คือเราเป็นเด็กคนนึงค่ะครอบครัวฐานะปานกลาง เรียนจบ ป.6 จากโรงเรียนบ้านนอก พอขึ้น ม.1 ก็เรียนโรงเรียนแถวบ้านเป็นเด็กกิจกรรมดี กีฬาเด่นคนนึงเลย มีโอกาสได้ทำอะไรมากกว่าคนอื่นๆถ้าเทียบกับหลายๆคน ช่วงนั้นเป็นวัยเด็กค่ะทำอะไรสนุกสนานไปหมด

จนกระทั่งม.2ได้ไปคัดตัวที่โรงเรียนนึงในเมืองกีฬาฟุตบอลและคัดติด จึงย้ายมาเรียนในโรงเรียนนึงในอำเภอเมืองของจังหวัดเป็นโรงเรียนกินนอนเล่นกีฬาฟุตบอลตอนนั้นความคิดทุกอย่างของเราต้องเปลี่ยนใหม่ไปหมดต้องโตขึ้น 2 เท่า

ระหว่างที่อยู่โรงเรียนนี้ได้มีโอกาสไปแข่งและทำกิจกรรมมากมาย ไปเที่ยวผจญภัยหลายๆที่ หลายมุมมอง ประสบการณ์ที่มากกว่าเด็กคนนึงจะได้มาเราก็เรียนจบ ม.3 ที่โรงเรียนแห่งนี้

พอขึ้น ม.4 เราก็ต้องเริ่มโตขึ้นทุกสิ่งที่เราคิดมันเปลี่ยนไปเรามีโอกาสได้กลับบ้านที่ต่างอำเภอหรือชนบทเรารู้สึกถึงความวุ่นวายมากๆ เรื่องสิ่งเสพติด แอลกลอฮอร์ สังคมที่ติดลบ เราพยายามมองโลกในแค่ดี แต่เวลาผ่านมาเรารู้สึกว่ามันเริ่ม toxic มากขึ้น

เราต้องตื่นเช้ามาได้ยินเสียงคนเมาทะเลาะกันแต่เช้า คนเมาเรี่ยราด ตะโกนเสียงดังโวยวายทุกๆวัน เคยมีคนบอกว่าเวรกรรมของแต่ละคนนั้นแหละ แต่ก่อนเราไม่ค่อยเชื่อ แต่ทุกวันนี้เราเริ่มคิดว่ามันอาจจะใช่

ทุกคนอาจจะคิดว่าทำไมเราไม่อยู่โรงเรียนในเมืองล่ะ เราคิดว่าใช่ค่ะเราชอบอยู่ที่นั่นมากไม่ต้องคิดอะไร แต่การที่เราต้องอยู่ในกรอบ save zone ของตนเองมาตลอดมันทำให้เราไม่ได้ทำอะไรเลย

เรามีญาติเป็นครูในโรงเรียนนึงในกรุงเทพเราเลยมีความคิดอยากออกไปใช้ชีวิตที่นั่น **ต้องบอกตรงนี้ก่อนนะคะว่าเราเป็นคนชอบใช้ชีวิต ผจญภัยสิ่งใหม่ๆเราสามารถกินเที่ยวคนเดียวได้เราไม่เคยกลัวเลยค่ะ**

ตอนนี้เราเลยอยากออกจาก save zone เพื่อค้นหาตัวเองค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ

(ปล.หลายคนอาจสงสัยว่าแล้วโรงเรียนที่เรากินนอนประจำอยู่ทำไมถึงอยากออกมา จะเขียนอีกกระทู้นะคะ)

#เริ่มต้นชีวิตใหม่ในกรุงเทพ
#สังคมในชนบท