บทอัศจรรย์ นั้นฤาไฉน ?
==================
“ตง”

....
ความรัก คือความงาม
บริบทแห่งกอรปกิริยาฝากรักกันและกัน คือความงาม

กระนั้น หากใช้คำผิดแผกต่างกัน
หนึ่งนั้น จักเป็นหยาบคาย
หนึ่งนั้น คือความงาม
ครูท่านสอนว่านี้คือ บทอัศจรรย์

.....
ท่านที่ได้อ่านความหวานอ่อน ใส ซื่อ
ของหนุ่มสาวใน “หมุ่ยจึงตงตัว รักตราบนิรันดร”
จากนี้ หากมีเวลาผู้เขียนจักแบ่งเวลาให้กับคำเขียนเรื่องใหม่
ซึ่งสมมุติเรื่องราวและช่วงเวลาที่ไกลโพ้นโน้น

-------

บางตอนของข้อความในเรื่องใหม่ เป็นดั่งนี้ ...
............
....ครั้นแล้วเจ้าหนุ่มตวัดรัดกอดนางไว้แนบอก ค่อยผ่อนผจงเอนร่างคู่เชยลงแนบบรรจถรณ์
เชยชมบัวงามเต่งตึงด้วยละมุนเบา ซุกซอนฟอนสูดความหอมดรุณีน้อยทั่วสิ้นสรรพางค์กาย
สาวเจ้าพลันสะท้านหวิววาบสั่นสะเทิ้มไปดังใบไผ่ต้องลมพรู
เจ้าหนุ่มยิ่งเร่งระรัวฝากแรงรักด้วยลักษณาการเร่าร้อน ดั่งอาชาชำนาญศึก
ทะยานโผนจู่โจมแทรกแหวกเข้าถึง ณ กลางวงล้อมคู่ศึกซึ่งบีบวงแน่นกระชับกระชั้นตอบโต้มิยอมพ่าย
เจ้าหนุ่มยอดขุนพลยิ่งได้ใจ
ชักบังเหียนกระตุ้นให้อาชาคู่ใจทะลวงถลำลึกถึงแก่นกลางใจคู่รบอย่างกระหยิ่มลำพอง
เร่งโหมสวาทรุกเร้ามิทันให้นางคนรักแทบมิได้ทันผ่อนพักหายใจ
กระทั่งนางลืมความแง่งอนสะบัดสะบิ้งด้วยความหึงหวงที่มีมาก่อนจนสิ้น.......
.....
,,,
.