คำถามผมคือในมุมมองของโค้ชกับมุมมองของผู้เล่นในการจัดตัวผู้เล่นระหว่างตัวจริงกับตัวสำรอง มันจะแตกต่างกันมั้ยครับ
สำหรับตัวจริงกับตัวสำรองที่จะให้ลงสนาม
เช่นบอลถ้วยที่ส่วนใหญ่มักจะเป็นเวทีสำหรับดาวรุ่งและตัวสำรองของทีมใหญ่ๆ แต่พอบอลตามต้องการผล ทีนี้ก็จัดตัวผู้เล่นตัวจริงลงมาเต็มพิกัด

มุมผู้จัดการทีมคือต้องการผลเสมอหรือเอาชนะให้ได้จึงจัดตัวจริงลงมาตอนนั้น
แต่ในมุมมองของผู้เล่นที่ลงมาพร้อมกับความกดดันและคาดหวังนี้ผมไม่รู้ว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไร

ปล.ในมุมมองของผมคือทำไมไม่จัดเอาตัวจริงลงมาก่อนแล้วพอได้ผลการแข่งขันที่ต้องการ หรือนำห่างแล้วค่อยเอาตัวสำรองลง
แบบไหนจะดีกว่ากันครับ?

หรือจะเอาแบบผู้จัดการบางคนคือใจแข็ง ยกถ้วยนี้ให้ดาวรุ่งเล่นไปเลย จะแพ้ตกรอบก็รับสภาพไป 
ชุดใหญ่ก็เอาไว้แข่งบอลลีกกับถ้วยใหญ่เท่านั้น