พอดีบ้านเป็นห้องแถวติดๆกัน  เวลาคุยเรื่องส่วนตัว  ถ้าก้ำกึ่งจะดูไม่ดี   จะพยายามพูดเบา  คนข้างบ้านได้ยินหรือไม่  ไม่รู้
ต้องกระซิบไว้ก่อน  และ พยายามเตือนตัวเองเสมอ  แทบไม่เผลอพูดดังเลย  กระซิบทุกครั้ง

เวลาไปข้างนอก  เวลาคุยเรื่องส่วนตัวกับคนในครอบครัว  ก็จะกระซิบตลอด
คุยกับเพื่อน  ถ้าอันไหนไม่มั่นใจว่าดูไม่ดี  ก็จะพูดเบาๆ  จนเพื่อนหาว่าเราเหมือนกลัวดอกพิกุลร่วงจากปาก

ประมาณว่าระแวงงก็ได้  หลักๆคือ  ทำทุกอย่างให้โดนนินทาน้อยที่สุด   โดยการให้คนรอบข้างได้ข้อมูลเราน้อยที่สุด
เพราะฉะนั้นก็จะระวังตัวเวลาพูดทุกครั้ง  คิดก่อนพูด  อันไหนดูไม่ดีกระซิบทุกครั้ง   แม้จะอยู่ภายในบ้านตัวเอง

พอทำไปเรื่อยๆรู้สึกว่าตัวเอง  โรคประสาทกำลังถามหา

เลยมาปรึกษาใน Pantip ว่า  ผมระแวงกลัวการโดนนินทามากเกินไปหรือเปล่า   ระวังแบบป้องกันแบบเป๊ะๆไม่ให้คนอื่นได้ยินแทบจะเอาให้ได้เกือบ 100%เลย
ขอความเห็นหน่อยครับ