การที่เรากลับมาเจอกัน มันเป็นเรื่องที่ดีนะ…
ในวันนั้น เรารักเขาหมดทั้งหัวใจ…
และความรักตอนนั้นมันก็ดีมากๆ เลยนะ…
แต่เราก็ไปกันไม่ได้ อาจด้วยเพราะเรื่องอายุ…
และความเป็นเรา มันสวนทางกับชีวิตเขา…
มันทำให้เขาไม่แน่ใจว่าเราสามารถเป็นคู่ชีวิตของเขาได้ไหม
เราก็เลยตัองจบกันไป จบไปแบบที่เราเองเจ็บปวดมากๆ…
โดยที่เราไม่รู้ตัวเลยว่าเราทำอะไรผิด…
มันเจ็บปวด มันทรมาน กว่าจะผ่านวันนั้นมาได้…
เราจำได้ดี ว่าเราพยายามใช้เวลาที่มีทั้งหมดเพื่อลืมเขา…
และเผลอเอาใครเข้ามาแทนที่เขาโดยที่ไม่ได้กลั่นกรอง…
ทำให้เราเลือกคนผิด ทำให้เราเจ็บตัว ทำให้เราเสียทรัพย์สิน
เปลืองหัวใจ เปลืองเงิน เปลืองความรู้สึก เปลืองความรัก…
เป็นเวลา 4 ปี ที่เราไม่เคยลบเค้าออกไปจากใจเลย…
จนเรามาเจอคนที่รักเรา แบบที่เราไม่ตัองพยายาม…
และเปลี่ยนอะไรเพื่อเขาเลย… 
เค้าแสดงให้เห็นว่าเค้ารักเรามากๆ มากจนเราพร้อม…
ที่จะสลัดความรักครั้งเก่าที่มันเจ็บปวดออกไป…
แต่มันไม่เป็นอย่างนั้น เราคิดว่าเราจะไม่เสียใจกับคนนี้…
แต่มันก็มีเรื่องให้เราเสียใจ เพราะเขาโกหกเราเรื่องแฟนเก่า…
หลายต่อหลายครั้ง ทำให้เราเจ็บปวดหัวใจ…
จนเราทนไม่ไหว และบอกเลิกเขาไป…
ใครสุดท้ายมันมักไม่มีสัญญาณเตือน…
ในวันนึงเขาคนที่เลิกกับเราไปเมื่อ 6 ปีก่อน ทักมาหาเรา…
โดยบังเอิญ เราดีใจมากๆ นะ จนเราเผลอใจไป…
นัดเจอกันเพื่ออยากรู้ความรู้สึกตัวเองว่ายังเหมือนเดิมไหม…
ยอมรับเลยว่าความรู้สึกต่างๆ ที่มันเคยมีมันกลับมาหมดเลย…
ลืมความเสียใจ ลืมความเจ็บปวดในวันนั้นไปหมด…
เราเลยตัดสิ้นใจคบกัน และสิ่งที่เกิดขึ้นคือ…
แฟนเก่าของเรา เพิ่งมาคิดได้ว่าต้องรักษาเราไว้…
ในวันที่เรามีใครใหม่ไปแล้ว…
และแฟนเก่าของเขาก็ยังพยายามจะกลับมาเพราะ…
เห็นค่ากันในตอนที่สายไปแล้ว…
เท่ากับเราสองคนตกอยู่ในวังวนเดียวกัน…
แต่เราทั้งคู่ก็ไม่ได้สนใจ และใช้ชีวิตของเราสองคนต่อไป…
จนวันนึงเขาตรวจเจอมะเร็งปอดซึ่งอยู่ในระยะแพร่กระจาย…
เราพร้อมที่จะอยู่ข้างๆ เขา พร้อมที่จะดูแลเขาไปตลอด…
เขาดูแลเราในแบบของเขา ให้ความรัก ความใส่ใจ…
ในแบบของเขา เราก็รักเขารักมากๆ…
จนวันนึงมีปากเสียงกัน เรื่องแฟนเก่าของเขา…
ที่ยังมาวนเวียนในชีวิตเขาและทำให้เรารำคาญใจ…
และเราก็มีคำถาม ถามเขาบ่อยๆ จนเราคิดว่า…
ที่เขากลับมาในวันนี้ เพราะเขาตัองการลืมแฟนเก่าใช่ไหม…
ตอนเราเจอกัน เขาเพิ่งแยกทางกับแฟนเก่าเขา…
ได้แค่ 1 อาทิตย์ และเขาก็ยังไม่เคลียร์อะไรเลย…
แต่เขาออกมาอยู่ข้างนอก และมีบ้างที่กลับไปคอนโด…
ในขณะที่แฟนเก่าเขาก็ยังอยู่ที่นั่น รอวันที่จะออกจากคอนโด…
เมื่อเขาพร้อม มันทำให้เราคิดวนเวรยนไปหมด…
จนเรามีคำถามกับเขา และเขาก็เหมือนจะหงุดหงิดที่เราถามไป…
กลายเป็นพูดไม่เข้าใจกัน จนเราเผลอพูดออกไป…
ด้วยความน้อยใจว่า พี่เคยรู้บ้างไหมว่าหนูต้องการอะไร?
พี่เคยเอาใจหนูไปใส่ใจพี่บ้างไหม? 
เคยรู้บ้างไหมว่าหนูรู้สึกยังไง พี่เคยใส่ใจในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ในตัวหนูบ้างไหม เคยรู้บ้างไหม ว่าหนูชอบไม่ขอบอะไร…
เคยรู้บ้างไหมว่าหนูเป็นอะไรบ้าง แล้วสุขภาพร่างกายหนู
เป็นยังไง ยาที่ทานอยู่ทานยาอะไรบ้าง อาหารที่ห้ามทาน
เกี่ยวกับโรคประจำตัวของหนูมีอะไรบ้าง แล้วโรคของหนู
ต้องป้องกันและใช้ชีวิตระวังแบบไหนบ้าง เคยสนใจบ้างไหม
ต่างจากหนูที่รู้ทุกอย่าง ทุกรายละเอียด เพราะหนูสนใจ
และให้ความสำคัญที่จะช่วยระวังทุกๆ อย่าง เพราะหนูรัก
และเป็นห่วงพี่มากๆ และอยู่ๆ พี่เขาก็ร้องให้และเงียบไป
พักใหญ่แล้วพูดว่า เราเลิกกันเถอะ!  มันทำให้เราอึ้งและ…
ไปต่อไม่เป็นเลย เราถามว่าทำไม ทำไมมาบอกเลิกกัน…
พี่เขาให้เหตุผลว่า ตัวเขาเองน่าจะเีไม่พอให้ใครๆ รัก…
เพราะหนูใช้ คำพูดเดียวกันแบบที่เขา โดนแฟนเก่าพูดมา
และเขาคิดว่าเขาคงแย่มากๆ จริงๆ ภายใน 4 เดือน คน 2 คน
พูดซ้ำคำเดียวกัน แสดงว่าเค้าไม่ได้ดีพอที่จะเป็นคนรักที่ดี
ให้ใครได้ เราก็เลยบอกว่าไม่ใช่แบบนั้นนะ หนูไม่ได้คิดแบบนั้น
หนูแค่ชี้ข้อเสียให้พี่เห็นว่าหนูต้องการอะไร เพื่อให้เราปรับจูน
เข้าหากันให้อยู่ตรงกลางระหว่างกัน แค่เขาพูดว่า…
เขาไม่สามารถเป็นแบบที่เราคาดหวังไว้ได้หรอก…
และมันก็จะทะเบาะเรื่องนี้กันไปเรื่อยๆ เขามองว่ามันไม่แฟร์
กับการที่เรารักกันและเราให้ความสุขต่อกันได้ไม่เท่ากัน…
เขาเลยตัดสินใจดีแล้วว่า เราเลิกกันเถอะ บอกให้เราไปหา
คนที่เราคาดหวังได้ เพราะเขาทำให้ไม่ได้…
เราร้องให้หนักมากอีกครั้งนึงในชีวิต มันเหมือนกรีดแผลเก่า
ออกมาให้เลือดมันออกอีกครั้ง มันเหมือนกระแทกแผลเก่า
ให้มันเป็นแผลซ้ำ และเราก็ตระหนักคิดได้ว่า โอเครเราโต
มากพอที่จะเข้าใจมัน เข้าใจ ยอมรัก และเรียนรู้ที่จะเจ็บปวด
เราคิดไว้ว่าถ้าพี่เขามาหาเราและยังยืนยันที่จะเลิกกับเรา
เราก็จะเลิกให้ แต่เราจะพยายามรักษาความรักครั้งนี้ไว้ก่อน
เราบอกพี่เขาว่าเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว แต่สิ่งที่เราจะ
คือเราเข้มแข็งมากนะ ถ้าเกิดวันใดวันนึง เกิดเราต้องจบกัน
จริงๆ เราจะไม่เสียใจ เพราะวันนี้เราทำดีที่สุดแล้วในความรัก
ครั้งนี้ ความรักที่เรารอมาตั้งนาน และไม่เคยลืมได้เลย…
เราจะเข้าใจ ยอมรับ และเรียนรู้มัน ว่าบางครั้งคนเราเกิดมา
มีไว้ให้เรารัก แต่ไม่ได้มีไว้ให้ใช้ชีวิตด้วยกัน เรายินดี…
แต่ตอนนี้เรารักเขามาก และอยากดูแล และรักษาเขาให้ดีที่
สุดในตอนที่เราและเขายังมีลมหายใจอยู่ เรารู้ว่ามันต้อง
ทรมานขนาดไหน ถ้าเขาจะไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว…
ทุกวันนี้เราพยายามเข้มแข็งทุกครั้งที่อยู่กับเขา…
แต่เวลาที่เราอยู่กับตัวเองเราก็แอบร้องให้บ่อยๆ…
และบอกกับเขาทุกครั้งว่า พี่ไม่ต้องทำอะไรเพื่อหนู…
ไม่ต้องให้อะไรหนู ให้คิดถึงแค่ครอบครัวพี่ไว้ หนูไม่ได้อยาก
ได้อะไรเลย สิ่งที่อยากได้คือ อยากให้พี่มีชีวิตอยู่กับหนูไป
นานๆ ให้เราได้มีความสุขกันอีกครั้ง ในหลายปีมาที่หนูรอพี่
6 ปีเลยนะที่หนูไม่เคยลืมพี่ได้เลย ถึงแม้หนูจะพยายาม
เอาใครเข้ามาแทนที่พี่ แต่สุดท้ายหนูก็ต้องเลิกลากัน
เพราะตัวหนูเอง พอวันนึงที่เจอคนที่ดีแล้วคิดว่าจะลืมพี่ได้
มันก็มีเรื่องของแฟนเก่าเขา ให้เราเจ็บปวดใจ มันเลยทำให้
ใบหน้าพี่มันโผล่ขึ้นมาให้หนูคิดถึงวนๆ ซ้ำๆ ทุกวัน
หนูยอมรับควรมจริงแล้ว ว่าหนูรักพี่มากๆ และไม่เคยลบพี่
ออกไปจากหัวใจ จากสมองหนูได้เลย…
รักนะ รู้ไหม จะอยู่ดูแลพี่จนกว่าพี่จะหมดลมหายใจ…
ต่อให้พี่จะไล่หนูให้ไปเจอคนที่ดีกว่า ไล่ให้หนูกลับไป…
หาแฟนเก่า หนูก็ไม่ไปเพราะหนูรู้ว่า พี่ก็รักหนูไม่ต่างกัน…
แต่แค่ไม่อยากให้หนูเสียเวลาแค่นั้นเอง…
หนูไม่มีทางทิ้งพี่เด็ดขาด…