สวัสดีค่ะ เรากับแฟนคบกันมาได้ 5 เดือนกว่าๆแล้ว เรากับเขาค่อนข้างที่จะงอนกันบ่อยค่ะแต่ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โต แบบเด็กๆงอนกันอะค่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเราบอกก่อนนะคะว่าเราเนี่ย โตมาในครอบครัวที่ไม่ค่อยดีนัก พ่อแม่แยกทางกันตัวเราอาศัยอยู่กับพ่อค่ะ นอกจากพ่อจะมีปู่และย่า เราไม่ได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวมานานมากๆแล้วตั้งแต่แม่แยกทางออกไป เราไม่มีความสุขเลยตั้งแต่นั้นมา เรารู้สึกว่าเราอยู่ตัวคนเดียว เรากับที่บ้านมีสเปซกันมากขึ้นทุกวันๆ คือมันจะมรหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้เราไม่อยากจะคุยดับเขาน่ะค่ะ เราพยายามเข้าใจที่บ้านมากๆ แต่ที่บ้านไม่พยายามเข้าใจอะไรเราเลย แบบว่าเลี้ยงลูกแบบคนสมัยเก่าๆอะค่ะ ตั้งแต่นั้นเราเลยเหมือนอยู่ตัวคนเดียวทั้งที่เรามีครอบครัวอยู่ แต่เมื่อ 5 เดือนก่อน เราได้มาคบกับแฟนค่ะ งอนกันมาตลอด แต่ก็ปรับกันได้ ชอบอะไรไม่ชอบอะไรก็บอกกันตลอด แต่เมื่อประมาณ 2 เดือนก่อน เขาได้เปิดตัวเราให้ครอบครัวเขาได้รู้ค่ะ ครอบครัวเขาก็ใจดีกับเรานะคะ แต่คือตั้งแต่คบกันมาเราก็คอยดูคอยส่องพ่อแม่เขาตลอด พ่อแม่เขาใจดีมากๆ เลี้ยงลูกแบบเข้าใจลูก จะไม่ห้ามให้ทำอะไรแต่จะคอยเตือนสิ่งที่มันไม่ดี คือเอาง่ายๆก็ซัพพอร์ตลูกนั่นแหละค่ะ เวลาขอไปไหนเขาก็ให้ไปตลอด อยากได้อะไรขอแค่บอกเขาก็ซื้อให้ ผิดกับเราเลยค่ะ เวลาเราอยากได้อะไรเราต้องหาซื้อเอง เวลาจะทำอะไรก็ต้องแอบไม่ให้ครอบครัวเรารู้ ถ้าเขารู้เขาด่าเราค่ะ เขาไม่เคยซัพพอร์ตอะไรเรากันเลย พอเวลาเราเห็นพ่อแม่แฟนของเรารักลูก ซัพพอร์ตลูก เราก็เลยแอบมานอยด์ ก็คืออิจฉานั่นแหละค่ะ ว่าทำไมเราไม่เคยได้อะไรดีๆแบบนี้จากครอบครัวแบบเขาบ้างเลย ทุกวันนี้เรากลายเป็นเด็กขี้อิจฉาเวลาเห็นครอบครัวเขารักกัน ครอบครัวที่ว่านี่คือทุกครอบครัวเลยนะคะ ไม่ว่าจะครอบครัวเพื่อน เพื่อนบ้าน แฟน แต่ที่เราอิจฉามากที่สุดเลยคือครอบครัวแฟนเราค่ะ เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงให้เราเลิกนิสัยขี้อิจฉาแบบนี้ไปสักที เราเสียใจค่ะที่เราอิจฉาเรื่องแบบนี้จากคนอื่นโดยเฉพาะแฟนเราเอง เราควรทำยังไงให้เราเลิกอิจฉาคนอื่นดีคะ