สวัสดีค่ะ ยาวหน่อยนะคะเราไม่มีที่ระบาย 
เราน้อยใจที่บ้านค่ะ เรามีพี่สาว1คน  นิสัยของเขาไม่ค่อยวางแผนอะไรในชีวิตเท่าไหร่ แต่จะมีคนคอยเป็นห่วงเขาว่าเขาจะทำอะไรยังไงกันชีวิตเขา ต่างจากเราค่ะ เราวางแผนชีวิต ไว้ตลอดกลับกลายเป็นว่าเขาไม่ค่อยเป็นห่วงเรา แต่เราน้อยใจตรงที่ว่าเกือบทุกอย่างในชีวิตของเราเราพยามยามทำมาตลอดเราเหนื่อยสุดๆ แต่เขาดันเลือกซัพพอร์ตพี่เรา เราไม่รู้จะอธิบายยังไง เค้าคอยแอบให้เงินพี่เรา แล้วพี่เราก็หลุดปากพูด เงินไม่มากค่ะ100-200 แต่เราเสียใจตรงที่เขากลับบอกว่าพี่เราไม่มีเงินทำนองนั้น เราดูแลตัวเองได้ เราเก่ง แบบนี้ เราพยายามเข้าใจเขามาตลอด แต่เราก็เหนื่อยแต่เราโครตเสียใจเราไม่ได้โกรธหรือเกียจพี่สาวเรานะคะ เราแค่น้อยใจค่ะ เราอยากให้รู้ว่าเราก็แค่เด็กคนนึงเองค่ะ เราเหนื่อยมากๆ แค่ปลอบเราก็พอค่ะว่าเราทำดีแล้ว หรือประโยคอะไรก็ได้ค่ะที่ฮีลใจเราหน่อย