คือวันนี้เเม่เราเขานั่งคุยกับพวกญาติๆของเราเเล้วเขาก็นินทาพ่อเรากันค่ะเเล้วเเม่เราก็นินทาด้วยเขาเอาเรื่องต่างๆนาๆมาพูดกัน พอเวลาพ่อเรามาเขาก็พูดให้พ่อเราอับอายกันเเล้วเขาก็ขำกันอย่างสนุกสนามเเต่เราหันไปมองหน้าพ่อ พ่อเราคือไม่สนุกด้วยเลยค่ะเขาฝืนยิ้มมาก พ่อเราเขาเป็นคนที่ไม่มีพ่อเเม่ไม่มีญาติพี่น้องเลยค่ะมีเเต่พ่อเลี้ยงเเม่เลี้ยงเรารู้สึกว่าเขาไม่สามารถที่จะหันไปปรึกษาใครได้เลยเพราะตอนนี้ที่เขาอยู่สังคมรอบข้างก็มีเเต่พวกญาติพี่น้องของเเม่ไม่มีของพ่อเลย เราสงสารพ่อเรามากเลยเราเข้าใจความรู้สึกพ่อเรามากเเต่เราก็ไม่กล้าพูดกับเเม่