เหตุการณ์จริงของวันที่ 24/12/2565

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า..

เช้าวันนี้ เรากับคณะเพื่อนๆนัดกันจะไปนอนดอยที่เชียงดาว พากันตื่นนอนตั้งแต่ตี 3 แล้วเราก็ไปรับเพื่อนทีละคน ทีละคนจนครบทั้งหมด 8 คน จากนั้นพวกเราก็เที่ยวแวะพักรถเป็นที่ที่ไป

พอเที่ยวในเมืองจนครบ ก็ถึงเวลาขึ้นดอยแล้วค่ะ ซึ่งระยะทางจากปากซอยถึงที่พักก็ประมาณ 3 กิโล(ดอย)เท่านั้น

ระหว่างทางก็แคบลงเรื่อยๆ แคบลงเรื่อยๆ ภาวนาตลอดทางว่าขอให้อย่าได้มีรถสวนมาเลย เพราะทางมันแคบมากๆ

แต่แล้ว !!!

..
ก็มีรถสวนมาจริงๆ!!! ซึ่งรถฝั่งเราอยู่ขอบด้านนอกขาขึ้น 
และรถยนต์อีกคันนึงเป็นขาลง อยากบอกว่า ฝั่งเขาเหลือพื้นที่เยอะมาก แต่เขาไม่ยอมหลีกให้ ไม่แอบให้รถฝั่งเราซักนิด ทางเราเลยต้องเป็นฝ่ายหลีกทางให้

ด้วยระยะทางที่มันแคบมากๆ ไอ่เราก็จะหลีกทางให้ แต่ว่า..ล้อตกไปแล้วข้างนึง

ดังกึ้ก!!!!

คือทุกคนในรถ คือตกใจมาก ใจหายมาก
สติตอนนี้อยู่ที่คนขับล้วนๆ
ใจเราเต้นแรงมาก กลัวมาก คิดอะไรเยอะแยะมากมาย คิดว่าฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้..
เรื่องในหัวก็มีนับพันพันเรื่อง .. กรี๊ดในใจดังๆ

อยากร้องไห้มาก อยากกอดสามีมาก 
คือเราเพิ่งแต่งงานไง 😢😢😢😢

แต่โชคดี 👼 ที่รถขับเคลื่อนล้อหลัง ยังถอยขึ้นมาได้ 

พอถึงที่พักปุ๊ป บอกเลยว่าเข่าอ่อนเลยค่ะ พูดไม่ออก
จนทุกคนทักเราว่า นี่ไม่ตกใจเลยเหรอ ชิลมากเลยนะ 

ไอ่เราก็เลยตอบกลับไปว่า ... ยังช็อคอยู่ พูดไม่ออก

(มองมือตัวเองคือสั่นพ๊าบๆ)

อยากทราบว่า..มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างคะ
มาช่วยแชร์กันหน่อย

เพราะตอนเขียนกระทู้นี้ ใจกับมือยังสั่นอยู่เลย