เรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณ 2 ปี ค่ะ เราอายุเลข3 แล้ว แก่กว่าแฟนประมาณสองปี เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะแต่มาทำงานที่เชียงใหม่ ส่วนแฟนเราเป็นคนเชียงใหม่เลย เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะเขาอยู่บ้านเขา เขาเป็นคนที่ติดครอบครัวเขามากๆเลย แบบถ้าไม่อยู่บ้านนานๆ เขาก็จะรู้สึกว่ากลัวแม่เหงา กลัวพ่อเหงา ไม่อยากห่างบ้านนานประมาณนี้ค่ะ ส่วนเราเช่าหออยู่อีกที่ค่ะ ด้วยที่ว่ายังคบกันได้ไม่นานและครอบครัวเราเองก็ยังไม่อยากให้เราไปอยู่บ้าน ผช ด้วย เพราะพึ่งเป็นแฟนกัน
   แรกๆเลยคือช่วงปีแรกที่คบกัน เราทำงานอีกที่ค่ะ ไกลจากที่แฟนอยู่พอสมควร ประมาณ 40 กิโลได้ เราจะได้เจอกันแค่ช่วงวันหยุด หรือศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ด้วยระยะทาง ละต่างคนต่างทำงาน เวลาที่จะเจอกันเลยมีจำกัดเราก็โอเคนะคะ ช่วงที่เขาไม่อยู่เราก็ใช้ชีวิตของเราคนเดียวทำอะไรคนเดียวมาตลอดตั้งแต่เริ่มคบกัน เวลาอยากไปกินอะไรหรืออยากไปไหนเราก็รอเขาได้นะคะ พอเราคบกันเข้าช่วงปีที่สอง เราเลยหาเปลี่ยนงานและย้ายไปอยู่ใกล้ๆเขาค่ะ แบบว่าใกล้เขามากขึ้นและเราก็ไปหาเขาได้สะดวกกว่าเดิมด้วย ที่เราพักอยู่กับบ้านเขาขับรถประมาณ 15 นาที ก็ถึงแล้วค่ะ และคิดว่าพอย้ายมาอยู่ใกล้ๆกัน คงจะได้เจอกันบ่อยๆ เพราะเรามาอยู่นี่เราไม่มีใครเลยค่ะ มีแต่เขาเลย เพื่อนเราส่วนใหญ่ก็มีครอบครัวกันแล้วเลยไม่ได้ชวนไปไหนมาไหนด้วยบ่อยๆ หลักๆก็มีแค่เขาเลยค่ะ แต่พอย้ายมาอยู่ใกล้ๆเขากลับกลายเป็นว่าเราเจอกันน้อยกว่าเดิมอีกค่ะ บางวันอยากไปกินของอร่อยๆ อยากไปเที่ยว พอชวนเขา เขาก็บอกรอวันศุกร์นะ รอวันนั้นนะ รอวันนี้นะ เราเลยเริ่มไปไหนมาไหนเองค่ะ ไปซื้อของเอง ไปหาอะไรกินเอง ถึงขั้นไปกินชาบูเอง ทำอะไรด้วยตัวเอง จนหลังๆมานี่เรารู้สึกว่าเราทำอะไรเองได้โดยไม่มีเขาได้แล้ว ไม่คิดถึงแล้ว ไม่ได้มานั่งนับวันว่าอีกกี่วันจะได้เจอเขาแล้ว เวลาอยากไปไหนก็คือไม่ชวนเขาแล้วแบบอยากไปก้ไปเองเลย เวลาอยากกินอะไรแล้วชวนเขาเขาก็จะบอกรอนะๆ แบบนี้แทบจะตลอด ทั้งๆที่เราอยู่ห่างกันแค่นี้เองค่ะ จนตอนนี้มันทำให้เราชินกับการใช้ชีวิตคนเดียวไปเลยค่ะ บางทีเพื่อนๆที่ทำงานก็ถามนะคะว่าเย็นนี้กินอะไร ไปกับแฟนหรออะไรงี้ เราก็ตอบไม่ได้ไป หากินเอง ไปเองอะไรแบบนี้ จนเพื่อนๆพูดว่า จริงๆแล้วอยู่ห่างกันแค่นี้เองเขาน่าจะแวะมากินข้าวกับเราบ้างก้ได้งี้แล้วก็กลับบ้าน เราเองที่ตั้งใจแบบนั้นแหละค่ะว่าถ้ามาอยู่ใกล้คงจะได้เจอกันบ่อยๆ
   ส่วนเรื่องที่สองนะคะ คือเรามีแพลนจะซื้อบ้านค่ะ เราเลยปรึกษาเขาและถามว่าถ้าเราซื้อบ้านเขาจะมาอยู่ด้วยไหม แต่เขาไม่มีคำตอบค่ะ และเรื่องการวางแผนครอบครัว คือเราบอกเขาว่าเราควรเก็บเงินเดือนนึงเท่านี้นะ เราจะหารายได้เสริมแบบนั้นนะ แบบนี้นะ ละพอปรึกษาเขาเขาก็ไม่มีคำตอบอะไรให้เลยค่ะ จนตอนนี้เราเริ่มอยากถอยออกมาแล้ว เขาเป็นแฟนที่ดีคือนิสัยดี รักครอบครัว แค่นั้นเลยค่ะ แต่ความคิดเขา ทัศนคติเขา ความใสใจ่จากเขา แทบจะไม่มีเลย
   เราควรจะรอดูเขาอีกหน่อย หรือเราควรหยุดแค่นี้ดีคะ เพราะตอนนี้มันก็เหมือนเราใช้ชีวิตคนเดียวอยู่แล้ว คิดอะไรเอง ทำอะไรเองหมด ไม่รู้จะไปต่อหรือพอดีค่ะ T^T