สาเหตุที่เราอยากเก่งภาษาอังกฤษ เพราะเรามีความฝันอยากไปเรียนที่ต่างประเทศ (ป.โท) แต่ความจริงเราไม่เก่งภาษาอังกฤษเลย และก็ไม่เคยไปต่างประเทศ (ยกเว้นประเทศเพื่อนบ้าน) ซึ่งมันมีหลายสาเหตุที่ทำให้เราไม่เก่ง เช่น
1. ใจเราไม่ได้รักภาษาอังกฤษ (ไม่ได้รักภาษาอื่นๆด้วย) เราก็แค่อยากเก่งภาษาเพื่อจะได้ไปเรียนต่างประเทศ หรือเพื่อได้ไปทำงานในที่ๆ มีเงินเดือนสูงๆ แต่รีเควสภาษาที่ 2-3 แต่เมื่อใจเราไม่ได้รักภาษา ก็จะฝึกภาษาเองไม่ค่อยได้ เพราะเบื่อ ความอดทนไม่พอ แรงบันดาลใจก็ไม่แรงกล้าพอ (เพราะถือว่าตอนนี้อยู่ไทยก็ยังใช้ชีวิตได้ปกติ) และไม่มีใครมากระตุ้นเราด้วย เพราะไม่มีใครสนใจหรอกว่าเราจะเก่งภาษาอังกฤษหรือเปล่า จะได้ไปเรียนต่างประเทศหรือเปล่า สมมติถ้าเราเก่งภาษาอังกฤษจนสอบติด ม.ต่างประเทศได้ เราก็อาจไม่ได้ไปเรียน เพราะค่าเทอมและค่าครองชีพต่างประเทศมันแพงมาก เราไม่มีเงินพอ ถ้าจะขอทุนก็ยากมาก ต้องเก่งแบบสุดๆ ซึ่งเราคงไม่ได้ และอายุเราก็คงมากเกินกว่าที่จะขอทุนเรียนแล้ว
2. เรามีนิสัยไม่ค่อยชอบสื่อสารกับใคร อย่าว่าแต่สื่อสารภาษาอังกฤษ ขนาดภาษาไทยเรายังไม่ค่อยสื่อสาร เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่กับตัวเอง ไม่ชอบยุ่งกับใคร แต่เราคิดว่าคนที่จะเก่งภาษาต้องเป็นคนที่ชอบสื่อสาร เพราะภาษามีไว้สื่อสาร
3. เราแทบไม่เคยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ได้ใช้ภาษาอังกฤษ คนในครอบครัวเราไม่มีใครรู้ภาษาอังกฤษ เราได้เรียนภาษาอังกฤษจากครูที่โรงเรียนไทย และที่กวดวิชาเท่านั้น และก็เรียนแค่เพื่อสอบ ไม่มีใครสื่อสารภาษาอังกฤษกันจริงจัง ตอนเราทำงานก็อยู่แต่ในองค์กรไทย (จะไปทำงานองค์กรต่างชาติ เขาก็คงไม่รับ ในเมื่อเราไม่เก่งภาษา) ทั้งหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานไม่มีใครเก่งภาษาอังกฤษ แถมเราไม่ค่อยได้ฝึกภาษาด้วย เพราะแค่ทำงานก็เหนื่อยล้าแล้ว สมองไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว
4. เราเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไร ไม่มีสิ่งที่ตัวเองชอบที่เกี่ยวกับภาษา หลายๆคนฝึกภาษาอังกฤษเองให้เก่งได้จากการฟังเพลง ดูข่าว ซีรีย์ การ์ตูน เล่นเกมส์ ที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่นั่นคือเขามีใจชอบในการทำสิ่งนั้น เช่น อาจชอบเพลงภาษาอังกฤษ แล้วฟังบ่อยๆ ฟังหลายๆเพลง จนกลายเป็นฝึกภาษา แต่เราน่ะหรือ... เพลงก็ไม่ค่อยชอบฟัง โทรทัศน์ก็ไม่ค่อยชอบดู เกมส์ก็ไม่ค่อยเล่น ขนาดแบบภาษาไทยเรายังไม่ค่อยสนใจ แล้วเราจะไปสนใจแบบภาษาอื่นที่ตัวเองไม่เข้าใจได้ยังไง เราชอบเข้าเน็ตเพื่อดูหรืออ่านอะไรบันเทิงใจไปเรื่อยๆ แต่ก็เลือกเข้าแต่เว็บที่เป็นภาษาไทย
5. เราเคยพยายามฝึกภาษาอังกฤษอยู่บ้างเวลาที่คิดจะไปสอบพวกโทอิค โทเฟล ไอเอล เช่น หาหนังสือมาอ่าน ทำแบบฝึกหัด ลองฝึกทำพวกข้อสอบ แต่วิธีนั้นไม่ได้ช่วยเราเลย เพราะเป็นการฝึกเพื่อไปสอบ ไม่ได้ฝึกเพื่อใช้งาน สอบเสร็จก็ทิ้ง อีกอย่างพอฝึกแบบนี้ไปสักพัก เราก็จะเบื่อ และล้มเลิกไป นอกจากนี้เราเคยเรียนตามสถาบันที่เน้นสื่อสาร เช่น engoo เคยลองเรียนฟรีครั้งนึง สื่อสารกับคนต่างชาติ แต่เราไม่ชอบ เพราะเป็นการสื่อสารแบบมั่วมากๆ แถมมีเวลาแค่ประมาณ 20 นาที แป๊บเดียวก็หมดเวลาแล้ว นอกจากนี้ก็มี AUA , Inlingua ด้วย ตอนเรียนเราก็ฝึกสื่อสารได้ อาจารย์สอนอะไรก็รับได้หมด แต่พอจบคอร์ส เราไม่ได้ฝึกต่อ ก็กลายเป็นสื่อสารไม่ได้อีก และเราก็ไม่สามารถจะลงเรียนคอร์สแบบนั้นได้บ่อยๆ เพราะมันแพง (แต่ถ้าฝึกเองก็ไม่มีความมุ่งมั่นพอ)
ตอนนี้เราจึงไม่รู้ว่าจะฝึกตัวเองยังไงให้เก่งภาษาอังกฤษได้ หลายครั้งเห็นเพื่อนหรือญาติได้ไปเรียนหรือทำงานที่ต่างประเทศก็รู้สึกอิจฉา หรือว่าชาตินี้เราจะไม่มีทางฝึกภาษาได้ ฝึกไปก็เสียเปล่า ควรรู้แต่ภาษาไทยอย่างเดียวก็พอ ประมาณนั้นหรือเปล่า
อยากเก่งภาษาอังกฤษ แต่ไม่รู้จะฝึกยังไง หาวิธีที่เหมาะกับตัวเองไม่ได้
1. ใจเราไม่ได้รักภาษาอังกฤษ (ไม่ได้รักภาษาอื่นๆด้วย) เราก็แค่อยากเก่งภาษาเพื่อจะได้ไปเรียนต่างประเทศ หรือเพื่อได้ไปทำงานในที่ๆ มีเงินเดือนสูงๆ แต่รีเควสภาษาที่ 2-3 แต่เมื่อใจเราไม่ได้รักภาษา ก็จะฝึกภาษาเองไม่ค่อยได้ เพราะเบื่อ ความอดทนไม่พอ แรงบันดาลใจก็ไม่แรงกล้าพอ (เพราะถือว่าตอนนี้อยู่ไทยก็ยังใช้ชีวิตได้ปกติ) และไม่มีใครมากระตุ้นเราด้วย เพราะไม่มีใครสนใจหรอกว่าเราจะเก่งภาษาอังกฤษหรือเปล่า จะได้ไปเรียนต่างประเทศหรือเปล่า สมมติถ้าเราเก่งภาษาอังกฤษจนสอบติด ม.ต่างประเทศได้ เราก็อาจไม่ได้ไปเรียน เพราะค่าเทอมและค่าครองชีพต่างประเทศมันแพงมาก เราไม่มีเงินพอ ถ้าจะขอทุนก็ยากมาก ต้องเก่งแบบสุดๆ ซึ่งเราคงไม่ได้ และอายุเราก็คงมากเกินกว่าที่จะขอทุนเรียนแล้ว
2. เรามีนิสัยไม่ค่อยชอบสื่อสารกับใคร อย่าว่าแต่สื่อสารภาษาอังกฤษ ขนาดภาษาไทยเรายังไม่ค่อยสื่อสาร เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่กับตัวเอง ไม่ชอบยุ่งกับใคร แต่เราคิดว่าคนที่จะเก่งภาษาต้องเป็นคนที่ชอบสื่อสาร เพราะภาษามีไว้สื่อสาร
3. เราแทบไม่เคยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ได้ใช้ภาษาอังกฤษ คนในครอบครัวเราไม่มีใครรู้ภาษาอังกฤษ เราได้เรียนภาษาอังกฤษจากครูที่โรงเรียนไทย และที่กวดวิชาเท่านั้น และก็เรียนแค่เพื่อสอบ ไม่มีใครสื่อสารภาษาอังกฤษกันจริงจัง ตอนเราทำงานก็อยู่แต่ในองค์กรไทย (จะไปทำงานองค์กรต่างชาติ เขาก็คงไม่รับ ในเมื่อเราไม่เก่งภาษา) ทั้งหัวหน้าและเพื่อนร่วมงานไม่มีใครเก่งภาษาอังกฤษ แถมเราไม่ค่อยได้ฝึกภาษาด้วย เพราะแค่ทำงานก็เหนื่อยล้าแล้ว สมองไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว
4. เราเป็นคนไม่ค่อยสนใจอะไร ไม่มีสิ่งที่ตัวเองชอบที่เกี่ยวกับภาษา หลายๆคนฝึกภาษาอังกฤษเองให้เก่งได้จากการฟังเพลง ดูข่าว ซีรีย์ การ์ตูน เล่นเกมส์ ที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่นั่นคือเขามีใจชอบในการทำสิ่งนั้น เช่น อาจชอบเพลงภาษาอังกฤษ แล้วฟังบ่อยๆ ฟังหลายๆเพลง จนกลายเป็นฝึกภาษา แต่เราน่ะหรือ... เพลงก็ไม่ค่อยชอบฟัง โทรทัศน์ก็ไม่ค่อยชอบดู เกมส์ก็ไม่ค่อยเล่น ขนาดแบบภาษาไทยเรายังไม่ค่อยสนใจ แล้วเราจะไปสนใจแบบภาษาอื่นที่ตัวเองไม่เข้าใจได้ยังไง เราชอบเข้าเน็ตเพื่อดูหรืออ่านอะไรบันเทิงใจไปเรื่อยๆ แต่ก็เลือกเข้าแต่เว็บที่เป็นภาษาไทย
5. เราเคยพยายามฝึกภาษาอังกฤษอยู่บ้างเวลาที่คิดจะไปสอบพวกโทอิค โทเฟล ไอเอล เช่น หาหนังสือมาอ่าน ทำแบบฝึกหัด ลองฝึกทำพวกข้อสอบ แต่วิธีนั้นไม่ได้ช่วยเราเลย เพราะเป็นการฝึกเพื่อไปสอบ ไม่ได้ฝึกเพื่อใช้งาน สอบเสร็จก็ทิ้ง อีกอย่างพอฝึกแบบนี้ไปสักพัก เราก็จะเบื่อ และล้มเลิกไป นอกจากนี้เราเคยเรียนตามสถาบันที่เน้นสื่อสาร เช่น engoo เคยลองเรียนฟรีครั้งนึง สื่อสารกับคนต่างชาติ แต่เราไม่ชอบ เพราะเป็นการสื่อสารแบบมั่วมากๆ แถมมีเวลาแค่ประมาณ 20 นาที แป๊บเดียวก็หมดเวลาแล้ว นอกจากนี้ก็มี AUA , Inlingua ด้วย ตอนเรียนเราก็ฝึกสื่อสารได้ อาจารย์สอนอะไรก็รับได้หมด แต่พอจบคอร์ส เราไม่ได้ฝึกต่อ ก็กลายเป็นสื่อสารไม่ได้อีก และเราก็ไม่สามารถจะลงเรียนคอร์สแบบนั้นได้บ่อยๆ เพราะมันแพง (แต่ถ้าฝึกเองก็ไม่มีความมุ่งมั่นพอ)
ตอนนี้เราจึงไม่รู้ว่าจะฝึกตัวเองยังไงให้เก่งภาษาอังกฤษได้ หลายครั้งเห็นเพื่อนหรือญาติได้ไปเรียนหรือทำงานที่ต่างประเทศก็รู้สึกอิจฉา หรือว่าชาตินี้เราจะไม่มีทางฝึกภาษาได้ ฝึกไปก็เสียเปล่า ควรรู้แต่ภาษาไทยอย่างเดียวก็พอ ประมาณนั้นหรือเปล่า