ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร เข้าใจว่าเสมอทีมใหญ่ได้ เลยเอามาข่ม
สักพักมาอีกกระทู้ ย้อนไปนู่น 2008
เลยไปเช็กผลดู อ่อ AFF ปีนี้ ไปเยือนอินโด, สิงคโปร์ แล้วเสมอ 0-0 เลยต้องย้อนไปเอาผลเก่ามาบลัฟ สภาพ
คือไม่ว่าจะไทยนาม, ไทยแท้แต่ไม่มีคอนเทนต์จะเขียน, ไทยแท้หัวใจบอลนอก, แอนตี้สมาคม, หรือต่างด้าวมาปั่น ต้องบอกเลยว่า ไม่มีพวกคุณ ไม่มีเวียดนามในวันนี้ครับ
ตื่อ ดือ ดื่อ ดือ ดื้อ ดือ ดื่อ
ความรักก ต้องพังลงไป~
.. .
ผิด อันนั้นบอดี้สแลม ตึกโป๊ะ
กลับมา ๆ
คนที่ชาวเฝอควรขอบคุณ ไม่ได้มีแค่อาจารย์ปั๊ก ควรขอบคุณคนกลุ่มนั้นด้วย ที่ยกยอ, ปลุกปั้น, ขยันอวย, ช่วยโปรโมต, กดฟุตบอลไทย, ใส่ไฟกองเชียร์, เลียเวียดนาม (พอละ) จนเวียตหน่าม! มีวันนี้
เลสเตอร์ได้แชมป์พรีเมียร์ ไม่มีใครยกยอว่าเป็นทีมใหญ่ แต่ลิเวอร์พูลว่าวเกือบ 20 ปี คนกลับให้การยอมรับ เพราะทรัพยากร ความสม่ำเสมอ และผลงานระยะยาวยังไงล่ะ
แต่ไถลาน-เวียตหน่าม! นี่ไทยเสียแชมป์ AFF ครั้งเดียว ในรอบสิบปี กลับโดนถล่มยับ "เขาก้าวข้ามเราไปแล้ว" ว่าซ่าน
ดูสถิติเอา
- ทำเนียบแชมป์ AFF
2012 ลอดช่อง
2014 ไถลาน
2016 ไถลาน
2018 เวียตหน่าม!
2020 ไถลาน
- เฮดทูเฮด
ไถลาน 16 : 8 : 3 เวียตหน่าม!
บอลระดับเดียวกัน เป็นเรื่องปกติ ถ้าจะสลับกันแชมป์ หรืออยู่ดี ๆ มีทีมม้ามืด โผล่มาเป็นแชมป์สักปี ก็เป็นเรื่องที่ยอมรับได้ ตราบใดที่เรายังไม่ได้ก้าวไปอยู่ระดับเอเชีย เราต้องเจออะไรแบบนี้อยู่แล้ว
แต่มายด์เซ็ตของคนกลุ่มนั้น สำหรับไถลานแล้ว เสมอหรือแพ้ไม่ได้ ถ้าชนะต้องเล่นดีด้วย แล้วถึงทำได้ ก็โดนด่าอีก ว่าได้แค่อาเซียน เจอเกาหลีญี่ปุ่นไม่รอด
แต่เวียตหน่าม! อวยแล้ว อวยอีก ขยันอวย ดีไปหม้ด นึกอะไรได้ก็อวย บอลเพลสซิ่ง! เกมรับเหนียว! สวนไส้แตก! เซ็ตพีซได้! ความฟิตดี! เก็บบอลแถวสองเก่ง! ล่าสุดโหดเกมเยือนก็มา
เล่นในบ้านเกือบแพ้ ยังอวยโหดเกมเยือน สภาพ ที่อวยแต่ละอย่าง ตอนเจอไทย ทำไม่ได้สักอย่าง กลายเป็นไทยทำหมด บอกสวนไส้แตก สวนแต่ทีมเล็ก ๆ เจอไทย สวนไม่ได้สักเม็ด บอกเพลสซิ่ง, รับดี, ฟิต ปีที่แล้วเจอไทยเพลส เสียประตู เจอไทยรับ เจาะไม่เข้า นัดสองต้องเอาประตูคืน แต่ครึ่งหลังเดินเล่นแล้ว สภาพ!
สงสารบอลไถ บอลไทย! ไม่เคยดีในสายตาอะ (ดราม่าเฉย) ทำขนาดนี้ ยังอวยเวียตหน่าม!ต่ออีก ยกฟีฟ่าแรงค์กิ้ง ยกบอลเด็กมาข่ม
คะแนนฟีฟีฟ่า มันเอาไว้จัดกลุ่มคร่าว ๆ แล้ววัดกันที่แชมป์อีกที มันจะใช้ประโยชน์ได้ก็ต่อเมื่อ อันดับห่างกันมาก ๆ แบบอันดับ 18 เจอ 67 ก็พอจะบอกได้ว่า 18 น่าจะเหนือกว่า แต่พวกอันดับต่างกันไม่มาก เจอกัน ออกได้ทั้งสามหน้า
เห็นเอามาอวยจังเลย ถ้าคะแนนฟีฟ่าพ่อทุกสถาบัน เค้าจะแข่งบอลโลกไปทำไม ได้แชมป์เค้าจะดีใจทำไม อาเจนได้แชมป์โลกไม่มีความหมายแล้วงั้น
บอลเยาวชนอีก ไม่มีที่ไหนในโลก เอาผลบอลเยาวชนมาตัดสินฟุตบอลทั้งระบบ ผลบอลมันขึ้นกับตัวแปรเยอะ เช่น โค้ช, การจัดการ
ไทยลีกสร้างนักเตะไปเล่นต่างประเทศ ถือโควต้า ACL ยาว ๆ มีทีมใหญ่ 6-7 ทีม แต่ละทีมออกไปก็เก็บแต้มได้ ไม่ได้ผูกขาดแชมป์แค่ทีมสองทีม
ยุคซิโก้ เราได้แชมป์แบบมีชุดหลักชุดเดียว ปีที่แล้วเราแบ่งนักเตะเป็นสองชุดได้เลย แต่ละตำแหน่งมีทดแทน แต่นัดสำคัญก็ยังยึดตัวจริงอยู่ มาปีนี้เรามาแบบผสม แต่สู้ได้ทุกทีม ทรัพยากรเรา คือเหนือกว่าชาติอื่นมาก
การที่โค้ชห่วยแตกคนนึง มาทำทีม มากำหนดทิศทาง ก็เหมือนมีวัตถุดิบดี แต่เชฟห่วย กินมาไม่อร่อย เรากลับบอกวัตถุดิบห่วย
ส่วนเวียดนาม ปีนึงบอลลีกเตะ 1-2 เดือน ที่เหลือไปอยู่กับปั๊ก ทรัพยากรสู้ไม่ได้อาศัยการจัดการ ซ้อมนาน เก็บตัวนาน แต่แพ้ไทยอยู่ดี ทั้งที่ไทยแทบไม่ได้ซ้อม รวมตัวแล้วแข่งเลย
ในเอเชียยิ่งไม่ต้องพูดถึง ชาติอื่นเค้าก็การจัดการดี แล้วทรัพยากรดีด้วย เวียดนามจะเอาอะไรไปสู้ จบรอบคัดเลือกรอบสาม ผลงานไม่ต่างจากไทยเลย โดนยับ ขนาดว่าบอลคนละสไตล์เลยนะ ไทยบอลบุก เวียดนามบอลรับ เละทั้งคู่
สรุป การจะก้าวไประดับเอเชีย ต้องพัฒนาที่ทรัพยากร ทำไงให้นักเตะเก่ง ซึ่งเรานำอยู่ ลีกเรามีคุณภาพ โอกาสที่ดีกว่าเวียดนามเยอะ ยิ่งถ้าเวียดนามยังจมปลัก โฟกัสแค่การจัดการ เน้นปิดลีกซ้อมทีมชาติแบบนี้ อนาคตจะกลับไปแจกแต้มเหมือนเดิม แข่งมาจนปั๊กวางมือ สร้างทีมได้แค่ชุดเดียว สภาพนักเตะแต่ละคนเลยช่วงพีกหมดแล้ว
แต่คนกลับอวยเวียดนาม ก็นั่นแหละแต่ละคนมีจุดยืนเป็นของตัวเอง บางคนก็ไม่ได้ตาม เห็นข่าว เห็นผลสกอร์ ก็ตามน้ำ ไถลานเลยโดนด่าทั้งขึ้นทั้งล่อง
สมาคมต้องไปแก้เรื่องการจัดการ เน้นเรื่องทรัพยากร โฟกัสที่ลีกเยาวชน จัดตารางดี ๆ แบ่งเวลาให้ทีมชาติรวมตัว หาทัวร์นาเมนต์ให้ลองนักเตะ แค่นี้ แล้วปล่อยลีกรันของมัน เรามาถูกทางแล้ว ในขณะที่ชาติอื่นยังหลงงมโข่งอยู่
เอานัดเยือนญี่ปุ่นมาข่ม
สักพักมาอีกกระทู้ ย้อนไปนู่น 2008
เลยไปเช็กผลดู อ่อ AFF ปีนี้ ไปเยือนอินโด, สิงคโปร์ แล้วเสมอ 0-0 เลยต้องย้อนไปเอาผลเก่ามาบลัฟ สภาพ
คือไม่ว่าจะไทยนาม, ไทยแท้แต่ไม่มีคอนเทนต์จะเขียน, ไทยแท้หัวใจบอลนอก, แอนตี้สมาคม, หรือต่างด้าวมาปั่น ต้องบอกเลยว่า ไม่มีพวกคุณ ไม่มีเวียดนามในวันนี้ครับ
ตื่อ ดือ ดื่อ ดือ ดื้อ ดือ ดื่อ
ความรักก ต้องพังลงไป~
.. .
ผิด อันนั้นบอดี้สแลม ตึกโป๊ะ
กลับมา ๆ
คนที่ชาวเฝอควรขอบคุณ ไม่ได้มีแค่อาจารย์ปั๊ก ควรขอบคุณคนกลุ่มนั้นด้วย ที่ยกยอ, ปลุกปั้น, ขยันอวย, ช่วยโปรโมต, กดฟุตบอลไทย, ใส่ไฟกองเชียร์, เลียเวียดนาม (พอละ) จนเวียตหน่าม! มีวันนี้
เลสเตอร์ได้แชมป์พรีเมียร์ ไม่มีใครยกยอว่าเป็นทีมใหญ่ แต่ลิเวอร์พูลว่าวเกือบ 20 ปี คนกลับให้การยอมรับ เพราะทรัพยากร ความสม่ำเสมอ และผลงานระยะยาวยังไงล่ะ
แต่ไถลาน-เวียตหน่าม! นี่ไทยเสียแชมป์ AFF ครั้งเดียว ในรอบสิบปี กลับโดนถล่มยับ "เขาก้าวข้ามเราไปแล้ว" ว่าซ่าน
ดูสถิติเอา
- ทำเนียบแชมป์ AFF
2012 ลอดช่อง
2014 ไถลาน
2016 ไถลาน
2018 เวียตหน่าม!
2020 ไถลาน
- เฮดทูเฮด
ไถลาน 16 : 8 : 3 เวียตหน่าม!
บอลระดับเดียวกัน เป็นเรื่องปกติ ถ้าจะสลับกันแชมป์ หรืออยู่ดี ๆ มีทีมม้ามืด โผล่มาเป็นแชมป์สักปี ก็เป็นเรื่องที่ยอมรับได้ ตราบใดที่เรายังไม่ได้ก้าวไปอยู่ระดับเอเชีย เราต้องเจออะไรแบบนี้อยู่แล้ว
แต่มายด์เซ็ตของคนกลุ่มนั้น สำหรับไถลานแล้ว เสมอหรือแพ้ไม่ได้ ถ้าชนะต้องเล่นดีด้วย แล้วถึงทำได้ ก็โดนด่าอีก ว่าได้แค่อาเซียน เจอเกาหลีญี่ปุ่นไม่รอด
แต่เวียตหน่าม! อวยแล้ว อวยอีก ขยันอวย ดีไปหม้ด นึกอะไรได้ก็อวย บอลเพลสซิ่ง! เกมรับเหนียว! สวนไส้แตก! เซ็ตพีซได้! ความฟิตดี! เก็บบอลแถวสองเก่ง! ล่าสุดโหดเกมเยือนก็มา
เล่นในบ้านเกือบแพ้ ยังอวยโหดเกมเยือน สภาพ ที่อวยแต่ละอย่าง ตอนเจอไทย ทำไม่ได้สักอย่าง กลายเป็นไทยทำหมด บอกสวนไส้แตก สวนแต่ทีมเล็ก ๆ เจอไทย สวนไม่ได้สักเม็ด บอกเพลสซิ่ง, รับดี, ฟิต ปีที่แล้วเจอไทยเพลส เสียประตู เจอไทยรับ เจาะไม่เข้า นัดสองต้องเอาประตูคืน แต่ครึ่งหลังเดินเล่นแล้ว สภาพ!
สงสารบอลไถ บอลไทย! ไม่เคยดีในสายตาอะ (ดราม่าเฉย) ทำขนาดนี้ ยังอวยเวียตหน่าม!ต่ออีก ยกฟีฟ่าแรงค์กิ้ง ยกบอลเด็กมาข่ม
คะแนนฟีฟีฟ่า มันเอาไว้จัดกลุ่มคร่าว ๆ แล้ววัดกันที่แชมป์อีกที มันจะใช้ประโยชน์ได้ก็ต่อเมื่อ อันดับห่างกันมาก ๆ แบบอันดับ 18 เจอ 67 ก็พอจะบอกได้ว่า 18 น่าจะเหนือกว่า แต่พวกอันดับต่างกันไม่มาก เจอกัน ออกได้ทั้งสามหน้า
เห็นเอามาอวยจังเลย ถ้าคะแนนฟีฟ่าพ่อทุกสถาบัน เค้าจะแข่งบอลโลกไปทำไม ได้แชมป์เค้าจะดีใจทำไม อาเจนได้แชมป์โลกไม่มีความหมายแล้วงั้น
บอลเยาวชนอีก ไม่มีที่ไหนในโลก เอาผลบอลเยาวชนมาตัดสินฟุตบอลทั้งระบบ ผลบอลมันขึ้นกับตัวแปรเยอะ เช่น โค้ช, การจัดการ
ไทยลีกสร้างนักเตะไปเล่นต่างประเทศ ถือโควต้า ACL ยาว ๆ มีทีมใหญ่ 6-7 ทีม แต่ละทีมออกไปก็เก็บแต้มได้ ไม่ได้ผูกขาดแชมป์แค่ทีมสองทีม
ยุคซิโก้ เราได้แชมป์แบบมีชุดหลักชุดเดียว ปีที่แล้วเราแบ่งนักเตะเป็นสองชุดได้เลย แต่ละตำแหน่งมีทดแทน แต่นัดสำคัญก็ยังยึดตัวจริงอยู่ มาปีนี้เรามาแบบผสม แต่สู้ได้ทุกทีม ทรัพยากรเรา คือเหนือกว่าชาติอื่นมาก
การที่โค้ชห่วยแตกคนนึง มาทำทีม มากำหนดทิศทาง ก็เหมือนมีวัตถุดิบดี แต่เชฟห่วย กินมาไม่อร่อย เรากลับบอกวัตถุดิบห่วย
ส่วนเวียดนาม ปีนึงบอลลีกเตะ 1-2 เดือน ที่เหลือไปอยู่กับปั๊ก ทรัพยากรสู้ไม่ได้อาศัยการจัดการ ซ้อมนาน เก็บตัวนาน แต่แพ้ไทยอยู่ดี ทั้งที่ไทยแทบไม่ได้ซ้อม รวมตัวแล้วแข่งเลย
ในเอเชียยิ่งไม่ต้องพูดถึง ชาติอื่นเค้าก็การจัดการดี แล้วทรัพยากรดีด้วย เวียดนามจะเอาอะไรไปสู้ จบรอบคัดเลือกรอบสาม ผลงานไม่ต่างจากไทยเลย โดนยับ ขนาดว่าบอลคนละสไตล์เลยนะ ไทยบอลบุก เวียดนามบอลรับ เละทั้งคู่
สรุป การจะก้าวไประดับเอเชีย ต้องพัฒนาที่ทรัพยากร ทำไงให้นักเตะเก่ง ซึ่งเรานำอยู่ ลีกเรามีคุณภาพ โอกาสที่ดีกว่าเวียดนามเยอะ ยิ่งถ้าเวียดนามยังจมปลัก โฟกัสแค่การจัดการ เน้นปิดลีกซ้อมทีมชาติแบบนี้ อนาคตจะกลับไปแจกแต้มเหมือนเดิม แข่งมาจนปั๊กวางมือ สร้างทีมได้แค่ชุดเดียว สภาพนักเตะแต่ละคนเลยช่วงพีกหมดแล้ว
แต่คนกลับอวยเวียดนาม ก็นั่นแหละแต่ละคนมีจุดยืนเป็นของตัวเอง บางคนก็ไม่ได้ตาม เห็นข่าว เห็นผลสกอร์ ก็ตามน้ำ ไถลานเลยโดนด่าทั้งขึ้นทั้งล่อง
สมาคมต้องไปแก้เรื่องการจัดการ เน้นเรื่องทรัพยากร โฟกัสที่ลีกเยาวชน จัดตารางดี ๆ แบ่งเวลาให้ทีมชาติรวมตัว หาทัวร์นาเมนต์ให้ลองนักเตะ แค่นี้ แล้วปล่อยลีกรันของมัน เรามาถูกทางแล้ว ในขณะที่ชาติอื่นยังหลงงมโข่งอยู่