คือเรามาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ แต่ครอบครัวเราอยู่ต่างจังหวัด เราปิดเทอมแล้วแต่เรายังไม่อยากกลับบ้าน เลยว่าจะกลับสิ้นเดือน กลับบ้านประมาณ 2 อาทิตย์ อ้างว่าจะไปเที่ยวคริสมาสต์กับเพื่อน

แม่เราก็เหมือนว่าจะคิดถึง ญาติ ยายก็คิดถึง เรายอมรับว่าย้ายมาอยู่หอคนเดียว เราชอบมากจริงๆ

เราเลยวิดีโอคอลมา ใกล้ๆ กับวันที่ใกล้จะกลับบ้านแล้ว ประมาณ 28 เราก็คุยๆ แล้วบอกว่าพรุ่งนี้จะไปคาเฟ่แมวด้วย เขาก็รู้ว่าเราชอบแมวนะ แต่เหมือนว่าแม่ก็ดื่ม ก็เลยด่าเราว่า โรคจิตรึไง ถึงจะไปดูแมวอยู่ได้ คือ้ขาอยากให้เรารีบกลับบ้านเพราะคิดถึง คือบางทีเราก็อึดอัด เราก็ระมัดระวังตัวเวลาอยู่กรุงเทพ ไปไหนก็ต้องรายงานแม่ทุกอย่าง กินข้าวก็ต้องถ่ายรูปส่ง ตอนย้ายมาอยู่กรุงเทพเดือนแรก เราต้องวิดีโอคอลหาแม่ทุก1ทุ่ม ต้องทำทุกวัน ไม่งั้นแม่จะหักเงิน แล้วเพราะทะเลาะกัน ก็เลยเลิกวิดรโอคอลทุกวัน แต่ต้องรายงานทุกอย่างในวันหนึ่งแทน

ก่อนขึ้นมหาลัยเราเชื่อฟังแม่ทุกอย่าง อาจจะดื้อบ้าง เราไม่ได้อิสระมาก พอขึ้นมหาลัยเราคิดว่าแม่จะปล่อยเราบ้าง แต่ไม่เลย แล้วเราก็เริ่มวิตกกังวล อารมณ์ดิ่ง เครียด  อยากร้องไห้ เพราะแค่แม่ด่าเราว่า โรคจิต

แม่มีอิทธิพลกับเรามาก เมื่อก่อนแม่ก็ด่าเราบ่อยๆ ช่วงม.3 ทะเลาะกันเยอะมาก ด่าว่าเราอกตัญญู เด็กเวร เด็ก คำพูดของแม่ส่งผลกับจิตใจเรามาก เราอยากจะรู้ว่าควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง