สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราต้องขออภัยเกี่ยวกับการตั้งชื่ิอหัวข้อที่อาจจะไม่เหมาะสมก่อนนะคะ🙏🏻 เราเองก็ไม่รู้ว่าจะตั้งคำถามยังไง.
แต่ว่าเรารู้สึกไม่ไหวเลยอยากจะตั้งกระทู้ถามความเห็นของคนที่มีแฟน/สามีเข้ารับราชการ ค่ะ
เรื่องราวมีอยู่ว่า ตั้งแต่แฟนเราสอบติดราชการ แม่ของแฟนเราเค้าทำเหมือนว่าเรากับแฟนคนละชั้นเลยค่ะ ทั้งคำพูดที่กระแนะกระแหน และชอบยกยอปอปั้นแฟนเราบางครั้งพูดถึงเรื่องมีคู่ครองให้ดีให้สวย ให้หน้าที่การงานมีหน้ามีตาต่อหน้าเรา (ทั้งๆที่เราก็อยู่ตรงนั้นด้วย) เค้าจะมีคำพูดติดปากว่าเรากำลังจะได้เป็นคุณนายกรม…. เหมือนกับว่าให้ทำตัวให้เหมาะสมกับลูกเค้า เช่น ถ้าอวบก็ไปลดน้ำหนักให้ผอมบาง ให้สวย ให้เหมาะสมที่จะเป็น แล้วก็บลาๆๆ ซึ่งตั้งแต่แรกที่คบกันเค้าก็ดูเป็นคุณแม่ที่ค่อนข้างตึงกับลูกมากอยู่แล้ว จะเป็นแนวบงการทิศทางชีวิต และคอยออกคำสั่งตลอดเวลา ซึ่งตรงนั้นก็เคยเกิดกับเราบ้างในบางครั้ง เช่นสั่งให้เราดูแลลูกเค้าให้ดี เค้าจะชอบแอบว่าเราทางอ้อมเวลาที่แฟนเราขับรถให้เรา หรือทำอะไรให้เรา (เหมือนเค้าเข้าใจว่าเราใช้งานลูกเค้า) เรากับแฟนคบกันมาได้ปีกว่า ตั้งแต่คบกันมาเราเป็นคนดูแลแฟนทุกอย่างทั้งออกค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกิน ของใช้ส่วนตัว ค่าน้ำมัน ค่าซ่อมบำรุงรถของลูกเค้า ค่าเสื้อผ้า ค่าใช้จ่ายบลาๆๆๆ แม้กระทั่งเวลาไปออกกำลังกายข้างนอกแล้วมีค่าใช้จ่าย เราก็เป็นคนออก เวลาที่แฟนเราอยากเรียนกีฬาเสริมเราก็ต้องออกค่าใช้จ่าย เราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าไม่มองถึงตรงนั้นบ้างว่าเราเองก็จริงใจและก็ตั้งใจรักลูกเค้าจริงๆ ไม่ว่าจะมียศหรือไม่มียศ หรือทำงานอะไรก็แล้วแต่ ขนาดตอนไม่มีงาน เรายังประคองเค้ามาได้เป็นปีๆ มีช่วงที่เราลำบาก แฟนเราเองไม่เคยรับรู้ และแม่เค้าเองพอเห็นว่าบางครั้งงานเรามีอุปสรรคก็จะให้แฟนเรากลับไปบ้าน กลัวแฟนเราลำบาก
แฟนเราได้เงินเดือนจากแม่ แต่เค้าก็เก็บเอาไว้เล่นเกมส์
ตัวเราเองทำธุรกิจส่วนตัวเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ มีรายได้สูงในระดับหนึ่ง แต่ช่วงหลังมานี้ เราเริ่มรู้สึกว่า เราเอือมระอา เราเหนื่อย และเราเองรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบตลอดเวลา เราเริ่มรู้สึกว่าเค้าเห็นแก่ตัวเอาแก่ได้เกินไป เราเข้าใจความเป็นพ่อเป็นแม่นะคะ แต่ส่วนตัวครอบครัวเราแม่เรา ยังเอ็นดู ยังไม่เคยดูแคลน แถมยังให้กำลังใจละคอยถามไถ่และพร้อมซัพพอร์ตกำลังใจและเป็นห่วงแฟนเราอยู่เสมอ ไม่เคยดูถูกเลยว่าไม่มีงานทำ หรือมาใช้เงินเรา.
เราก็สงสารแฟนเรานะคะที่เป็นไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่รู้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควร เช่นตั้งแต่เรื่องการสอบทำงานราชการ แม่เค้าจะเป็นคนเตรียมเอกสารทุกอย่าง ป้อนทุกอย่าง แม้กระทั่งให้ลาออกจากงานเดิมเพื่อให้เงินเดือนจ้างแฟนเราอ่านหนังสือสอบให้ติด เรารู้สึกว่าเรื่องพวกนี้ แฟนเราอายุตั้ง31แล้ว ควรจะทำเอง มันเป็นเรื่องความรับผิดชอบของตัวเอง แต่มันอาจจะเป็นแค่ความคิดส่วนตัวของเรามั้งคะ. เราภูมิใจในตัวแฟนนะคะ ที่สามารถสอบได้ ทำให้พ่อแม่ภูมิใจได้ เราเองก็ดีใจไปด้วยค่ะ แต่บางอย่างแม่เค้าทำให้เราอึดอัด จนเราเหนื่อย และท้อ และรู้สึกเสียดายเงินที่ดูแลลูกเค้ามาอย่างดี ทั้งที่ลูกเค้าเป็นผู้ชาย ควรดูแลเราบ้าง
เราขอโทษนะคะถ้าเล่าวนไปวนมา เราไม่รู้ว่าการมีแฟนทำงานราชการ เราควรทำตัวยังไง หรือเราไม่เหมาะสมหรือคู่ควรจริงๆ หรือเราควรปรับทัศนคติอย่างไร รบกวนช่วยเราด้วยนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ
การที่มีแฟนรับราชการมันสูงส่งขนาดนั้นเลยหรอคะ
แต่ว่าเรารู้สึกไม่ไหวเลยอยากจะตั้งกระทู้ถามความเห็นของคนที่มีแฟน/สามีเข้ารับราชการ ค่ะ
เรื่องราวมีอยู่ว่า ตั้งแต่แฟนเราสอบติดราชการ แม่ของแฟนเราเค้าทำเหมือนว่าเรากับแฟนคนละชั้นเลยค่ะ ทั้งคำพูดที่กระแนะกระแหน และชอบยกยอปอปั้นแฟนเราบางครั้งพูดถึงเรื่องมีคู่ครองให้ดีให้สวย ให้หน้าที่การงานมีหน้ามีตาต่อหน้าเรา (ทั้งๆที่เราก็อยู่ตรงนั้นด้วย) เค้าจะมีคำพูดติดปากว่าเรากำลังจะได้เป็นคุณนายกรม…. เหมือนกับว่าให้ทำตัวให้เหมาะสมกับลูกเค้า เช่น ถ้าอวบก็ไปลดน้ำหนักให้ผอมบาง ให้สวย ให้เหมาะสมที่จะเป็น แล้วก็บลาๆๆ ซึ่งตั้งแต่แรกที่คบกันเค้าก็ดูเป็นคุณแม่ที่ค่อนข้างตึงกับลูกมากอยู่แล้ว จะเป็นแนวบงการทิศทางชีวิต และคอยออกคำสั่งตลอดเวลา ซึ่งตรงนั้นก็เคยเกิดกับเราบ้างในบางครั้ง เช่นสั่งให้เราดูแลลูกเค้าให้ดี เค้าจะชอบแอบว่าเราทางอ้อมเวลาที่แฟนเราขับรถให้เรา หรือทำอะไรให้เรา (เหมือนเค้าเข้าใจว่าเราใช้งานลูกเค้า) เรากับแฟนคบกันมาได้ปีกว่า ตั้งแต่คบกันมาเราเป็นคนดูแลแฟนทุกอย่างทั้งออกค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกิน ของใช้ส่วนตัว ค่าน้ำมัน ค่าซ่อมบำรุงรถของลูกเค้า ค่าเสื้อผ้า ค่าใช้จ่ายบลาๆๆๆ แม้กระทั่งเวลาไปออกกำลังกายข้างนอกแล้วมีค่าใช้จ่าย เราก็เป็นคนออก เวลาที่แฟนเราอยากเรียนกีฬาเสริมเราก็ต้องออกค่าใช้จ่าย เราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าไม่มองถึงตรงนั้นบ้างว่าเราเองก็จริงใจและก็ตั้งใจรักลูกเค้าจริงๆ ไม่ว่าจะมียศหรือไม่มียศ หรือทำงานอะไรก็แล้วแต่ ขนาดตอนไม่มีงาน เรายังประคองเค้ามาได้เป็นปีๆ มีช่วงที่เราลำบาก แฟนเราเองไม่เคยรับรู้ และแม่เค้าเองพอเห็นว่าบางครั้งงานเรามีอุปสรรคก็จะให้แฟนเรากลับไปบ้าน กลัวแฟนเราลำบาก
แฟนเราได้เงินเดือนจากแม่ แต่เค้าก็เก็บเอาไว้เล่นเกมส์
ตัวเราเองทำธุรกิจส่วนตัวเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ มีรายได้สูงในระดับหนึ่ง แต่ช่วงหลังมานี้ เราเริ่มรู้สึกว่า เราเอือมระอา เราเหนื่อย และเราเองรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบตลอดเวลา เราเริ่มรู้สึกว่าเค้าเห็นแก่ตัวเอาแก่ได้เกินไป เราเข้าใจความเป็นพ่อเป็นแม่นะคะ แต่ส่วนตัวครอบครัวเราแม่เรา ยังเอ็นดู ยังไม่เคยดูแคลน แถมยังให้กำลังใจละคอยถามไถ่และพร้อมซัพพอร์ตกำลังใจและเป็นห่วงแฟนเราอยู่เสมอ ไม่เคยดูถูกเลยว่าไม่มีงานทำ หรือมาใช้เงินเรา.
เราก็สงสารแฟนเรานะคะที่เป็นไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่รู้ว่าอะไรควรทำหรือไม่ควร เช่นตั้งแต่เรื่องการสอบทำงานราชการ แม่เค้าจะเป็นคนเตรียมเอกสารทุกอย่าง ป้อนทุกอย่าง แม้กระทั่งให้ลาออกจากงานเดิมเพื่อให้เงินเดือนจ้างแฟนเราอ่านหนังสือสอบให้ติด เรารู้สึกว่าเรื่องพวกนี้ แฟนเราอายุตั้ง31แล้ว ควรจะทำเอง มันเป็นเรื่องความรับผิดชอบของตัวเอง แต่มันอาจจะเป็นแค่ความคิดส่วนตัวของเรามั้งคะ. เราภูมิใจในตัวแฟนนะคะ ที่สามารถสอบได้ ทำให้พ่อแม่ภูมิใจได้ เราเองก็ดีใจไปด้วยค่ะ แต่บางอย่างแม่เค้าทำให้เราอึดอัด จนเราเหนื่อย และท้อ และรู้สึกเสียดายเงินที่ดูแลลูกเค้ามาอย่างดี ทั้งที่ลูกเค้าเป็นผู้ชาย ควรดูแลเราบ้าง
เราขอโทษนะคะถ้าเล่าวนไปวนมา เราไม่รู้ว่าการมีแฟนทำงานราชการ เราควรทำตัวยังไง หรือเราไม่เหมาะสมหรือคู่ควรจริงๆ หรือเราควรปรับทัศนคติอย่างไร รบกวนช่วยเราด้วยนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ