อยากถามความเห็นของทุกท่านครับว่า อะไรคือความแตกต่างระหว่างเกียจคร้านกับพอใจในสิ่งที่มีอยู่

โดยส่วนตัว จขกท. ทำงานที่หน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เนื่องจากฐานะทางบ้านพอมีพอกิน มีเงินเก็บ ไม่ต้องส่งเงินให้ทางบ้าน มีรถแล้ว (แต่ไม่ค่อยขับเอง) มีบ้านแล้ว ณ ปัจจุบันนี้ จขกท. ก็ทำงานมีความสุขดี เลยไม่ได้ต้องการอะไรมาก แต่ก็ยังมีเป้าหมายคือการสอบเข้าทำงานในอีกหน่วยงานหนึ่งที่ใฝ่ฝัน ระหว่างที่เตรียมตัว ก็ตั้งใจทำงาน ณ จุดนี้ไปด้วย เวลาว่างก็มักจะอ่านหนังสือ หรือไม่ก็ไปดูหนัง ไปงานอีเวนต์ศิลปินที่เราชอบ ไม่ฟุ่มเฟือยมากนัก ซึ่ง จขกท. ก็พอใจแบบนั้น แต่ทีนี้ เวลาเห็นอะไรในโซเชียลมีเดียว่าจะลงทุนอย่างไร จะเก็บเงินอย่างไร ทำอาชีพอย่างไร ไปต่างประเทศเพื่อทำงานอย่างไร ฯลฯ ผู้เขียนก็ชม แล้วก็ย้อนมาถามตัวเองว่า เราพอใจกับชีวิตแล้วจริงๆ หรือ หรือว่าเราแค่เกียจคร้าน หรือว่าเราแค่กลัว เราอาจมีพลังหรือความสามารถบางอย่างที่ซ่อนอยู่ก็ได้ มันเลยตีกันระหว่างสองความรู้สึก ระหว่าง เฮ้ย เอ็งทำได้มากกว่านี้ อย่าแค่พอใจในสิ่งที่มีอยู่จนใช้วัยหนุ่มไม่คุ้ม แต่อีกใจก็ว่า ที่มีอยู่ก็มากแล้ว อย่าไปใฝ่กาอะไรอีก อาจไม่คุ้ม คืออีกใจก็พอใจไใ่อยากขวนขวาย อีกใจก็ไม่อยากกลายเป็นคนเกียจคร้าน เช่นนี้แล้วควรทำเช่นไรดีครับ

ลองแสดงความเห็นกันดูครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบครับ
เนื่องจากไม่แน่ใจว่าควรแท็กไหนดี เลยแท็กสองแท็กนี้ หากมีส่วนใดผิดพลาดก็ขออภัยด้วยครับ