ความรักวัยทำงาน

ตามหัวข้อเลยค่ะ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาช่วงวัยเรียนก็มีแฟนนะคะแต่พอเริ่มโตขึ้นต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเติบโตแต่พอถึงวัยทำงาน จากที่เราเคยตั้งเสป็คไว้ว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ มันกลับสลับกันไปเลยค่ะ พอโตขึ้น ในช่วงวัย25ปี มันรู้สึกว่าคนที่เข้าหาเราหรือเข้ามาคุยๆ ถ้าเกิดว่าคุยแล้วไม่ลงตัวหรือทัศนคติไปเป็นไผในทางเดียวกันสักพัก ก็ต้องเฟดตัวกันออกไปไม่รู้ว่า เราเรื่องมากไปหรือเปล่าที่อยากใช้เวลาในการเรียนรู้กันไปแบบไม่รีบร้อน เพราะวัยทำงานแล้วมันต้องมองหลายๆอย่างไม่ใช่แค่หน้าตาหรือฐานะ เราก็เหมือนผญทั่วไปเลยที่ฝันอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ อยากมีสามีที่ดี อยากแต่งงานในช่วงอายุ 27 ปี555 อยากมีลูกสักคน แต่ตอนนี้มันก็เหมือนเป็นแค่ความฝันที่เราจิตนาการไว้มันก็คือความสุขอย่างหนึ่งแหละ😆 #ปล ตอนเรียนแม่ห้ามมีแฟน พ่อเรียนจบทำงานถามทุกวันเมื่อไหร่จะมีแฟนอยากอุ้มหลาน 555 ล่าสุดตั้งชื่อหลานไว้แล้วจ้า # มันก็เป็นสีสันชีวิตอย่างหนึ่งแหละ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากเป็นผญตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ถูกดูแลบ้างแค่นั้นเอง  มีใครมีประสบการณ์คล้ายกันบ้างคะ มาแชร์ความคิดกันได้น๊าา
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่