ทำงานร่วมกัน ยังไงก็เจอ บางทีไปกินข้าว เรากินเมนูเดียวกันร้านเดียวกัน ลองเปลี่ยนร้าน ก็เจอกัน ทำอะไร ยังหมุนวนเวียนมา ยังมีอะไรๆที่ทำร่วมกัน ตอนนี้เราอึดอัดกับความรู้สึกตัวเอง เราตอบหัวใจตัวเองไม่ได้ว่าจะทำยังไง เราไม่ได้อยากเป็นผู้เลือก เราพยายามอยู่นิ่งๆ เราอยากบอกคนเก่าว่าอย่าทำแบบนี้ เราทำไม่ได้เพราะไม่กล้าทำร้ายจิตใจเขา ทั้งๆที่เขาทำร้ายจิตใจตัวเอง เราไม่กล้าคุยกับคนใหม่ เพราะเกรงใจเขา เขาก็ไม่เคยทิ้ง หรือไม่เคยทำให้เสียใจ เราไม่อยากเห็นแก่ตัว
.... ช่วยเราด้วย เราคิดจนเหนื่อย ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง เราไม่กล้าพูด T^T
แฟนเก่าที่ยังรักทั้งใจ กับแฟนใหม่ที่เพิ่งคบกัน
เรากับแฟนเก่าคบกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเกือบ 2 ปี เราคบกับแฟนอย่างเปิดเผย พาแฟนไปพบพ่อกับแม่ ไปทานข้าว ไปเที่ยว ทำกิจกรรมมากกมาย เราอยู่จังหวัดเดียวกัน แต่คนละอำเภอ บ้านเรากับที่ทำงานเค้าห่างกัน 5 กม. และอยากหยุดที่เขาคนเดียว เราหยุดค่ะ อยากจะแต่งงาน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
แต่วันนึง.. ทะเลาะกัน เราเลิกกัน เหตุผลที่เลิกกันคือเค้าบอกว่า เค้าไม่ได้รักเราแล้ว .. ช่วงนั้น เราง้อแทบเป็นแทบตาย เพราะเราเชื่อว่า เรายังรักกัน คนที่อยู่ด้วยกันอาจจะมีบางช่วงที่เราเบื่อกัน สุดท้ายเค้าก็ไม่กลับมา เราร้องไห้เสียใจ กว่าจะคิดได้ให้กลับมารักตัวเองได้ เสียหลักอยู่พักนึง ข้าวกินไม่ได้ งานไม่ค่อยทำ ร้องไห้อย่างเดียว แต่ไม่เคยคิดจะทำร้ายตัวเองหรือฆ่าตัวตายนะคะ เราหันมารักตัวเองโดยการทำดีกับครอบครัว อะไรที่เราเคยทำให้เค้า เราทำให้พ่อแม่ครอบครัวเรา งานบ้านงานครัว ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
เราเชื่อว่าเขาว่าเขาไม่มีคนใหม่เพราะ 1.งานของเขา เขาเป็น จนท. ของ รพ รัฐแห่งนึง ทำงานเป็นช่วงๆ เวลาพักผ่อนไม่มี เวลาจะไปไหน ใกล้ไกล เราไปด้วยไม่เคยทิ้งให้ไปคนเดียวสักครั้ง 2.ช่วงที่ทะเลาะกันไม่เคยมีสายโทรเข้าโทรออกแปลกๆเลย เฟสบุ๊คไม่มี ไลน์ไม่เด้ง เราเลยเชื่อว่าเขาไม่มีใคร
แล้ววันนึง.. เราทำใจได้ค่ะ มีสติ นิ่งเป็น เย็นได้ ช่วงที่ทำใจได้ อยู่ได้คิดได้โดยไม่มีเขา เพื่อนเราสมัยเรียนติดต่อเพื่อน.ห้ เลยคุยกันลองดู เราคลิ๊กกัน อาจเป็นเพราะอายุเท่ากัน เลยลองคบกันดู เราอยู่ไกลกัน คนละจังหวัด แต่มาเจอกันเดือนละ 1 ครั้ง ครั้งละ 2-3 วัน
พอแฟนเก่ารู้ว่าเรามีแฟนใหม่ได้ 2 วัน เขาฟูมฟายร้องไห้มาขอคืนดี แทบเป็นแทบตาย ขอพิสูจน์มากมาย
รอบแรกที่มาง้อ เราใจแข็ง เพราะคนใหม่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด ที่เราจะต้องทิ้งเขาแล้วกลับไปคุยหรือให้ความหวังคนเก่า
รอบที่ 2 ที่มาง้อ เขามาพิสูจน์หลายอย่าง เข้าทางพ่อแม่ มาหาที่บ้าน มาทำดีด้วยต่างๆ ขอร่วมทางร่วมชีวิตด้วยใหม่
เรายอมรับค่ะว่าเรายังรู้สึกดีๆกับคนเก่าอยู่ เห็นหน้ากันโดยบังเอิญก็ยังรู้สึก ไปไหนมาไหนยังห่วงเขาอยู่บ้าง
ที่เรามาตั้งกระทู้วันนี้ เราสับสน ยอมรับว่าตอนนี้โลเลมาก คนเก่าก็รัก คนใหม่ก็ไม่อยากทำร้ายเขา แคร์ทั้ง 2 เราไม่กล้าที่จะบอกคนใหม่ ไม่อยากเอาความทุกข์ไปให้คนใหม่ ไม่อยากให้ความหวังคนเก่า พยายามไม่ไปเจอ มันใกล้กันมาก ทั้งทำงานสายเดียวกัน ทำงานร่วมกัน ยังไงก็เจอ บางทีไปกินข้าว เรากินเมนูเดียวกันร้านเดียวกัน ลองเปลี่ยนร้าน ก็เจอกัน ทำอะไร ยังหมุนวนเวียนมา ยังมีอะไรๆที่ทำร่วมกัน ตอนนี้เราอึดอัดกับความรู้สึกตัวเอง เราตอบหัวใจตัวเองไม่ได้ว่าจะทำยังไง เราไม่ได้อยากเป็นผู้เลือก เราพยายามอยู่นิ่งๆ เราอยากบอกคนเก่าว่าอย่าทำแบบนี้ เราทำไม่ได้เพราะไม่กล้าทำร้ายจิตใจเขา ทั้งๆที่เขาทำร้ายจิตใจตัวเอง เราไม่กล้าคุยกับคนใหม่ เพราะเกรงใจเขา เขาก็ไม่เคยทิ้ง หรือไม่เคยทำให้เสียใจ เราไม่อยากเห็นแก่ตัว
.... ช่วยเราด้วย เราคิดจนเหนื่อย ว่าจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง เราไม่กล้าพูด T^T