ยาวหน่อยนะค่ะ
เริ่มต้นเรื่องเลยนะค่ะ ยอมรับตรงนี้เลยค่ะวาเราเคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้วค่อยข้างจะแย่มากจนคิดว่าคงจะไม่มีใครอีกแล้ว เพราะเราคิดว่าความรักมันหน้ากลัวการอยู่คนเดียวมันคงจะดีกว่า ตั้งแต่เราเลิกกับแฟนคนแรกเราอยู่กับตัวเองมา 4 ปี โดยที่ไม่สนใจใครเลยแม้จะมีคนเขามาจีบหรือพูดคุย จนเราได้มาเจอกับผู้ชายคนนี้ เราเจอกันในแอพหาคู่ ตอนที่เขาเข้ามาคุยตอนนั้นเราก็ไม่ค่อยได้ตอบไม่ได้ค่อยได้คุยเพราะนานๆจะเข้ามาอ่านเราเลยบอกไปว่าแอดเฟสมาก็ได้ค่ะ เพราะเราจะลบแอพ แล้ว หลังจากมีเฟสกันก็มีคุยๆบ้างแต่น้อยมากเพราะเราเฉยๆ จนเวลาผ่านไป3 เดือนเราได้ย้ายขึ้นมากรุงเทพ (บอกก่อนนะค่ะว่าผู้ชายคนนี้อยู่จังหวัดประจวบที่จังหวัดเดียวกับเรา) ตอนที่เรามาอยู่กรุงเทพเป็นช่วงโควิด เราเห็นผู้ชายคนนี้ลงสตอรี่เดินเยาวราช เราก็เลยถามเขาว่ามันเปิดแล้วหรอค่ะ แล้วนี้และคือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด......
หลังจากที่เราถามเขาก็มีการตุยกันมากขึ้น เขาเองก็ได้งานทำที่กรุงเทพ แต่ย้ายมาอยู่ก่อนเรา 2 เดือน พอได้มีการคุยกันมากขึ้น ก็ได้รู้ว่าบ้านเราอยู่ไม่ไกลกัน เรียนที่เดียวกันเคยเจอกันแต่ไม่เคยทักไม่เคยคุย ยิมรับเลยค่ะว่าเขาทำให้ใจเราฟู จนเราตัดสนใจที่จะอยด้วยกัน หลังจากอยู่ด้วยกันได้ 1 เดือนความก็แตก ตอนที่เขาคบกับเราเขาก็คบกับผู้หญิงคนอื่นพร้อมๆกับเราทั้งหมด 5 คน ตอนเราทำอะไรไม่ถูกเลยย้ายออกไปอยู่กับเพื่อน เขาก็ตามไปง้อเรานะ เขาให้เหตุผลว่าตอนนั้นเขาไม่ได้คบใครเป็นตัวตน เลือกว่าใครดีที่สุด และ ณ วันนั้นเขาบอกว่าเลือกเรา เราก็ให้อภัยเขาค่ะ ตอนนี้คิดแค่วว่าช่างมันเพราะรักเขาไปแล้ว
หลังจากเหตุกการณ์วันนั้น ทุกอย่างดีมาตลอด (ต้องบอกก่อนนะค่ะตั้งแต่เรามีแฟนมาเราไม่เคยได้เป็นฝ่ายรับเป็นฝ่ายให้และต้องค่อยเป็นผู้นำตลอด) เขาแต่กับเขาคนนี้ดีกับเราทุกอย่าง เป็นผู้นำในทุกเรื่อง ไม่เอาเปรียม เราอยากทำอะไรอยากไปไหนอยากกินอะไร ไม่เคยขัดเราสักครั้ง เขาก็คือคนดีที่สุดในชีวิตการมีแฟนของเรามา จน 1 ปี ผ่านไป เขาต้องกับไปเลือกตั้งที่ ตจว และเขาก็ทรยศเราด้วยการนอกกายเราไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ซึ้ง ผู้หญิงคนนั้น คือ 1 ใน 5 คน ที่เราบอกไปตอนแรก ตอนนั้นเราบอกกับตัวเองว่าพอแล้ว กับคนนี้ เหมือนเดิมค่ะไปง้อ และใช้เหตุผลว่า เมา เราโง่เราหูหลับตาให้อภัยอีก เพราะคิดว่ามันจะดีในสักวัน เรื่องเกิดไม่ถึง 2 เดือน ก็เกิด ซ้ำอีกค่ะกับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเป็นเพื่อนเขา เราก็ดง่ให้ภัยเขาอีกค่ะ ถามว่าเราลืมได้ไหมเราลืมไม่ได้เลยทุกอย่างฝั่งอยู่ในใจและนึกถึงกีครั้งก็ยังคงเสียใจทุกครั้ง พอเข้าปีที่ 2 ทุกอย่างมันก็ดีขึ้น พ่อแม่เขา พ่อแม่เรา ต่างรับรู้ว่าเราคบกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วย เขาก็ดูแล้รามาตลอดไม่อยากให้เราทำงาน ให้เงินเดือนเราใช้ เราป่วยเขาโรงพยบาลเดินไม่ไดเกือบครึ้งเดือน เขาก็ดูแลเราได้ดีเช็ดตัวเปลี่ยนแพมเพิส ทำให้โดนไม่บ่น แต่ก็นั้นและค่ะ ความสุขมันไม่จีรัง หลังจากเราออกจากโรงพยบาล ได้ 2 เดือน เราก็จับได้อีกว่าเขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอืน ซึ่งผู้หญิงคนนี้ก็เพื่อนกลุ้มเดียวกันกับ ผู้หญิงคนที่ 2 ที่เราบอกไว้ตอนแรก
และพร้มๆกัน คือเขาไปซ้อบริการทางเพศ ในวันเดียวกันที่เรานั้งรอเขากับมากินข้าวที่ บ้าน เรื่องเกิดมาอาทิตที่ผ่านมา ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราเรารู้สึกกับเขาไม่เหมือนเดิม ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากอยู่ใกล้ๆ เราให้อภัยเขานะ เราว่าเราผิดเองที่เราอาจทำหน้าที่แฟนคงได้ไม่ดีพอ ตอนนี้เราำลังทบทวนทุกสิ่งทุกอย่าง บวกลบข้อดีของเขา ใจหนึ่งเราก็ไม่อยากจะเลิก แจ่อีกใจพอเราเห็นหน้าเขาเราใจเต้นแรงรู้สึกว่าเกลียดจนอยากจะไปให้พ้นๆ เราไม่รู้ว่าเราจะต้องทำยัง ให้อภัย แต่อยู่ต่อก็ทุกข์ใจ และคิดว่ามันก็คงจะต้องเกิดขึ้นอีก พอเราออกมาอยูที่อื่นก็ตามเราตามใไปถึงที่ทำงานเราอายคนื่นมากๆ แต่จะให้ตัดออกมากเลยมันก็ยากสะเหลือเกินที่จะทำใจ เราไม่เคยพูดให้ใครฟังไม่เคยระบายความทุกข์เรื่องทั้งหมดให้ใครฟัง แม้แต่เพื่อนสนิด เพราะเราไม่อยากให้คนอื่นหรือใครๆมองว่าเขาไม่ดี ท้ายสุดถ้าเรายังอยู่จุดนี้เราจะต้องรับมือและทำใจกับมันยังไง
ขอวิธีรับมือ และทำใจ ยอมรับกับการที่แฟนนอกกายนอกใจหน่อยค่ะ
หลังจากที่เราถามเขาก็มีการตุยกันมากขึ้น เขาเองก็ได้งานทำที่กรุงเทพ แต่ย้ายมาอยู่ก่อนเรา 2 เดือน พอได้มีการคุยกันมากขึ้น ก็ได้รู้ว่าบ้านเราอยู่ไม่ไกลกัน เรียนที่เดียวกันเคยเจอกันแต่ไม่เคยทักไม่เคยคุย ยิมรับเลยค่ะว่าเขาทำให้ใจเราฟู จนเราตัดสนใจที่จะอยด้วยกัน หลังจากอยู่ด้วยกันได้ 1 เดือนความก็แตก ตอนที่เขาคบกับเราเขาก็คบกับผู้หญิงคนอื่นพร้อมๆกับเราทั้งหมด 5 คน ตอนเราทำอะไรไม่ถูกเลยย้ายออกไปอยู่กับเพื่อน เขาก็ตามไปง้อเรานะ เขาให้เหตุผลว่าตอนนั้นเขาไม่ได้คบใครเป็นตัวตน เลือกว่าใครดีที่สุด และ ณ วันนั้นเขาบอกว่าเลือกเรา เราก็ให้อภัยเขาค่ะ ตอนนี้คิดแค่วว่าช่างมันเพราะรักเขาไปแล้ว
หลังจากเหตุกการณ์วันนั้น ทุกอย่างดีมาตลอด (ต้องบอกก่อนนะค่ะตั้งแต่เรามีแฟนมาเราไม่เคยได้เป็นฝ่ายรับเป็นฝ่ายให้และต้องค่อยเป็นผู้นำตลอด) เขาแต่กับเขาคนนี้ดีกับเราทุกอย่าง เป็นผู้นำในทุกเรื่อง ไม่เอาเปรียม เราอยากทำอะไรอยากไปไหนอยากกินอะไร ไม่เคยขัดเราสักครั้ง เขาก็คือคนดีที่สุดในชีวิตการมีแฟนของเรามา จน 1 ปี ผ่านไป เขาต้องกับไปเลือกตั้งที่ ตจว และเขาก็ทรยศเราด้วยการนอกกายเราไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น ซึ้ง ผู้หญิงคนนั้น คือ 1 ใน 5 คน ที่เราบอกไปตอนแรก ตอนนั้นเราบอกกับตัวเองว่าพอแล้ว กับคนนี้ เหมือนเดิมค่ะไปง้อ และใช้เหตุผลว่า เมา เราโง่เราหูหลับตาให้อภัยอีก เพราะคิดว่ามันจะดีในสักวัน เรื่องเกิดไม่ถึง 2 เดือน ก็เกิด ซ้ำอีกค่ะกับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเป็นเพื่อนเขา เราก็ดง่ให้ภัยเขาอีกค่ะ ถามว่าเราลืมได้ไหมเราลืมไม่ได้เลยทุกอย่างฝั่งอยู่ในใจและนึกถึงกีครั้งก็ยังคงเสียใจทุกครั้ง พอเข้าปีที่ 2 ทุกอย่างมันก็ดีขึ้น พ่อแม่เขา พ่อแม่เรา ต่างรับรู้ว่าเราคบกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วย เขาก็ดูแล้รามาตลอดไม่อยากให้เราทำงาน ให้เงินเดือนเราใช้ เราป่วยเขาโรงพยบาลเดินไม่ไดเกือบครึ้งเดือน เขาก็ดูแลเราได้ดีเช็ดตัวเปลี่ยนแพมเพิส ทำให้โดนไม่บ่น แต่ก็นั้นและค่ะ ความสุขมันไม่จีรัง หลังจากเราออกจากโรงพยบาล ได้ 2 เดือน เราก็จับได้อีกว่าเขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอืน ซึ่งผู้หญิงคนนี้ก็เพื่อนกลุ้มเดียวกันกับ ผู้หญิงคนที่ 2 ที่เราบอกไว้ตอนแรก
และพร้มๆกัน คือเขาไปซ้อบริการทางเพศ ในวันเดียวกันที่เรานั้งรอเขากับมากินข้าวที่ บ้าน เรื่องเกิดมาอาทิตที่ผ่านมา ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราเรารู้สึกกับเขาไม่เหมือนเดิม ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากอยู่ใกล้ๆ เราให้อภัยเขานะ เราว่าเราผิดเองที่เราอาจทำหน้าที่แฟนคงได้ไม่ดีพอ ตอนนี้เราำลังทบทวนทุกสิ่งทุกอย่าง บวกลบข้อดีของเขา ใจหนึ่งเราก็ไม่อยากจะเลิก แจ่อีกใจพอเราเห็นหน้าเขาเราใจเต้นแรงรู้สึกว่าเกลียดจนอยากจะไปให้พ้นๆ เราไม่รู้ว่าเราจะต้องทำยัง ให้อภัย แต่อยู่ต่อก็ทุกข์ใจ และคิดว่ามันก็คงจะต้องเกิดขึ้นอีก พอเราออกมาอยูที่อื่นก็ตามเราตามใไปถึงที่ทำงานเราอายคนื่นมากๆ แต่จะให้ตัดออกมากเลยมันก็ยากสะเหลือเกินที่จะทำใจ เราไม่เคยพูดให้ใครฟังไม่เคยระบายความทุกข์เรื่องทั้งหมดให้ใครฟัง แม้แต่เพื่อนสนิด เพราะเราไม่อยากให้คนอื่นหรือใครๆมองว่าเขาไม่ดี ท้ายสุดถ้าเรายังอยู่จุดนี้เราจะต้องรับมือและทำใจกับมันยังไง