เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยแอบชอบรุ่นน้องคนนึงตอนมอปลาย เค้าเป็นรุ่นน้อง 1 ปี ส่วนตัวเราบุคลิกเป็นคนที่เงียบๆ มนุษย์สัมพันธ์แย่มาก ในตอนนั้นด้วยความที่ชอบน้องเค้ามาก เลยทักไปจีบน้อง(ไม่รู้คิดอะไรอยู่เหมือนกัน5555) โดยช่วงนั้นเป็นช่วงที่โรงเรียนมีให้จับสายรหัส เราเลยปลอมตัวเป็นพี่รหัสน้อง ทักไปปั่นน้อง  มีซื้อขนม ไอติมไปให้ พอได้คุยไปเรื่อยๆก็รู้สึกว่าในด้านทัศนะคติ ความคิดต่างๆของน้องดูโตมาก เลยทำให้เรารู้สึกชอบน้องเขามากกว่าเดิมอีก หลังจากนั้นก็ได้มีเฉลยสายรหัส เราเองตอนแรกก็คิดในใจว่าจะไม่เฉลยว่าเราเป็นใคร กลัวน้องไม่โอเค ทั้งด้วยหน้าตาก็ไม่ได้ดี บ้านๆเลย แต่กลับกันน้องสวย น่ารักมากตรงสเปคเราทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเฉลยตัวตนของเราไป หลังจากนั้นก็ได้คุยกันต่อเรื่อยๆ 3-4 เดือน ในเรื่องของการเรียน ชีวิตประจำวัน คอยให้กำลังใจกันรวมถึงปัญหาต่างๆก็ช่วยกันแก้ จำได้ว่าช่วงเวลานั้นเป็นโมเมนต์ที่ผมมีความสุขมากๆแบบไม่เคยมีมาก่อน หลังจากนั้นผมก็เลยเลือกที่จะตัดสินใจที่จะบอกความรู้สึกของผมที่มีต่อน้องไป กลับกลายเป็นว่าแย่ไปเลย น้องบอกว่าน้องมีคนที่ชอบอยู่แล้วซึ่งคนๆนั้นก็คือเพื่อนสนิทของผมเอง น้องก็ได้บอกว่าน้องชอบคนหล่อ นั่นก็คือเพื่อนเราเองที่ซึ่งหล่อและถูกใจน้องเค้ามาก น้องก็บอกกับเราว่าไม่ได้คิดอะไรกับเรา และบอกเราด้วยว่า "ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่าง พี่เป็นพี่ที่ดีมากๆเลยคนนึง" ในตอนนั้นที่ได้ยินแบบนั้นคือแบบเฟลมากๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยเฟทตัวออกห่าง เพราะรู้ว่าไปต่อไม่ได้แน่ๆ รู้ว่าตัวเราเองรู้สึกสู้อะไรไม่ได้กับคนที่น้องชอบเลย แต่ก็ยังแอบมองดูอยู่ห่างๆ แค่เห็นหน้าก็มีความสุขมากๆแล้ว ช่วงนั้นมันก็ยังทำใจไม่ได้ รู้สึกแย่มากเพราะเป็นการจีบเองครั้งแรกของเราด้วย (แต่มันก็ยังมีเรื่องดีเรื่องนึงต่อเรานะ ทำให้เรามีไฟ พยายามที่จะพัฒนาตัวเองให้ดูดีขึ้น) จนเรามีแฟนใหม่ไปแล้วอีกคนนึงจนเลิกกันไปแล้วช่วงต้นปี(แต่ตอนนั้นที่เรามีแฟนเราก็รักแฟนของเรามากไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย) พึ่งกลับมารู้สึกแบบนี้อีกครั้งหลังจากเลิกกัน จนถึงทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกมีความสุขมากๆแบบอธิบายไม่ได้เมื่อคิดถึงตอนนั้น(แอบมีความคิดเหมือนกันนะว่าจะกลับไปจีบใหม่555)