ครอบครัวไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน คำนี้คงจำกัดคำนิยามได้ดีที่สุด เพราะหากเป็นสถานที่ แต่การย้ายถิ่นฐานไปยังต่างถิ่น หากมีคนในครอบครัวไปด้วย เราก็จะไม่รู้สึกคิดถึงสถานที่เก่า หรือมีเหตุให้ต้องเทียวไปเทียวมา เพราะครอบครัวของเราอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าทั้งหมด ดังนั้น คนในครอบครัวควรจะเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น อยู่ด้วยแล้วมีแต่ความสุข อยู่ใกล้แล้วรู้สึกปลอดภัย ทิ้งตัวได้ ทำให้ช่วงเวลายากลำบากของชีวิตผ่อนคลายขึ้น เป็นเซฟโซนที่ช่วยชาร์จพลังให้เรากลับไปสู้ต่อ

บ้านไม่ใช่ Safe Zone “บ้านอาจจะไม่ใช่เซฟโซนสำหรับทุกคน  บ้านที่ไม่รู้สึกถึงความเป็นบ้าน บ้านที่ทำให้เรารู้สึกไม่ปลอดภัย ไม่สบายใจ ไม่อบอุ่น

ส่งผลให้รู้สึกว่าไม่ได้รับความรักและการดูแลเอาใจใส่ จนรู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวหรืออยากออกจากบ้าน”  ถ้าเรากำลังเจอกับสถานการณ์ครอบครัวแบบนี้อยู่ เราจะรู้สึกอย่างไรและมีทางออกอย่างไรกันบ้างคะ?