ตอนนี้ผมอายุ21ปีแล้วครับเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานครคณะวิศวกรรมศาสตร์ครับอยู่ปี2แล้วแต่คณะที่ผมเรียนมันเป็นหลักสูตรภาษาอังกฤษครับในช่วงปี1ผมคิดว่าเรียนไหวครับเนื่องจากเป็นสถานะการโควิดมีการเรียนออนไลน์เลยไม่รู้ว่าออนไซต์เป็นยังไงพอเปิดปี2เทอมแรกผมตื่นเต้นมากเพราะทางบ้านของผมเขาไม่ให้พักหอครับเนื่องจากกลัวแบบไม่อยู่ในสายตาเขาอะไรแบบนี้ครับผมก็ต้องเดินทางจากบ้านไปมหาลัยก็50-60กิโลครับโดยการนั่งรถไฟฟ้าต่อหลายสถานีมากครับแล้วก็ต่อรถเมล์ซึ่งเนื่องจากผมเป็นคนต่างจังหวัดครับมันไม่มีหรอกครับอะไรแบบนี้ผมรู้สึกแบบตื่นเต้นมากเลยครับครั้งแรกมีความกังวลไปถูกไปผิดมั้งจนแบบเริ่มไปไหนมาไหนได้แบบไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่แต่มันก็เหนื่อยมากครับสำหรับการเดินทางไปมหาลัยของผมพอเริ่มเรียนครับผมไม่เข้าใจอะไรที่อาจารย์สอนเลยครับได้แค่จดตามแล้วเอากลับบ้านไปเอาชีทที่ได้ไปแปลในแอพแปลภาษาแล้วอ่านมันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับพอเริ่มสอบผมบอกเลยครับมันแย่มากมันเริ่มทำให้ผมรู้สึกไม่อยากเรียนคณะนี้แล้วแบบค่าเทอมแพงมากเลยครับ6หมื่นกว่าเลยผมรู้สึกสงสารคนส่งเรียนมากเลยครับใจผมอยากเรียนให้จบนะครับแต่แบบผมไม่ไหวจริงๆเพราะเวลาเรียนรู้สึกว่าเรียนไม่คุ้มเงินที่แม่ส่งเรียนเลยครับผมเลยตัดสินใจขอแม่ซิ่วครับจากนั้นก็บ้านลุกเป็นไฟเลยครับจบที่ผมลาออกจากมหาลัยแล้วแม่ก็ไล่ออกจากบ้านครับผมท้อมากเลยครับตอนออกมากแกก็ให้ออกมาแค่ตัวเปล่ามีมือถือกับเป๋าตังค์และก็เสื้อผ้าเขาบอกให้ไปทำงานส่งตัวเองเรียนให้ไปใช้ชีวิตผมรู้นะครับว่าเขาเสียใจและผิดหวังในตัวผมแต่ผมก็ไม่รู้จะทำไงพอถ้าเรียนต่อปี3-4ผมคงโดนรีไทล์แน่นอนครับเพราะไม่ไหวจริงๆแต่ครอบครัวผมดันคิดว่าผมติดแฟนที่เรียนไม่ได้ที่ซิ่วเพราะอยากไปอยู่กับแฟนผมก็อธิบายไปแล้วนะครับว่าผมไม่ไหวแต่เขาแบบก็เอาเรื่องแบบก็เพราะไม่อ่านหนังสือเล่นแต่เกมแบบในสายตาครอบครัวผมแบบผมก็คงเป็นเด็กเหลวแหลกอ่ะครับก็ตอนนี้ผมก็มาขออาศัยอยู่กับแฟนไปก่อนหางานทำเก็บตังค์ส่งตัวเองเรียนเพราะเหลือเวลาตั้งปี1ถึงไปสอบได้ครับแล้วก็จะไปสอบราชภัฏคงพอส่งตัวเองไหวอันนี้คือความคิดผมนะแล้วก็จะกู้กยศ.ช่วยไปด้วยแล้วก็ว่าจะเรียนภาคพิเศษที่เรียนเสาอาทิตแต่มันไม่มีคณะที่อยากเข้าเลยครับแบบภาคพิเศษเพราะแบบอยากทำงานหาตังค์ไปด้วยผมควรทำไงดีกับชีวิตครับทางบ้านแบบก็มีแต่ซ้ำเติมผมไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วครับตอนนี้ก็มีเงินอยู่1300บาทผมจะรอดถึงเดือนมั้ยครับ