เหนื่อยใจกับพี่ๆ คนนึงขี้เกียจ หนักไม่เอา เบาไม่สู้ ไม่ทำงาน รอเงินจากเราซึ่งเป็นน้องคนสุดท้อง โดยอ้างว่าดูแลแม่ ที่ชรา ไม่แข็งแรง สารพัดโรครุมเร้า แต่เงินที่ส่งให้ทุกเดือน 15,000-20,000 บาท ไม่รวมที่เราสั่งของจาก lazada ส่งไปให้อีก2,000-4,0000 บาท (อาหารสูตรครบถ้วนคนเป็นเบาหวาน, ผลไม้, รังนก, อาหารแห้งต่างๆ ฯลฯ) แม่เราไม่เคยรู้เลย ว่าเราต้องหาเงินส่งให้พี่ชายเรา

ซึ่งเงินจำนวนนี้มันควรดูแลแม่ได้เป็นอย่างดี แต่ด้วยอาการความจำเสื่อมของแม่ๆ ไม่รู้หรอก ว่าได้กินหรือไม่ได้กิน บอกให้พาแม่ไปตรวจน้ำตาล ก็ไม่พาไป จัดยาให้ก็ไม่ทำ บอกมากก็โวยวาย แต่เงินจะเอา บางทียังไม่ถึงกำหนด ก็มาทวง คือมันใช่หน้าที่เรารึไม่ ที่ต้องมารับภาระเลี้ยงดูพี่ชาย ที่ไม่เอาถ่าน โดยอ้างว่าดูแลแม่ อยู่กับแม่ เราก็พูดอะไรไม่ได้ เพราะอยู่ไกล (ต่างแดน) พูดอะไรนิดหน่อย พี่ก็โมโห และบอกเราเอาไปเลี้ยงเอง

ก่อนเราจะมาเมืองนอก เราเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ 19 ส่งเสียตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี ก็ส่งให้พ่อแม่ตลอด (ตอนนั้นพ่อยังมีชีวิตอยู่) แต่พ่อแม่เราไม่เคยขอ แต่เราอยากให้ เผื่อไม่มี จะได้ขอยืม แม่เราเก็บเงินเก่ง ให้แค่ไหนก็เหลือ ขัดสนเราเอามาใช้ได้ เหมือนฝากให้แม่เก็บ

อายุเราตอนนี้ 41 ปี พี่ชาย 48 เรามีลูกสามคน แต่ต้องมาทำงานงกๆ ส่งให้พี่ชายผลาญ สมัยมาอยู่ใหม่ๆไม่ได้ทำงาน เพราะต้องเลี้ยงลูก เราเลยหาของมาขายในอีเบย์ ซึ่งมันก็ไม่ได้มากมายอะไร พอได้ส่งไปให้พี่ชายบ้าง พอหลายปีที่ผ่านมา เราเริ่มทำงาน เราเลยส่งไปให้จำนวนดังกล่าว ซึ่งไม่ได้มีนะ ต้องไปกู้ยืมแบบนอกระบบ ดอกเบี้ยสูง อยู่หลายปี แต่เราถือว่าเราทำงาน เดี๋ยวก็หมุนทัน เงินที่เราทำงานก็พอได้จุนเจือครอบครัว แต่ระยะ 2 เดือนที่ผ่านมา งานไม่ค่อยมี เงินก็พอใช้หนี้ที่ติดเค้าระโยงไปหมด เราไม่รู้จะทำยังไงและต้องทำเรื่องเสียภาษี ซึ่งเราไม่มี กะว่าจะทำเรื่องทยอยจ่ายรายเดือน เราจึงปิด social media ทุกทาง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น แต่ก็อดเป็นห่วงแม่ไม่ได้ค่ะ ถ้าเราไม่ส่งเงินให้พี่ แม่จะเป็นอย่างไร ขนาดส่งเสียมาตลอดก็อยู่แบบอดๆ อยากๆ ดูแลตามประสา ไม่ค่อยอยู่บ้าน อ้างว่าไปทำงาน แต่พอถามไหนละเงิน ก็โวยวายโมโห

ส่วนพี่สาวอายุ 52 งานการก็ไม่ได้ทำเป็นหลักแหล่ง อยู่อย่างประหยัดๆ เอา จะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ เราต้องออกค่ากิน และค่ารถให้ เราทำแบบนี้มาหลายปี แต่ตอนนี้เราไม่ไหว

อยากทราบว่าเราควรจะทำยังไงดีคะ หนี้สิน ไหนจะภาษีเราเยอะมาก ถ้าเราไม่ส่งบ้านสัก 1 ปี คงจะดีขึ้นมากๆ และอาจจะมีโอกาสมีเงินซื้อตั๋วกลับไปเยี่ยมแม่ก็ได้ เราไม่ได้กลับไทยหลายปีแล้วค่ะ แต่ถ้าไม่ส่งเงินให้แบบนี้ พี่เราจะตัดขาดและเกลียดเราไหม เป็นห่วงแม่มากๆ กลัวพี่ชายเอาเงินแม่ที่เก็บไว้ไปใช้ ไหนจะเงินที่เราเอาเข้าบัญชีให้แม่ และก็ของเก่าแก่โบราณ มรดกตกทอดมานาน กลัวพี่เอาไปขายกิน (บัญชีแม่ตอนแรกไม่มีบัตรเอทีเอ็ม แต่พี่มาหลอกให้แม่เซ็นเอกสาร ตอนพาไปถอนเงิน พี่เลยแอบถอนไปเรื่อยจนเราเลิกโอนเข้าบัญชีให้แม่) 

ถ้าเราแค่ส่งให้แม่เดือนละ 2,000-3,000 แม่ก็อยู่ได้ค่ะ แม่ประหยัดมากๆ ถ้าพี่ทำงานเลี้ยงตัวเองไปโดยไม่ต้องส่งเสียเลี้ยงแม่ แบบนี้เราไหว
เราคงไม่เป็นหนี้ ไม่ต้องออกจากบ้านทำงานเช้ามืดจนดึก เพื่อหาเงินมาใช้หนี้และส่งบ้าน คือหนี้สินต่างๆ  เป็นดินพอกหางหมู กู้ตรงนั้นโปะตรงนี้

ตอนนี้เราเครียดมาก สงสารแม่ และเบื่อกับการที่ต้องมาเลี้ยงดูพี่ชาย (เคยมีครอบครัวแต่เลิกกัน ก็คงเพราะความไม่เอาถ่าน)