อ่านจบรอบแรกตกใจมาก เริ่องราวเหมือนชีวิตเราเลย
จนต้องอ่านซ้ำรอบ 2 และเข้ามาตอบ

อย่างแรกต้องบอกว่าเข้าใจคุณมากๆเลยค่ะว่ารู้สึกอย่างไร
- เรากับแฟนอายุห่างประมาณ 7 ปี
- แฟนมีลูก และเลิกกับภรรยาแล้ว แต่ลูกอยู่กับแฟนเรา
- เราเจอแฟนแค่ ส-อา (ไม่ใช่ทุกอาทิตย์นะ แล้วแต่ว่าว่างตรงกันมั๊ย ซึ่งปกติเราว่างตลอด แต่จะเป็นเค้าที่ไม่ค่อยว่าง)
- เราไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด จนดูเหมือนโสด

เราอาจจะไม่มีคำแนะนำที่ถูกต้องให้ แต่จะเล่าว่าเราทำยังไงนะ ที่สำคัญคือต้องคุยกันค่ะ คุยตรงๆไปเลยจะได้หาทางออกร่วมกัน

เรามีคุยกับแฟน ว่าอยากเจอกันบ่อยขึ้นต้องทำยังไงได้บ้าง เช่น ส-อา ช่วยบอกตารางเราล่วงหน้าหน่อย เราจะได้จัดเวลาให้ว่างตรงกัน (บางทีเรานัดเพิ่อน แต่อาทิตย์นั้นเค้าว่างพอดี)

เราพยายามไปหาแฟนวันธรรมดาหลังเลิกงานบ้าง และนอนค้างที่นั่น แล้วตื่นเช้าขันรถไปทำงานจากบ้านแฟนเลย (ทำทุกวันไม่ได้ เพราะบ้านแฟนไกลจากที่ทำงานเรา และเรายังไม่ได้ย้ายไปอยู่จริงจัง)

ทำแบบนี้พักนึง ก็รู้สึกดีขึ้น แต่พอบางช่วงที่ต่างคนติดภาระกิจต่างๆบวกกับฮอร์โมนเราตก 555 ก็จะมีความเวิ่นเว้ออีก

จนมีครั้งนึงคุยกันว่า ถ้าความสัมพันธ์เป็นแบบนี้เราต่างคนจะไหวมั๊ย เลยตกลงกันว่าแยกกัน 2 เดือน ให้ต่างคนกลับไปคิดว่าต้องการอะไร

เราว่าการแยกแบบนี้ช่วงนึงมันดีมากๆเลย (ไม่ได้แยกไปคบคนอื่นนะคะ แต่แยกเพิ่อไปตกตะกอนความคิดตัวเอง ว่าต้องการอะไร) สุดท้ายเราก็คิดว่า การมีเค้าอยู่ ถึงแม้จะได้เจอแค่ ส อา มันดีต่อใจเรามากกว่า ก็เลยกลับมาคบกัน แล้วก็ไม่งอแงเริ่องเวลาอีกเลย

การเปิดใจคุยกันคือทางออกที่ดีที่สุดค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

ถ้าเขาทำแบบที่คุณกำลังจะทำแล้วคุณโอเค ก็ไม่ผิด