คบกับแฟนจะเข้าปีที่ 11 แล้วค่ะย้อนกลับไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วเรากับแฟนลาออกจากงานประจำมาทำธุรกิจร่วมกันแต่เราไม่สามารถทำงานร่วมกับเขาได้เพราะเขาไม่รับฟังคำติคำแนะนำของเราเลยแต่ฟังคนอื่นมากกว่า ประเด็นที่มีปัญหาคือ คอนโดที่อยู่ด้วยกัน เราตัดสินใจซื้อคอนโดแต่เรากู้ซื้อคนเดียวเพราะเราอยากได้ที่อยู่เป็นหลักแหล่งตอนนี้เข้าปีที่ 8 ที่ซื้อมา เราผ่อนของเราเองทุกเดือนรวมถึงจ่ายค่าน้ำค่าไฟส่วนกลางคือเราใช้เงินเราจ่ายเองทั้งหมดมาโดยตลอด ส่วนค่ากินจะจ่ายร่วมกันแต่จะหลายๆครั้งที่เขาเลี้ยงเราเลย พอออกมาทำธุรกิจร่วมกันเราจึงจะใช้เงินที่ทำร่วมกันมาจ่ายในส่วนนี้ด้วย (คอนโด) แต่เขาแสดงออกเหมือนไม่พอใจที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย เราเลยแก้ปัญหาโดยออกคนละครึ่งๆ คือเราใช้เงินเก็บของเราครึ่งนึงและเงินปันผลจากธุรกิจครึ่งนึงมาจ่าย พอผ่านมาสักพักเรารู้สึกเราไม่โอเคกับปัญหานี้มันทำให้เราหดหู่มาก เราเลยกลับมาทำงานประจำและกลับมาจ่ายทุกอย่างเองเหมือนเดิม บรรยากาศดีขึ้นเขาดูแฮปปี้ขึ้นเราก็รู้สึกสบายใจขึ้นด้วย (เขาก็ยังทำธุรกิจเอง) วันนึงเราพูดขึ้นมาว่าเราควรมีรถยนต์นะจะได้สบายขึ้นเวลาออกไปหาลูกค้าจะได้ไม่ต้องไปยืมรถทางบ้านเขา(ญาติเขา)มาใช้บ่อยๆแต่เขาพูดขึ้นมาว่างั้นเธอก็เริ่มเก็บเงินได้เลยจะได้ออกรถ เราก็งง? เราเลยบอกไปว่าก็เอาเงินเธอที่ทำธุรกิจมาซื้อก็ได้แต่เขาบอกว่าอยากได้รถก็ช่วยกันเก็บเงินซื้อด้วยกัน อีกอย่างเขาไม่ชอบเพราะรถติด ใช้มอร์เตอร์ไซค์สบายกว่า(เขามีรถบิ๊กไบค์) คือในส่วนของเราถามว่ารถยนต์จำเป็นกับเรามากแค่ไหนก็ไม่มากเพราะเราเดินทางรถไฟฟ้าหรือรถสาธารณะไปทำงานสบายกว่า แต่ที่จำเป็นคือธุรกิจเขามันจำเป็นมากๆ เราจึงหยุดเพราะถ้าพูดไปก็ทะเราะกันอีก พอมาช่วงโควิดทุกอย่างก็หยุดชะงักแต่ก็ไม่ถึงกับแย่มากเราเลยขอให้เขาช่วยค่าใช้จ่ายคอนโดค่าไฟคนละครึ่ง แต่เขาก็เหมือนไม่พอใจเรารู้สึกว่าเขาทำเหมือนเราเป็นภาระเขา ทุกครั้งที่ถึงเวลาต้องให้เงินเราเขาจะนิ่งมากถ้าเราไม่บอกมีอยู่เดือนนึงเราเลยหยุดบอกเขาไปแต่ผ่านไปครึ่งเดือนแล้วเขาก็ยังนิ่งเงียบไปเลย เราทนไม่ได้จึงพูดว่าทำไมถึงนิ่งได้ขนาดนี้จนทะเราะกันหนักมากเขาพูดว่าเขาไม่รู้แล้วทำไมเราไม่บอกคือจะให้เราบอกทุกครั้งเลยหรอไม่เอะใจบ้างหรอไม่ถามหน่อยหรอผ่านมาครึ่งเดือนแล้วนะทะเรากันแบบนี้ทุกเดือนเลย ตลอดเวลาที่มีคอนโดเราจ่ายเองตลอดเราให้เขาช่วยแค่ช่วงโดวิดแต่เขากับเเสดงออกแบบนี้เหมือนเราเป็นภาระของเขา **แต่ปัจจุบันเราไม่ได้ขอให้เขาช่วยแล้วกลับมาจ่ายเองทุกอย่างเหมือนเดิม และใช้เงินคืนในส่วนที่เขาเคยช่วยจ่ายมาทั้งหมดด้วย**แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นเราคิดอยากเลิกทุกครั้งที่ทะเราะกันรู้สึกแบบนี้ทุกครั้งมาตลอดเลย จนเขาบอกเราว่าเรามันเห็นแก่ตัวที่รู้สึกแบบนี้ ถ้าเลิกกันไปเราจะไม่มีวันเจอคนดีๆแบบเขาได้อีก แต่ความรู้สึกของเรามันหยุดคิดไม่ได้เลย อีกอย่างธุรกิจที่เขาทำมันไม่เติบโตเลยส่วนเงินเขาเราไม่เคยเข้าไปยุ่ง เขาไม่มีเงินเก็บแบบจริงจัง พอช่วงที่ไม่มีลูกค้าก็เฉย พอเงินจะหมดค่อยเริ่มหาเป็นแบบนี้ตลอดรอแต่จะให้โอกาสเข้ามาไม่พยายาม พอไม่มีทางบ้านเขาก็จะคอยซัพพอร์ตให้เขาตลอดเขาเลยวางใจชิลๆได้ เหตุผลแค่นี้จะพอให้เราเลิกกับเขาได้ไหมหรือเราเห็นแก่ตัวจริงๆ