สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคน

อย่างแรกเลยขอแทนตัวเองว่า " A " ค่ะ เราเป็นคนหูดีมาก ๆๆๆๆ เหมือนมีเรดาร์ตรวจจับคนที่กำลังพูดถึงเราค่ะ 555

เรื่องมีอยู่ว่าช่วงปีก่อนเราย้ายบ้านค่ะ ช่วงนั้นเรายังปกติดีค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นเราอาจจะมีอาการซึมเศร้าอ่อน ๆ ไม่แน่ใจว่ามีไหมเพราะไม่เคยตรวจค่ะ ตอนนั้นมปัญหาใหญ่มากจนต้องลาออกจากโรงเรียนที่เรียนอยู่ จนตอนนี้ผ่านมา 2 ปีแล้วค่ะ ( เรียนจบม.6 ด้วยการสอบเทียบแล้ว ) กำลังจะเข้าเรียนมหาลัยในปีหน้า แต่มีเรื่องที่กังวลค่ะ

ช่วงแรก ๆ ที่ย้ายบ้านมานี้มีหลายคนที่มาอยู่ด้วยเพื่อช่วยให้ปรับตัวค่ะ ทุก ๆ อย่างมีนดีมาก ๆ จนเราไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดกับเรื่องราวที่เคยเกิดก่อนหน้านี้เท่าที่ควรค่ะ จนช่วงหลังมานี้ที่บ้านเริ่มมีปัญหากันค่ะ พ่อเลี้ยงเราเริ่มตบตีแม่เรา ด่าเรา และ ยายเราที่ป่วยติดเตียงค่ะ (อาจจะเป็นส่วนหนึ่งของอาการหูแว่วของเราด้วยส่วนนึง)

หลังจากนั้นมันก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ เขาเริ่มอารมณ์เสียกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เพียงแค่แม่เราตั้งคำถามค่ะ อย่างเช่น วันนี้พี่ไม่กินเบียร์เหรอ เขาก็จะโมโหขึ้นมา ขึ้นเสียงแล้วออกไปพูดกับคนนอกบ้านว่าแม่เราชวนทะเลาะค่ะ บางทีเราก็ได้ยินเสียงเขาพูดคุยกับคนในบ้านเกี่ยวกับเราและแม่ในทางที่ไม่ดี ซึ่งมันไม่เป็นความจริงค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อาจจะดูเหมือนเป็นการฟังความข้างเดียวไปหน่อย เราพยายามคุยกับเขาค่ะ แต่เขาก็บอกว่าเราฟังไปก็ไม่เข้าใจหรอก เราพยายามจะฟังเขาถึงที่สุดค่ะ พอเขายอกแบบนั้นเราก็ไปคุยกับแม่เรา เขาก็บอกให้เรารับฟังความสองข้างบ้าง แอบเหนื่อยเหมือนกัน แหะ ๆ

เวลาเขาพูด เขาพูดเหมือนเราผิดอยู่ตลอดเวลาค่ะ ตัวอย่างเช่น วันไหนที่เราไม่ออกมาจากห้องนอนเขาก็จะบอกว่าเราไม่ทำอะไรเลยตั้งแต่เกิดมา บ้านก็ไม่กวาด จานก็ไม่ล้าง ยายก็ไม่ดูแล ทั้ง ๆ ที่ ที่บ้านก็มีแม่บ้าน แล้วเขาก็อยู่ในบ้านด้วยค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แม่เราเป็นคนหาเงินเข้าบ้านค่ะ

จุดเริ่มต้นมันก็คงมาจากตรงนี้ค่ะ เราทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของเขาจนร้องไห้ออกมา เขาก็บอกว่าเขาจะฆ่าน้องหมาของเราทิ้งเสีย ถ้าเรายังทำตัวสำออยแบบนี้อยู่ เราจำขึ้นใจเลยค่ะ หลังจากนั้นเราก็เริ่มได้ยินคนมาพูดกับเราในหัวตลอดเวลา

เขามักจะพูดให้เราทำร้ายร่างกายพ่อเลี้ยงบ่อย ๆ หรือบอกให้เราจัดการเขาเสีย บางทีก็รู้สึกว่าร่างกายไม่ใช่ของเราทั้ง ๆ ที่เราก็ยังรู้สึกตัวอยู่ตลอด

พอช่วงกลางปีทุกคนก็แยกย้ายกลับไปทำงานของตัวเองค่ะ ประจวบกับช่วงที่น้องหมาที่เราเลี้ยงไว้มันท้องขึ้นมา เสียงนั้นก็เริ่มหายไปค่ะ อาจจะมีมาบ้างใน แนว ๆ แบบว่าถามไถ่สารทุกข์สุกดิบอะไรทำนองนั้นบางทีก็มีช่วงที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยค่ะช่วงนั้นจะดูปกติแต่อารมณ์เสียตลอดเวลารู้สึกว่าร่างกายมันโหวงเหวงแปลก ๆ อาการคล้ายผีเข้าแต่ยังไม่แย่ขนาดนั้น หรือบางทีก็วูบหายไปเลยบ้าง

พอช่วงที่น้องหมาออกมาลืมตาดูโลก เราก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลยค่ะจนกระทั่งก่อนน้องดำในกระทู้ก่อนหน้าจะเสียชีวิตไปอาทิตย์นึง เราได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นค่ะ เขามาบอกกับเราที่กำลังสั่งซื้อเสื้อหมาน้อยอยู่ เขาบอกกับเราว่าไม่ทันแล้ว พอได้แล้ว มันไม่ทันแล้ว อะไรแบบนี้ค่ะ หลังจากนั้นน้องดำก็ป่วยขึ้นมาค่ะ เสียงในหัวก็หนักขึ้นทุก ๆ วัน จนเราปวดหัวค่ะ

พอน้องเสียชีวิตไปเราก็ blank เลย เหมือนโลกทั้งใบของเราพังไปแล้ว แต่เราต้องสู้ต่อค่ะ เพราะยังมีอีกตัวที่ยังไม่เป็นอะไร เราเลยเก็บร่างน้องไว้ แปลกใจที่ตัวเองไม่มีน้ำตาสักหยด ทำความสะอาดพื้น คราบเลือดคราบนู่นนี่ของน้องเสร็จ เราก็รู้สึกเจ็บใจขึ้นมาค่ะ เสียงในหัวก็บอกกับเราว่ามันเป็นเพราะเราไม่พามันไปหาหมอมันถึงตายแบบนี้ แล้วเราก็ได้ยินแบบนี้ไปครึ่งวันเลยค่ะ

อาจจะดูแปลกไปหน่อย แต่เราคิดอะไรไม่ออก อุ้มร่างน้องมากอดเหมือนคนขาดสติเลยค่ะ น้องหมาอีกตัวก็เดินมาคลอเคลียเหมือนถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าทำให้เราอารมณ์ดีขึ้นมากค่ะ

แต่เรื่องแย่ ๆ ยังไม่จบค่ะ ตอนนี้น้องหมาตัวนั้นก็ป่วย เสียงในหัวเราพยายามพูดให้เราเสียใจค่ะ เหมือนกับว่ามันจะต้องตายแน่ ๆ ทักไปบอกแม่สิว่ามันจะตายแล้วหรืออะไรทำนองนี้ค่ะ เราได้ยินเรื่องแบบนี้มาหลายวันพอสมควร อีกอย่างพ่อเลี้ยงก็บอกว่าไม่เห็นต้องเอาไปหาหมอเลย ปล่อยมันตายไปสิมันจะได้ไม่รกบ้าน เขาพูดแบบนี้ตั้งแต่ตัวแรกเลยค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เหมือนจะดูเป็นการทำให้เขาดูไม่ดีเลย แต่มันคือสิ่งที่เราได้ยิน จากแค่ฝั่งเราฝั่งเดียวค่ะ

เขาพูดทำร้ายจิตใจเราสุด ๆ อีกอย่างเราต้องคอยดูแลยายที่ป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบอยู่ แกทำตัวเหมือนเด็กเลยทำให้หวุดหงิดง่าย บางทีแกก็ประท้วงโดยการไม่ยอมใส่แพมเพิสหรืออะไรก็ตามทำให้บ้านเลอะเทอะมาก ซึ่งเราเป็นคนเก็บค่ะ ให้พี่แม่บ้านพักบ้าง

อ๋อ ลืมเล่าส่วนนี้ไปนิดหน่อยค่ะ ปกติเราได้ยินเสียงในหัวตลอดค่ะ เป็นมาสักพักแล้ว บางทีก็มาปลอบใจ บางทีก็มาซ้ำเติม รู้สึกเหมือนไม่ใช่คน ๆ เดียวกันที่พูดอยู่ในหัวเราค่ะ เขาพูดอยู่ตลอด ตอนนี้ก็เหมือนกัน เขาบอกว่าใครจะไปสนใจอะไรเทือกนั้นค่ะ

เรามีอาการนอนละเมอพูดกับร้องไห้ค่ะ แม่บอกเพราะนอนกับแม่😣 บางทีลุกออกไปทำอะไรสักอย่างแต่จำไม่ได้เลยค่ะ
บางทีเราอาจจะแต่เครียดมากเกินไปจนหลอนไปเองค่ะ แต่ตามที่เกริ่นมาข้างต้น เรากำลังจะไปเรียนมหาวิทยาลัยในปีหน้า กลัวมันไปกระทบกับคนอื่นค่ะ



มีวิธีไหนที่ทำให้เสียงในหัวหายไปบ้างคะโดยที่ไม่ต้องพบจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยา  
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คนในบ้านมีความเชื่อว่าคนที่ไปพบจิตแพทย์คือคนบ้า เขาไม่ยอมให้เราไปหาเลยค่ะ

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ