คบกับแฟนมา ประมาณ 8 ปี ตั้งแต่คบกันเราไม่เคยได้อยู่ใกล้กันเลย ปีหนึ่งเจอกัน 3-4 ครั้ง
แต่ก็มีเหตุให้ต้องไกลกันตลอด เรื่องเรียนบ้าง เรื่องงานบ้าง.
แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็รู้สึกว่ารับได้นะ เรามั่นคงพอกับรักระยะไกลแบบนี้ เราทนได้ .... แต่พอวันนี้
อยู่ดี ๆ ก็มารู้สึกว่า รับไม่ได้ที่ต้องไกลกันแบบ เหนื่อยแล้ว รอไม่ไหวแล้ว อยากมีคนคอยรับคอยส่งบ้าง 
 อยากมีคนคอยซัพพอร์ทในด้านของความรู้สึกหลังเลิกงานมาเหนื่อยๆบ้าง หาไรกินด้วยกัน หรือว่าเรางี่เง่าเกินไป ?
และความรู้สึกเหล่านี้แหละ ก็กลายเป็นช่องว่าง  เปิดให้อีกคนได้เข้ามา และตอนนี้ก็รู้สึกดีมากกับคนที่อยู่ใกล้
พยายามที่จะหักห้ามใจแล้ว  ทำไมความรู้สึกมันเปลี่ยนไป .. ทำไมรู้สึกแคร์อีกคนที่เข้ามามากกว่า 
เขากลับเป็นความสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

คนที่อยู่ใกล้เขาคือความสบายใจ  แต่คนที่อยู่ไกลเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ..