ก็ลดหย่อนได้ 5 แสน  ถ้ามีประกันสุขภาพ หรือชีวิตก็ลดหย่อนได้เพิ่มตามเกณฑ์ แต่ก็ไม่ได้เยอะมาก

บ้านเราก็แบบนี้แหละ ชนชั้นกลางรายได้สูงหน่อย อาจจะเกิน 50000  ในกลุ่มที่ต้องจ่ายภาษี จะเสียเปรียบเป็นอย่างมากโดยเฉพาะกลุ่มที่รายได้เกิน 1 แสนบาท  เพราะรัฐต้องการเงินภาษีจากคนกลุ่มนี้ ขณะที่การช่วยเหลืออะไรก็ตาม จะไปไม่ถึงคนกลุ่มนี้เลย (ชัดเจนก็ COVID)  เพราะถูกมองว่ารายได้สูงอยู่แล้ว  ถ้ารัฐให้ลดหย่อนเยอะก็เก็บได้น้อยลงไปอีก  อีกส่วนคือมีความอิจฉากันในกลุ่มสังคมบางส่วนที่หลายคนมองว่านี่คือการเลี่ยงภาษีของคนรายได้สูง ทั้งที่จริงแล้วไม่ใช่เลย

ขณะที่รายได้ 30000- 40000 บาท ก็ถือว่ายังได้คืนมาตามสมควร เพราะฐานภาษียังไม่สูง  แต่คนที่ไม่แสดงรายได้ ไปจนถึงสองหมื่นปลายๆ เป็นกลุ่มที่ไม่ต้องจ่ายภาษีเลย  

เรื่องภาษีในความเป็นจริง ด้านบนเก็บเยอะไม่ว่า แต่ด้านล่างรัฐเหมือนช่วยเหลือมากไป ควรกระจายฐานลงไปให้กว้างกว่านี้ อาจจะมีฐาน 2-3% อีกขั้นนึง  และ 5% อีกขั้นนึง จะช่วยใหคนมีส่วนร่วมในเรื่องสาธารณะอีกมาก  

แต่ที่รัฐควรจะทำอีกอย่างก็คือคิดระบบภาษีให้มีเงินคืนตามฐานที่ส่งไป คืนกลับมาตอนเกษียณด้วย  ส่งไปมากก็ได้คืนมาเป็นบำนาญมากขึ้น อาจจะใช้ระบบเครดิตภาษีเหมือนของ อเมริกา จะกระตุ้นให้คนขยันได้มากขึ้นและเต็มใจจะส่งภาษีให้รัฐ ส่วนนึงคือเรื่องสาธารณะส่วนกลางที่ควรมีส่วนร่วม อีกส่วนคือหลักประกันสำหรับยามเกษียณ

แต่บ้านเรารัฐไม่ได้สนับสนุนแบบนี้ คนจำนวนมากก็พยายามเลี่ยง (สร้างค่านิยมเห็นแก่ตัว)  เพราะจ่ายกับไม่จ่าย การบริการจากภาครัฐ และบั้นปลายก็ได้เท่ากัน  เท่านั้นยังไม่พอ นโยบายประชานิยมยังเอาใจคนกลุ่มนี้ไปจนไม่ทำให้เกิดการกระตือรือร้นไปอีก  

ใครที่จ่ายภาษีเยอะไปมาก ที่จริงรัฐควรจะปกป้อง และสนับสนุน ไม่ใช่พยายามรีดเก็บเงิน เพราะเห็นว่ามีเงิน