พอดีว่าคุณตา(น้องชายของคุณตาเรา) ท่านเคยอยู่กับภรรยาที่บ้านของท่านเงียบๆ ท่านอายุประมาณ 85 ปี ไม่ได้มีลูกหลานมาชวนพูดมากบ่อยๆ ทีนี้พอน้องชายอีกคนของคุณตาเสีย ทำให้เหลือแค่คุณตาท่านนี้คนเดียว พอท่านมางานศพ เราเลยชวนคุณตาท่านนี้คุยเยอะจนตอนกลางคืนท่านสับสน หลงๆ งงๆ จำญาติ/ลูกพี่ลูกน้อง/พี่สะใภ้ตัวเองไม่ได้ จำไม่ได้ว่าวันนี้ภรรยาของท่านได้มาร่วมงานศพไหม เล่าเรื่องเดิมๆ บ่อยๆ และกลัวจะไม่มีใครอยู่ด้วยที่งานศพเพราะลูกๆ ของท่านกลับบ้านกันหมด มีแต่ญาติฝ่ายภรรยาของคุณตาที่เสียชีวิต(น้องสะใภ้ของคุณตา) นอนเฝ้าศพที่นี่ ท่านเลยจะไม่นอนเฝ้าน้องชายที่เสียที่บ้านนี้แล้ว แต่จะไปนอนกับญาติที่อยู่บ้านใกล้ๆ บ้านน้องชายที่เสียแทนเพราะท่านกลัวลูกไม่มารับ พอเราบอกลูกสาวของคุณตา ลูกสาวท่านเลยบอกว่าเราพูดกับคุณตาเยอะเกินจนคุณตาหลง เพราะปกติคุณตาไม่ได้เป็นแบบนี้ เราจึงสงสัยว่าการชวนผู้สูงอายุคุยเยอะเกินจะทำให้เขาหลงหรือสับสนเหรอคะ เพราะเราเห็นว่าคุณตามีความจำดี เราก็เลยถามประวัติพี่น้องสมัยเด็กจากคุณตาท่านนี้ ท่านก็พูดคุยกับเราเป็นอย่างดี 

อีกอย่างตอนแรกเราเข้าใจว่าชวนคุณตาท่านนี้คุยท่านจะได้ไม่เศร้า เพราะเห็นท่านร้องไห้ที่น้องชายเสีย ท่านบอกว่าสงสารและห่วงลูกหลานของน้องชายจนนอนคิดทั้งคืน นอนไม่ค่อยหลับ เราเลยชวนคุณตาคุยเผื่อจะหายเศร้าหายกังวล เพราะเราเคยเจอตัวอย่างจากคุณปู่เราที่เคยอยู่แต่กับคุณย่า ลูกๆ ไม่ค่อยได้คุยด้วย คุณปู่เลยเป็นอัลไซเมอร์ เรากลัวคุณตาจะเป็นอัลไซเมอร์อีกคนเลยชวนคุย แต่ท่านกลับหลงหรือสับสน เลยสงสัยอีกว่าถ้าผู้สูงอายุไม่ค่อยได้คุยกับลูกหลานนานๆ จนมาถูกชวนคุยเยอะ เลยทำให้ผู้สูงอายุสับสนหรือหลงไปเลยไหมคะ