สติ สมาธิ เป็นสิ่งประกอบร่วมกันไป 1.สติอย่างไรจึงมีสมาธิด้วย 2.สมาธิอย่างไรจึงมีสติด้วย 2ข้อนี้ ประกอบร่วมกันไปใน "ผู้รู้,ตัวรู้ ,รู้" จะเรียกว่าอะไรก็ได้ ใจจะบอกได้เป็นอย่างไรขณะนั้น มีผู้ก

ว่างแล้ว รู้สึกรูปหาย ตัวหาย ขันธ์5ตัวไหนๆดูแล้วมันหายไปทันที จะดูอะไรต่อได้ยังไง จับไม่ถูก เมื่อจิตว่าง ก็ให้เข้าไปดูจิตที่ว่างนั่นแหละ  เป็นการดูตัวเอง เอาจิตเข้าไปรู้จิต จะเห็นการเปลี่ยนแปลงขอ

เมื่อแยกรูปนามได้ จะเห็นกายกับใจเป็นคนละสิ่งคนละอัน ส่วนของจิตเหลื่อมและคลุมกายอยู่ ดูที่จิตจะรู้วึกว่าจิตว่างเบา สภาวะนี้เรียกถอดจิตหรือแยกจิตออกจากกาย จิตที่ว่างเบานี้สามารถเคลื่อนย้ายไปตามตำแหน่งต่

(อ่านจากข่าวแล้วลองเอามาแต่งเป็นกลอนค่ะ) ร่างทั้งร่างเต็มเปี่ยมไปด้วยทุกข์ โรคเร้ารุกรุมสุมกลุ้มซ้ำสอง ค่ารักษาเบียดเสียดเจียดประคอง ใจหม่นหมองเป็นภาระของครอบครัว มียาฉีดให้ต้องตายบ้างไหมคะ อยากจะละ

ขณะภาวนา มีกุศลจิตญานสัมปยุตธรรม  เป็นผู้รู้   ผู้รู้เก่าดับไปกับอาการ ...ผู้รู้ใหม่ดับไปกับอาการ ช่วงรอยต่อการสัมปยุตธรรม จิตเก่าและจิตใหม่เรียกภวังคจิต (จิตดวงที่1 )       (

จิตสังขารคืออารมณ์ทางขันธ์5 เมื่อจิตไปยึดจิตสังขาร จิตก็กลายเป็นผู้เป็นในอารมณ์นั้น ภาวนาจึงรู้ว่าขณะนี้จิตที่ไปเป็นจิตสังขารนั่นเป็นอารมณ์อะไร และรู้ว่าจิตที่ก่อนจะเป็นจิตสังขารนั้นเป็นอย่างไร เมื่อร

จิตผู้รู้ จะเป็นจิตที่กลืนกับบรรยากาศความว่าง เป็นจิตเห็นจิต       เมื่อจิตละเอียดขึ้น จะต้องใช้กำลังสติ สมาธิมากขึ้น ในการรู้ต่อไปใจรู้จะต้องกลืนกับบรรยากาศความว่าง ผู้รู้จะเหมือนอยู่ใ

ตรงกลางความว่าง อยู่กลางจิตที่ว่าง จิตเกิดตรงนี้และถูกรวบลงแล้วเกิดใหม่ก็ตรงนี้(ดับ) เห็นตรงนี้อย่างปล่อยวางจะเป็นพลังให้กับจิต  เพื่อใช้ในการภาวนาหรือเพื่อเจริญสมาธิให้จิตมีกำลังมากขึ้นต่อไป