เสียงและสำเนียงสำคัญน้อยกว่าการพูดที่ถูกต้องกับไวยากรต่าง ๆ อ่านเขียนได้ดีมาก ไม่ควรขำหรือตลกในสำเนียงของใครไม่ว่าจากคนประเทศใหน
คนอินเดีย  คนพิลิปินส์ หลาย ๆ คน พูดและเข้าใจภาษาอังกฤษดีมาก แต่สำเนียงของเขาฟังปุ้ปรู้ปั้บว่ามาจากใหน

เพราะความเคยชินกับภาษษพูดของตัวเอง และไม่เคยได้ใช้คนต่างชาติหลาย ๆ คนเลยปรับเสียงได้ไม่ชัดเจนเหมือนเจ้าของภาษา
เช่นภาษาไทยที่เรารู้จักกันดี คนไทยแท้ ๆ ยังพูด ร. เรือ และตัวควบกล้ำได้ไม่ชัด เพราะภาษาพูดที่คนไทยส่วนมากไม่พูด ร. เรือ กระดกลิ้น
เราพูด ร. เรือ กับ ล.ลิง เหมือนกัน เห้นใหมล่ะคะว่าเพราะความเคยชินและไม่ได้ใช้