AFF ครั้งนี้ มาโน่ ใช้แผน 4-4-2 เป็นแผนหลัก ในการรับมือกับคู่ต่อสู้ ซึ่งอาวุธสำคัญที่สุดของแผนนี้ ก็คือการทำเกมส์จากริมเส้น ไม่ว่าจะเป็นการให้ปีกเลี้ยงกินตัวไปยิง หรือผ่านบอลให้กองหน้า หรือให้แบ็ค วิ่งเติมสุดเส้นหลังแล้วเปิดกลับเข้ามา
แต่ปรากฎว่า ในรอบแรกที่ผ่านมา ตัวริมเส้นของเรา แทบจะสอบไม่ผ่านกันเลย บทบาท และการมีส่วนร่วมกับประตูน้อยมาก
เริ่มจาก ปีกซ้าย บดินทร์ - อุตส่าห์ยิงเปิดหัวนัดแรก นัดเจอบรูไนได้ เกมส์กับฟิลิปินส์ ก็ถือว่าเล่นได้ดี สร้างความปั่นป่วนได้ แต่นัดเจออินโด ทำอะไรคู่ต่อสู้ไม่ได้เลย แปะบอลคืนอย่างเดียว ในขณะที่นัดเจอ กัมพูชา เห็นชัดเลยว่า ถ้าเจอคู่ต่อสู้ที่ความเร็วไม่เป็นรอง และเข้าบอลเร็วถึงตัวเร็ว ก็ไปไม่เป็น การเลี้ยงกินตัวไม่ค่อยจะผ่าน เก็บบอลก็ไม่ได้ เสียบอลในแดนหน้าบ่อยๆ จนโดนสวนกลับเร็วเกือบทำให้ทีมเสียประตูบ่อยๆ เหมือนกัน
แบ็คซ้าย ศศลักษณ์ - อันนี้ยิ่งกว่าบดินทร์ อีกผมว่า เกมส์รุกก็ยังไม่ชัดเจน จ่ายบอลก็มีขาดๆ เกินๆ บ่อย เกมส์รับก็ไม่ได้แน่นหนาอะไร เจอปีกตัวหนาใหญ่ ก็แทคเกิลไม่อยู่ เจอปีกที่มีความเร็ว แบบนัดกัมพูชา ก็เอาไม่อยู่อีก ถ้าไม่นับนัดที่เจอทีมอย่างบรูไน การเล่นก็คือแค่ ประคองตัว กับเอาตัวรอดเป็นเคสๆ ไป การไปซ้อมที่ เคลีก มายังไม่ได้ช่วยยกระดับอะไรได้
ปีกขวา เอกนิษฐ์ - นอกจากลูกที่เรียกจุดโทษ จากฟิลิปินส์ ได้ ก็ยังไม่เห็นอะไรเป็นชิ้นเป็นอันจากน้องเท่าไหร่ คิดช้า ทำช้า จังหวะควรแทงบอลจังหวะเดียว รีบทำชิ่ง ก็ไม่ทำมัวแต่จับบอล ยึกยักอยู่ 2-3 จังหวะ นัดเจอกัมพูชา ก็จ่ายบอลเสียหลายครั้ง เหมือนจะจับจังหวะเล่นกับพี่ๆ ในทีมไม่ได้เลยทั้งที่ผ่านมาหลายนัดแล้ว
แบ็คขวา ศุภนันท์ - ดูดีสุดแล้วในบรรดาตัวริมเส้น ที่ได้โอกาสลงสนามเป็นตัวหลัก แต่ถ้าไปเปรียบเทียบมาตรฐานกับตัวหลักๆ ที่เคยติดมา ก็ยังด้อยกว่าอยู่ดี โดยเฉพาะความแม่นยำในการจ่ายบอล เบสิคการจับบอล First touch ยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ นัดที่เจอกัมพูชา ก็แสดงให้เกมส์รับเหมือนกันว่า เอาไม่อยู่ ถ้าเจอคู่ต่อสู้ที่มีความเร็ว แต่ยังดีที่มีความฟิต ยังวิ่งสู้ฟัดใช้ความทุ่มเท มาช่วยทีมได้หลายครั้ง แต่ถ้าเจอกับเกมส์ที่เข้มข้นมากขึ้น แค่ความฟิต กับความทุ่มเท จะเพียงพอรึเปล่า
สรุป ภาพรวม รอบแรกของตัวริมเส้น ในมุมมองส่วนตัวของผม คือ สอบตก 3 คน คือ บดินทร์ ศศลักษณ์ เอกนิษฐ์ ส่วน ศุภนันท์ สอบผ่าน แต่ผ่านแบบคาบเส้น รอบแรก ไทย ยิงประตูได้ 13 ประตู แต่ประตูที่ได้มาจากตัวริมเส้น หรือการทำเกมส์จากตัวริมเส้น ถ้านับจริงๆ มีแค่ 3+1 ประตู คือ 3 ประตูที่บดินทร์ ยิงบรูไน ประตูที่เอกนิษฐ์ เรียกจุดโทษนัดเจอฟิลิปินส์ ประตูที่ศุภนันท์ เติมมายิงฟิลิปินส์ ส่วน +1 ประตู ผมนับให้แบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ คือลูกที่ ศศลักษณ์ เรียกจุดโทษจากกัมพูชาได้ เพราะ โดยส่วนตัวมองว่า เป็นความผิดพลาดในการเข้าบอลของกองหลังกัมพูชาเอง ซะมากกว่า ซึ่งมีเพียง 4 จาก 13 ประตู ที่มาจากตัวริมเส้น ที่ควรเป็นอาวุธหลักของแผนนี้
ถ้าทั้ง 4 คน ยังฟอร์มแบบนี้ ผมว่า แผน 4-4-2 ของมาโน่ ไปเจอเกมส์ที่เข้มข้นกว่าเดิมในรอบรอง (ยังไม่อยากพูดถึงรอบชิง เพราะไม่รู้จะไปรอดถึงตรงนั้นไหม) แล้วมันจะไปรอดเหรอครับ
ถ้าตัวริมเส้น เล่นไม่ออกแบบนี้ กับตัวผู้เล่นที่มีอยู่ มาโน่จะจัดแผนอะไรได้อีก
มาโน่ มีแผนสำรอง แผนลับอะไรอีกไหม กับรอบรอง (หรือรอบชิง ถ้าไปถึง) ที่เกมส์เข้มข้นกว่าเดิม
แต่ปรากฎว่า ในรอบแรกที่ผ่านมา ตัวริมเส้นของเรา แทบจะสอบไม่ผ่านกันเลย บทบาท และการมีส่วนร่วมกับประตูน้อยมาก
เริ่มจาก ปีกซ้าย บดินทร์ - อุตส่าห์ยิงเปิดหัวนัดแรก นัดเจอบรูไนได้ เกมส์กับฟิลิปินส์ ก็ถือว่าเล่นได้ดี สร้างความปั่นป่วนได้ แต่นัดเจออินโด ทำอะไรคู่ต่อสู้ไม่ได้เลย แปะบอลคืนอย่างเดียว ในขณะที่นัดเจอ กัมพูชา เห็นชัดเลยว่า ถ้าเจอคู่ต่อสู้ที่ความเร็วไม่เป็นรอง และเข้าบอลเร็วถึงตัวเร็ว ก็ไปไม่เป็น การเลี้ยงกินตัวไม่ค่อยจะผ่าน เก็บบอลก็ไม่ได้ เสียบอลในแดนหน้าบ่อยๆ จนโดนสวนกลับเร็วเกือบทำให้ทีมเสียประตูบ่อยๆ เหมือนกัน
แบ็คซ้าย ศศลักษณ์ - อันนี้ยิ่งกว่าบดินทร์ อีกผมว่า เกมส์รุกก็ยังไม่ชัดเจน จ่ายบอลก็มีขาดๆ เกินๆ บ่อย เกมส์รับก็ไม่ได้แน่นหนาอะไร เจอปีกตัวหนาใหญ่ ก็แทคเกิลไม่อยู่ เจอปีกที่มีความเร็ว แบบนัดกัมพูชา ก็เอาไม่อยู่อีก ถ้าไม่นับนัดที่เจอทีมอย่างบรูไน การเล่นก็คือแค่ ประคองตัว กับเอาตัวรอดเป็นเคสๆ ไป การไปซ้อมที่ เคลีก มายังไม่ได้ช่วยยกระดับอะไรได้
ปีกขวา เอกนิษฐ์ - นอกจากลูกที่เรียกจุดโทษ จากฟิลิปินส์ ได้ ก็ยังไม่เห็นอะไรเป็นชิ้นเป็นอันจากน้องเท่าไหร่ คิดช้า ทำช้า จังหวะควรแทงบอลจังหวะเดียว รีบทำชิ่ง ก็ไม่ทำมัวแต่จับบอล ยึกยักอยู่ 2-3 จังหวะ นัดเจอกัมพูชา ก็จ่ายบอลเสียหลายครั้ง เหมือนจะจับจังหวะเล่นกับพี่ๆ ในทีมไม่ได้เลยทั้งที่ผ่านมาหลายนัดแล้ว
แบ็คขวา ศุภนันท์ - ดูดีสุดแล้วในบรรดาตัวริมเส้น ที่ได้โอกาสลงสนามเป็นตัวหลัก แต่ถ้าไปเปรียบเทียบมาตรฐานกับตัวหลักๆ ที่เคยติดมา ก็ยังด้อยกว่าอยู่ดี โดยเฉพาะความแม่นยำในการจ่ายบอล เบสิคการจับบอล First touch ยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ นัดที่เจอกัมพูชา ก็แสดงให้เกมส์รับเหมือนกันว่า เอาไม่อยู่ ถ้าเจอคู่ต่อสู้ที่มีความเร็ว แต่ยังดีที่มีความฟิต ยังวิ่งสู้ฟัดใช้ความทุ่มเท มาช่วยทีมได้หลายครั้ง แต่ถ้าเจอกับเกมส์ที่เข้มข้นมากขึ้น แค่ความฟิต กับความทุ่มเท จะเพียงพอรึเปล่า
สรุป ภาพรวม รอบแรกของตัวริมเส้น ในมุมมองส่วนตัวของผม คือ สอบตก 3 คน คือ บดินทร์ ศศลักษณ์ เอกนิษฐ์ ส่วน ศุภนันท์ สอบผ่าน แต่ผ่านแบบคาบเส้น รอบแรก ไทย ยิงประตูได้ 13 ประตู แต่ประตูที่ได้มาจากตัวริมเส้น หรือการทำเกมส์จากตัวริมเส้น ถ้านับจริงๆ มีแค่ 3+1 ประตู คือ 3 ประตูที่บดินทร์ ยิงบรูไน ประตูที่เอกนิษฐ์ เรียกจุดโทษนัดเจอฟิลิปินส์ ประตูที่ศุภนันท์ เติมมายิงฟิลิปินส์ ส่วน +1 ประตู ผมนับให้แบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ คือลูกที่ ศศลักษณ์ เรียกจุดโทษจากกัมพูชาได้ เพราะ โดยส่วนตัวมองว่า เป็นความผิดพลาดในการเข้าบอลของกองหลังกัมพูชาเอง ซะมากกว่า ซึ่งมีเพียง 4 จาก 13 ประตู ที่มาจากตัวริมเส้น ที่ควรเป็นอาวุธหลักของแผนนี้
ถ้าทั้ง 4 คน ยังฟอร์มแบบนี้ ผมว่า แผน 4-4-2 ของมาโน่ ไปเจอเกมส์ที่เข้มข้นกว่าเดิมในรอบรอง (ยังไม่อยากพูดถึงรอบชิง เพราะไม่รู้จะไปรอดถึงตรงนั้นไหม) แล้วมันจะไปรอดเหรอครับ
ถ้าตัวริมเส้น เล่นไม่ออกแบบนี้ กับตัวผู้เล่นที่มีอยู่ มาโน่จะจัดแผนอะไรได้อีก