ตามหัวกระทู้เลยครับ
อย่างไร ๆ ก็ขอเล่าจากประสบการณ์ตัวเอง
เพราะว่าเมื่อก่อน สมัยเด็กนี่ เป็นคนที่กลัวความสูงมากพอสมควร
แต่ไม่ได้หนักขนาดขึ้นสะพานลอย เดินขึ้นตึกเรียนไม่ได้นะ
แต่ถ้ามันสูงกว่าที่รับได้จริง จะรู้สึกกลัวออกมาทันที ....
เคยได้ไปเที่ยวเจดีย์หลายชั้น ขนาดยังไม่ได้เดินขึ้นไป
แค่มองดูเฉย ๆ ยังรู้สึกหายใจไม่ออก ไม่กล้าก้าวขาเลยครับ
นั่งรอคนอื่นจนกว่าเค้าจะลงมานั่นแหละ
แต่เดี๋ยวนี้ รู้สึกได้เลยว่า
เหมือนอาการจะไม่หนักเท่าเมื่อก่อน ออกไม่เยอะเท่าไหร่
นั่นก็คือ สามารถขึ้นตึกสูง 10 ชั้นก็ทำได้ แต่ยังมีอาการ
โดยเฉพาะเวลามองวิว มองข้างล่าง
ขึ้นตึกสูง ก็ทำได้ แต่จะไม่เข้าใกล้กระจกหน้าต่าง ริมหน้าต่าง
ระเบียง ไม่เข้าใกล้ขอบ
เด็ดขาด เพราะยังหวั่น ๆ อยู่
ขึ้นเขาดูวิวก็ไปได้ แต่จะไม่เข้าใกล้จุดที่เป็นรั้วกั้น ถึงมันจะมีรั้วกั้นไว
แต่โดยรวมยังดีกว่าเมื่อก่อน สมัยเด็กเยอะ ที่ทำไม่ได้เลย
ผมรู้สึกแบบนี้เลยมาตั้งคำถามครับ
อาการกลัวความสูง หาย หรือ จางได้ตามเวลารึป่าวครับ แล้วเป็นแบบนี้ทุกคนมั้ย ?
อย่างไร ๆ ก็ขอเล่าจากประสบการณ์ตัวเอง
เพราะว่าเมื่อก่อน สมัยเด็กนี่ เป็นคนที่กลัวความสูงมากพอสมควร
แต่ไม่ได้หนักขนาดขึ้นสะพานลอย เดินขึ้นตึกเรียนไม่ได้นะ
แต่ถ้ามันสูงกว่าที่รับได้จริง จะรู้สึกกลัวออกมาทันที ....
เคยได้ไปเที่ยวเจดีย์หลายชั้น ขนาดยังไม่ได้เดินขึ้นไป
แค่มองดูเฉย ๆ ยังรู้สึกหายใจไม่ออก ไม่กล้าก้าวขาเลยครับ
นั่งรอคนอื่นจนกว่าเค้าจะลงมานั่นแหละ
แต่เดี๋ยวนี้ รู้สึกได้เลยว่า
เหมือนอาการจะไม่หนักเท่าเมื่อก่อน ออกไม่เยอะเท่าไหร่
นั่นก็คือ สามารถขึ้นตึกสูง 10 ชั้นก็ทำได้ แต่ยังมีอาการ
โดยเฉพาะเวลามองวิว มองข้างล่าง
ขึ้นตึกสูง ก็ทำได้ แต่จะไม่เข้าใกล้กระจกหน้าต่าง ริมหน้าต่าง
ระเบียง ไม่เข้าใกล้ขอบ เด็ดขาด เพราะยังหวั่น ๆ อยู่
ขึ้นเขาดูวิวก็ไปได้ แต่จะไม่เข้าใกล้จุดที่เป็นรั้วกั้น ถึงมันจะมีรั้วกั้นไว
แต่โดยรวมยังดีกว่าเมื่อก่อน สมัยเด็กเยอะ ที่ทำไม่ได้เลย
ผมรู้สึกแบบนี้เลยมาตั้งคำถามครับ