เป้า   ของหมอ    ไม่ถูกกำหนดโดยทีมบริหารครับ
เพราะผิดหลักจรรยาบรรณ  อย่างเป็นทางการ

แต่ในทาสงปฎิบัติ   มีบ้าง
เช่น
1.หมอใช้ชีวิตที่มีมาตรฐานสูง  รสนิยมสูง  จนเคยชิน   เช่น ลูกเรียน ตปท.  ภรรยาใช้ของแบรนด์เนมหรือติดการพนัน  ตัวเองเลี้ยงเด็กหลายคน...มันก็ต้องใช้เงินมหาศาล
จนบางครั้งเผลอแหย่เท้าข้างหนึ่งของตัวเองเข้าไปด้านสีเทาโดยไม่รู้ตัว  และ  ความไม่รู้ตัวนี้เองที่พาให้ตรรกะความคิดมีเหตุผลดีๆมาอธิบายสิ่งที่ตนเลือกทำกับคนไข้แบบสมเหตุสมผลน่าฟังดูดีเสมอ   (ซึ่งถ้าย้อนกลับไปสมัยจบใหม่อุดมการณ์สูง รสนิยมชีวิตแบบนักศึกษา  จะไม่ใช้วิธีคิดแบบนี้)...ทำทุกอย่างเพื่อคงสถานะการเงินไว้ และมีเหตุผลดีๆมาอธิบายเสมอ

*แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหมอทุกคนที่มีชีวิตดีๆ  จะไม่ดีเสมอไปนะครับ  บางคนก็ได้เงินมาเยอะจากด้านที่ขาวสะอาดจริงๆจากความไว้วางใจของคนไข้  

2.ทีมบริหาร  จะมีการกระตุ้น  หรือ  พูดคุย  บ้าง    แต่บางที่ก็เลยเถิดไปถึงขึ้นกดดันให้ต้องออกเพื่อดันคนใหม่เข้ามาแทน


ขอเตือนเลยว่า   อย่าเชื่อหมอมากนัก    ใช้วิจารณญานมากๆ   ปรึกษาหมอหลายๆคนขอความเห็นที่2/3เสมอถ้าพอทำได้
...คุณไม่จำเป็นต้องเสาะหาหมอที่เก่งที่สุดดังที่สุดเสมอ    แต่ขอให้หาหมอที่ดีให้เจอก่อนเสมอ   คนดีๆเขาจะบอกคุณตรงๆอะไรได้ไม่ได้ ถ้าเขาทำไม่ได้หรือเขาไม่รู้หรือเขาไม่แน่ใจหรือเขาไม่เก่งพอ   เขาจะแนะนำคุณไปเจอคนที่เก่งกว่าเสมอ
ผมไม่อยากทำลายพวกเดียวกันเอง  แต่ก็ทนเห็นพวกเดียวกันเอง(บางคน)ทำกับสังคมไม่ได้

จงระวังหมอทุกคน
แต่
จงอย่าขาดศรัทธาจนคิดว่าไม่มีหมอที่ดี