อาจจะยาวหน่อย...แต่เราไม่เข้าใจในชีวิตจริง ๆ  คนเราเกิดมาทำไม  เรารู้สึกว่าการเกิดมาใช้ชีวิตบนโลกใบนี้มันช่างน่าเบื่อหน่าย  ไม่มีความสุข  มีแต่ปัญหา  เหนื่อย  ต้องดิ้นรน (แม้ครอบครัวจะมีฐานะที่กินดีอยู่ดีก็ตาม)
       เราตั้งใจเรียนเพื่อที่จะได้เข้าคณะที่ชอบแต่กลับเป็นไม่ชอบ  เราพยายามใช้ชีวิตในมหาลัยเพื่อค้นหาตัวเองกลายเป็นว่าเราค้นพบว่าตัวเองไม่มีสิ่งที่ชอบจริง ๆ  
       เราตั้งใจทำงานหาเงินเพื่อเอาไปใช้ชีวิตอย่างที่ผู้ใหญ่หลาย ๆ  ท่านบอก  แต่เราไม่รู้เลยว่าการใช้ชีวิตจริง ๆ  คืออะไร  บ้างบอกท่องเที่ยว  ทานอาหารที่ชอบ  ซื้อของที่อยากได้  ทำในสิ่งที่อยากทำ ฯลฯ
       แต่เวลาท่องเที่ยวเรารู้สึกว่ามันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน  และพอถึงจุดหมายก็ไม่มีความแตกต่างแปลกแค่สถานที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ  ร่วมด้วยเลย  การทานอาหารที่ชอบเราก็ปฏิบัติเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว  ถือเป็นการใช้ชีวิตด้วยหรือ  การซื้อของที่ตนเองชอบซื้อมาแล้วยังไงต่อ..วางอยู่ห้องอย่างนั้น  ทำในสิ่งที่อยากทำ  นั่นแหละปัญหาเราไม่มีอะไรที่อยากทำด้วยซ้ำ
       เราเพียงแค่อยากขอให้ชีวิตนี้รีบจบไว ๆ  โดยธรรมชาติไม่ใช่จากน้ำมือของตัวเราเอง  เราภาวนาให้ชาติหน้าไม่มีจริงเพราะการเกิดมาไม่ว่าจะได้เป็นอะไรก็ช่างขอเพียงชาตินี้พอแล้ว



ปล.  ยินดีแลกเปลี่ยนมุมมองกับทุกท่านเสมอ