ผมสงสัยว่าทำไมตั้งแต่พระอริยบุคคล พระโสดาบันจนถึงพระอนาคามีหลายๆท่าน ถึงอยู่ครองเรือน ทั้งที่ท่านเห็นความจริงแล้ว ละตั้งแต่สักกายทิฏฐิขึ้นไป
เจริญอริยมรรคมีองค์8 รู้แจ้งแทงตลอด
แต่ยังเหลือความหลงผิดอยู่บ้าง
ท่านเหล่านั้นได้ล้างกิเลสออกจากจิตของท่านตั้งแต่ สังโยชน์3ขึ้นไป
ทำไมถึงยังอยู่ครองเรือน ทั้งที่ท่านน่าจะมองโลกนี้ว่าเพียงของว่างเปล่า ไร้สาระ หาแก่นสารจากโลกนี้ไม่ได้  ความสุขของโลกที่เราๆยังหลงเพลิดเพลิน แต่สำหรับท่านแล้ว เป็นเพียงสิ่งที่มากระทบเกิดและดับ เห็นเป็นเพียงความสุขจอมปลอมอันไร้สาระ หาแก่นสารไม่เจอ แต่ผมสงสัยว่าทำไมท่านถึงไม่ทำกิจของท่านให้จบ ในเมื่อรู้ว่าแล้วขันธ์ทั้ง5เป็นกองทุกข์  
ทำไมท่านยังคงใช้ชีวิตครองเรือนไปเพื่ออะไร  ซึ่งในสมัยพุทธกาล พระสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านได้ไปโปรดแสดงธรรมให้สัตว์โลกได้ฟัง ผู้ที่ได้บรรลุธรรม
ตั้งแต่อริยบุคคลตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป
จนถึงความเป็นพระอรหันต์  เมื่อได้ยินได้ฟังธรรมของพระศาสดาจึงขอออกบวชเป็นส่วนใหญ่ แต่ยังมีผู้ที่ถึงความเป็นพระอริยบุคคล แล้วใช้ชีวิตครองเรือน ซึ่งผมไม่ค่อยเข้าใจ อยากทราบว่ามีใครพอจะเข้าใจบ้างครับ
ถ้าผมตั้งคำถามหรือเข้าใจผิด ผมขออภัยในทุกๆท่านด้วยครับ