คือเราก็เป็นเด็กมัธยมต้นคนหนึ่งที่มีเพื่อนน้อยมีเเค่เพื่อนที่สนิทคือเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันเเต่อยู่คนละห้องส่วนพื่อนไหม่ไม่มีเลยเพราะเพื่อนเขาเเบ่งกันเป็นกลุ่มเเละเราก็เข้ากับคนยากความโลกส่วนตัวของเราเราไม่เคยออกความคิดเห็นของห้องหรืองานกลุ่มก็ไม่เคยออกความคิดเห็นพอกลับมาบ้านบอกกับคนที่บ้านว่าเข้ากับเพื่อนไม่ได้เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนเเค่ฟังผ่านๆทำไห้เราไม่อยากไปพอเราไม่ไปเขาก็ด่าบ้างพูดบ้างไม่คุยกับเราถ้าหนักก็ทำร้ายเช่นตีหรือเตะ(อันนี้หมายถึงที่บ้าน)โดยที่เขาไม่ได้ฟังว่ามีปัญหาอะไรปัญหาของเราคือโดนเพื่อนด่าเพื่อนมองเราด้วยสายตาเกลียดชังกดดันเราตอนเลิกเรียนเราก็ไม่มีไครมารับบางครั้งก็ต้องยืนอยู่หน้าโรงเรียนคนเดียวอุปกรณ์การเรียนก็ไม่ซื้อไห้เราต้องรอขอเงินจากพ่อส่วนพ่อก็ไปมีครอบครัวไหม่เเต่เราก็พยายามเรียนไห้จบม.3ไปเรียนต่อสายอาชีพเพื่อไปเรียนต่อไกลจากบ้านกลับบ้านก็อยู่เเต่ในห้องเรามีทางเเก้อื่นไหมคะเพราะตอนนี้เรากลายเป็นคนเย็นชาไม่ได้รู้สึกอะไรไปเเล้วกับการมีเพื่อนมีความรักเเละเราก็มีความสุขกับโลกออนไลน์โลกโซเซียลตอนนี้อยากเรียนโดยการที่อยู่บ้านเเบบไม่ต้องเจอไครเเต่ก็ยาก(ถ้ามีก็เเนะนำได้ค่ะ)