เกริ่นก่อนว่าพ่อเราเป็นผู้สูงวัย 85 และแม่ 70 กว่า ตัวเรา จะเข้า 30 ปี

ปัญหาตอนนี้คือ พ่อเป็นอัลไซเมอร์ อารมณ์ขึ้นลง สมองเริ่มเลอะเลือน ช่วงนี้จะทะเลาะกับแม่หนักๆ เวลาจำอะไรไม่ได้ แล้วแม่ก็จะร้องไห้

เราเองทำงาน ตจว นานๆทีกลับบ้านไปเจอแม่ก็เหนื่อยที่ดูแลพ่อ แต่ถ้ารับมาอยู่ด้วยก็ไม่มีคนดูแลช่วงไปทำงาน ข้าวเช้า-เที่ยง (เย็นกลับมาค่ำ) และไม่กล้าปล่อยไว้คนเดียว

พ่อถามประโยคเดิมๆ ได้ทั้งวัน นับครั้งไม่ถ้วน จำไม่ได้ว่าวันนี้ตัวเองไปไหนมาบ้างแล้ว แต่เวลาไปด้วยกันจะรู้สึกเพลิดเพลินมาก เหมือนพึ่งเคยมาครั้งแรก หรือในรอบหลายสิบปี ทั้งๆที่ก็เคยพามาไม่เกิน 3 เดือนด้วยซ้ำ ถ้าบอกให้กินข้าวทั้งวันก็ยังกินได้ เพราะลืมไปว่าตัวเองกินข้าวแล้ว อันนี้คิดว่าเป็นเรื่องปกติของผู้สูงวัย

พ่อจะคิดแค่เรื่องเดิมๆ ที่เค้าฝังใจ เค้าจะพูดประโยคแบบนั้นไม่หยุด สำหรับเรา ถ้าพ่อเริ่มพูดแล้วอารมณ์ไม่ดี เราจะเปิดเพลงให้พ่อฟัง เพลงของทูลทองใจ พ่อชอบมาก พอเปิดแล้วก็บอกว่าร้องให้ฟังหน่อย พ่อก็จะร้องให้ฟัง แล้วลืมบทสนทนาที่ไม่ดีตะกี้ ได้อย่างง่ายดาย แต่เวลาอยู่กับแม่อารมณ์จะขึ้นแบบลงไม่ได้ จนแม่ต้องร้องไห้และเดินหนี

เราไม่ค่อยปรึกษาเรื่องนี้กับใคร เพราะอายุพ่อตอนนี้ คงเป็นปู่หรือตาของคนอายุ เข้า 30 แบบเรา แต่เราคือลูก

ใช่ค่ะ พ่อเรามีลูกตอนแก่ ซึ่งเราไม่รู้เลย ว่าคนที่เป็นวัยกลางคนแบบเราจะรับมือยังไง แต่ก็จะพยายาม เป็นกำลังใจให้เราด้วย หรือใครที่มีความรู้ทางด้านนี้ ช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ

ปล ไม่ได้มีความรู้สึกว่าไม่อยากดูแลพ่อแม่แม้แต่น้อย แต่คิดว่าบางท่านอาจจะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้และมาบอกเล่ากัน เพื่อจะเป็นประโยชน์ได้
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ