“โทรมามีไรยะ ยุ่งอยู่” เสียงป้าโวยขึ้นในบ่ายวันหนึ่ง ที่จะปรึกษาเรื่องคนเป็นโควิด
เป็นอันเย็น ค่ำ ถึงได้คุยกัน
“เหนื่อยไหมครับ” ผมถามป้า ต้องเอาใจหน่อย แม้จะใกล้เกษียณ แล้วป้า ก็ยังงอน
“สุดๆๆ เลย วันนี้กินข้าว เอาบ่ายสาม คนไม่พอ น้อง ๆ กระจายกันไปตามจุด พม่าที่นี่ มี หลายพันเลย โรงงานอาหารทะเล ก็ไม่น้อย โรงพยาบาลแตกแน่”
“แล้วทำไมไม่หยุดกินล่ะครับ เที่ยงใครเขาก็หยุด”
“พม่ารอบ เลย เปิดแมสอันตรายมาก เพราะไม่รู้ใครติด สู้ปิดแมสไว้ปลอดภัยกว่า กินช้าหน่อย แต่กินให้คุ้ม”
เฮ้อออออออออออ
“วันๆ พี่ เช็ค เขาได้กีคนล่ะครับ”
“วันก่อนเช็คได้ 120 คน ติด เอาซะ 70 คน ไม่รุ้ จะว่าไง ห้องหนึ่งเล็กๆ นอนกัน แปดคน ดีหน่อยก็นอนห้องละห้าคน เบียดๆ กัน มันก็ติดกันหมด ทีนี้ คงต้องดูเขาขนมา โรงพยาบาลสนาม จะพอหรือเปล่าไม่รู้ ดีที่ อบจ ที่นี่เข้ม แข็งมาก เขาคิดเร็วทำเร็วใจถึง ผู้ว่าก็ลุยจริงๆ พรุ่งนี้ มีรถพระราชทาน มาช่วยด้วย คงสบายขึ้น”
“แล้วพี่พูดพม่ารู้เรื่องหรือครับ” ความรู้สึกผมอยากช่วยป้าแต่ก็ ไม่รู้จะทำอะไร ต่อให้อยู่ สุราษฎร์ ก็คงเหมือน ตัวเกะกะ อะไรไม่รู้ เพราะ เป็นแต่ ป้อนข้อมูล เขียนโปรแกรมคอม ได้แต่ส่งกำลังใจ จากชลบุรี ปีนี้ คงไม่ได้เจอกันยาว แน่
“ นี่แหละปวดหัว สุดๆ ชื่อ เขา นะ วิน เอ ตุน บางคนชื่อ ตุนตุนเอ แล้วก็มี เอตุนตุน หรือ วิน เฉยๆ นี่เยอะมาก เลย ทีนี้ สื่อสารกันลำบากต้องลงข้อมุลช้า ด้วย เกิดเอาคนปรกติ ไปเป็นคนไข้ คนไข้ ไล่กลับบ้านคงยุ่งมาก ดีที่น้องๆ รุ่นใหม่เขาคล่อง กัน เขาใช้คอม ใช้ Dash board เป็น รายงานอะไรก็เร็ว”
“ว่าแต่เราล่ะ แมสใส่ ดีๆ นะอย่าให้รั่ว” ป้าสั่ง เหมือนสั่งลูกชายเลย
ปรกติ ผมจะไม่ใช้แมสดีอะไรหรอก เวลาซื้อก็ เป็นหน้ากากสำหรับ แพทย์นั่นแหละ ดูข้างกล่อง นี่ป้าแกสอน ว่า ไอ้แบบกันแบคทีเรีย หรือกันฝุ่นเท่านั้นไม่ต้องซื้อ ให้เอา ที่เขาบอกว่ากันไวรัส ด้วย ไวรัสมันเล็กมาก
“ใส่ แมส ลุงหน้าใหญ่ยิ่งเวลาอยู่กับสาวๆ จะหน้าใหญ่ คงใส่ง่าย กระชับดี”
หนอยๆๆ ขนาดแมสยังเหน็บแนม
ป้าจะย้ำเสมอ
“ใส่แมส อย่ามีรอยรั่วให้อากาศ เข้า ได้ โดยเฉพาะ ด้านบน เป็นโครงเหล็ก ให้ อยู่เหนือรูจมูก มาครึ่งจมูก แล้วกดให้กระชับ ด้านล่างให้ คลอบปลายคาง แล้วดูด้านข้าง ไม่ให้มีรอยรั่ว เข้าใจไหม ถ้ารั่ว มันจะทำให้เชื้อเข้าได้”
“จ้าป้า” ผมรับคำ
จริง ผมก็เบื่อหลายคน ใส่แมส เอาคาด แล้วเกี่ยวหูเฉยๆ พูดคำสองคำ แมส หลุดอยู่ใต้จมูก แล้วจะใส่เพื่ออะไร
“ทำงานเหนื่อย แต่ทำไม พี่อ้วนเอาๆ ทำงานจริงป่ะเนี้ยะ”
“ทำงานซิยะ แต่ต้องเข้าใจที่นี่ สุราษฎร์นะ เงาะ บาน ผลไม้เพียบ แล้ว ชาวบ้านเขาทำกับข้าว อาหารกล่อง มา ให้บานเลย แถมมีลุงจากเมืองชล ส่ง หนมเปี๊ยะมาให้กินอีก อร่อยดี ไว้ส่งมาใหม่นะ”
ตกลง ป้าแกกินไป รบกับโควิดไปแน่
=====ลุงป้าเล่าเรื่อง ยืนงงในดงพม่า=====
“โทรมามีไรยะ ยุ่งอยู่” เสียงป้าโวยขึ้นในบ่ายวันหนึ่ง ที่จะปรึกษาเรื่องคนเป็นโควิด
เป็นอันเย็น ค่ำ ถึงได้คุยกัน
“เหนื่อยไหมครับ” ผมถามป้า ต้องเอาใจหน่อย แม้จะใกล้เกษียณ แล้วป้า ก็ยังงอน
“สุดๆๆ เลย วันนี้กินข้าว เอาบ่ายสาม คนไม่พอ น้อง ๆ กระจายกันไปตามจุด พม่าที่นี่ มี หลายพันเลย โรงงานอาหารทะเล ก็ไม่น้อย โรงพยาบาลแตกแน่”
“แล้วทำไมไม่หยุดกินล่ะครับ เที่ยงใครเขาก็หยุด”
“พม่ารอบ เลย เปิดแมสอันตรายมาก เพราะไม่รู้ใครติด สู้ปิดแมสไว้ปลอดภัยกว่า กินช้าหน่อย แต่กินให้คุ้ม”
เฮ้อออออออออออ
“วันๆ พี่ เช็ค เขาได้กีคนล่ะครับ”
“วันก่อนเช็คได้ 120 คน ติด เอาซะ 70 คน ไม่รุ้ จะว่าไง ห้องหนึ่งเล็กๆ นอนกัน แปดคน ดีหน่อยก็นอนห้องละห้าคน เบียดๆ กัน มันก็ติดกันหมด ทีนี้ คงต้องดูเขาขนมา โรงพยาบาลสนาม จะพอหรือเปล่าไม่รู้ ดีที่ อบจ ที่นี่เข้ม แข็งมาก เขาคิดเร็วทำเร็วใจถึง ผู้ว่าก็ลุยจริงๆ พรุ่งนี้ มีรถพระราชทาน มาช่วยด้วย คงสบายขึ้น”
“แล้วพี่พูดพม่ารู้เรื่องหรือครับ” ความรู้สึกผมอยากช่วยป้าแต่ก็ ไม่รู้จะทำอะไร ต่อให้อยู่ สุราษฎร์ ก็คงเหมือน ตัวเกะกะ อะไรไม่รู้ เพราะ เป็นแต่ ป้อนข้อมูล เขียนโปรแกรมคอม ได้แต่ส่งกำลังใจ จากชลบุรี ปีนี้ คงไม่ได้เจอกันยาว แน่
“ นี่แหละปวดหัว สุดๆ ชื่อ เขา นะ วิน เอ ตุน บางคนชื่อ ตุนตุนเอ แล้วก็มี เอตุนตุน หรือ วิน เฉยๆ นี่เยอะมาก เลย ทีนี้ สื่อสารกันลำบากต้องลงข้อมุลช้า ด้วย เกิดเอาคนปรกติ ไปเป็นคนไข้ คนไข้ ไล่กลับบ้านคงยุ่งมาก ดีที่น้องๆ รุ่นใหม่เขาคล่อง กัน เขาใช้คอม ใช้ Dash board เป็น รายงานอะไรก็เร็ว”
“ว่าแต่เราล่ะ แมสใส่ ดีๆ นะอย่าให้รั่ว” ป้าสั่ง เหมือนสั่งลูกชายเลย
ปรกติ ผมจะไม่ใช้แมสดีอะไรหรอก เวลาซื้อก็ เป็นหน้ากากสำหรับ แพทย์นั่นแหละ ดูข้างกล่อง นี่ป้าแกสอน ว่า ไอ้แบบกันแบคทีเรีย หรือกันฝุ่นเท่านั้นไม่ต้องซื้อ ให้เอา ที่เขาบอกว่ากันไวรัส ด้วย ไวรัสมันเล็กมาก
“ใส่ แมส ลุงหน้าใหญ่ยิ่งเวลาอยู่กับสาวๆ จะหน้าใหญ่ คงใส่ง่าย กระชับดี”
หนอยๆๆ ขนาดแมสยังเหน็บแนม
ป้าจะย้ำเสมอ
“ใส่แมส อย่ามีรอยรั่วให้อากาศ เข้า ได้ โดยเฉพาะ ด้านบน เป็นโครงเหล็ก ให้ อยู่เหนือรูจมูก มาครึ่งจมูก แล้วกดให้กระชับ ด้านล่างให้ คลอบปลายคาง แล้วดูด้านข้าง ไม่ให้มีรอยรั่ว เข้าใจไหม ถ้ารั่ว มันจะทำให้เชื้อเข้าได้”
“จ้าป้า” ผมรับคำ
จริง ผมก็เบื่อหลายคน ใส่แมส เอาคาด แล้วเกี่ยวหูเฉยๆ พูดคำสองคำ แมส หลุดอยู่ใต้จมูก แล้วจะใส่เพื่ออะไร
“ทำงานเหนื่อย แต่ทำไม พี่อ้วนเอาๆ ทำงานจริงป่ะเนี้ยะ”
“ทำงานซิยะ แต่ต้องเข้าใจที่นี่ สุราษฎร์นะ เงาะ บาน ผลไม้เพียบ แล้ว ชาวบ้านเขาทำกับข้าว อาหารกล่อง มา ให้บานเลย แถมมีลุงจากเมืองชล ส่ง หนมเปี๊ยะมาให้กินอีก อร่อยดี ไว้ส่งมาใหม่นะ”
ตกลง ป้าแกกินไป รบกับโควิดไปแน่