มันก็จริง เงินซื้อความสุข และช่วยปัดเป่าความทุกข์ของพวกเราได้แทบทุกอย่าง
แต่ความร่ำรวย อาจทำให้เรากลายเป็นคนมีความสุขยากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณเลยก็ได้
นึกดูครับ ถ้าเรามีพร้อมทุกอย่าง กินของอร่อยระดับ 3 ดาวแทบทุกมื้อ
ไม่นาน สิ่งต่างๆ ที่ยอดเยี่ยม ก็จะกลายเป็นเรื่องปรกติสำหรับเรา
วันนึง ถ้าเราได้รับอะไรที่น้อยกว่านี้ หรือระดับต่ำกว่านี้ มันมีแนวโน้มทำให้ความพึงพอใจในชีวิตของเราลดลง
พอเรามีพร้อมทุกอย่าง ชีวิตมันเหลือที่ให้เราขึ้นไปสูงกว่านี้ได้อีกไม่มากแล้ว
ในทางกลับกัน ถ้าคุณเริ่มจากระดับล่างๆ อยู่อย่างขาดๆ เกินๆ
แต่ก่อร่างสร้างตัว มีการศึกษาดีขึ้น ได้งานดีขึ้น ฐานะดีขึ้นตามลำดับ
ก่อนคุณจะชินกับมัน ความเป็นอยู่คุณก็ดีขึ้นไปอีกระดับนึงแล้ว
แถมคุณยังมีโอกาสขึ้นไปสูงกว่านี้เยอะ
ประสบการณ์และชีวิตที่ดีอีกมากมายในโลกกว้าง ยังรอคุณอยู่
อย่างที่พวกเรารู้กันดี ความสุขในชีวิตจะเพิ่มขึ้นควบคู่ไปกับรายได้ที่เพิ่มขึ้น ถึงแค่ระดับนึงเท่านั้น
พอเลยจุดนั้นไป มีเงินเยอะเท่าไหร่ ความสุขก็ไม่ได้เพิ่มตามเท่าไหร่แล้ว
คนที่รวยแต่แรก เลยเหลือที่จะไปอีกไม่มาก ยิ่งรวยล้นฟ้านับวันก็ยิ่งหาความสุขให้ตัวเองยากขึ้น น่าเห็นใจพวกเค้าจริงๆ
เพราะไม่ว่าจะซื้ออะไรทำอะไร มันก็ไม่ค่อยเพิ่มความพึงพอใจเท่าไหร่ เพราะชีวิตมีครบแทบทุกอย่างแล้ว
สุดท้ายคนรวยบางคนถึงได้เข้าหาธรรมะ หาที่พึ่งทางใจ (ซึ่งเป็นสิ่งที่คนทั่วไปอย่างพวกเรา เข้าถึงได้สบายๆ)
บางคนหมดหนทาง ต้องพึ่งยาต้านเศร้าหรือยาเสพติด เพื่อเขยิบขึ้นไปสูงกว่าเดิม
ผมเชื่อนะว่าพวกเราหลายคนไม่อยากเกิดมารวย มีพร้อมทุกอย่าง
ถ้าเลือกได้ เริ่มต้นมีไม่ต้องมาก เป็นแค่ชนชั้นกลางธรรมดาๆ ก็ได้
แต่หลังจากนั้น ถีบตัวเองให้ฐานะดีขึ้นเรื่อยๆ ไต่เต้าไปแต่ละระดับด้วยความตื่นเต้นเร้าใจกับกิจกรรมต่างๆในชีวิต
ก่อนจะชาชินกับความสุขเดิม ความสุขใหม่ก็เข้ามา เติมเต็มชีวิตให้สมบูรณ์
ชีวิตแบบนี้มีความสุขกว่ากันเยอะเลย จริงมั้ยครับ?
ใครยังจนอยู่ พวกคุณน่าอิจฉาจริงๆ ให้ตายสิ
จะว่าไป คนจน ชนชั้นกลาง อาจมีชีวิตน่าอิจฉากว่าคนรวยอีกครับ
แต่ความร่ำรวย อาจทำให้เรากลายเป็นคนมีความสุขยากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณเลยก็ได้
นึกดูครับ ถ้าเรามีพร้อมทุกอย่าง กินของอร่อยระดับ 3 ดาวแทบทุกมื้อ
ไม่นาน สิ่งต่างๆ ที่ยอดเยี่ยม ก็จะกลายเป็นเรื่องปรกติสำหรับเรา
วันนึง ถ้าเราได้รับอะไรที่น้อยกว่านี้ หรือระดับต่ำกว่านี้ มันมีแนวโน้มทำให้ความพึงพอใจในชีวิตของเราลดลง
พอเรามีพร้อมทุกอย่าง ชีวิตมันเหลือที่ให้เราขึ้นไปสูงกว่านี้ได้อีกไม่มากแล้ว
ในทางกลับกัน ถ้าคุณเริ่มจากระดับล่างๆ อยู่อย่างขาดๆ เกินๆ
แต่ก่อร่างสร้างตัว มีการศึกษาดีขึ้น ได้งานดีขึ้น ฐานะดีขึ้นตามลำดับ
ก่อนคุณจะชินกับมัน ความเป็นอยู่คุณก็ดีขึ้นไปอีกระดับนึงแล้ว
แถมคุณยังมีโอกาสขึ้นไปสูงกว่านี้เยอะ
ประสบการณ์และชีวิตที่ดีอีกมากมายในโลกกว้าง ยังรอคุณอยู่
อย่างที่พวกเรารู้กันดี ความสุขในชีวิตจะเพิ่มขึ้นควบคู่ไปกับรายได้ที่เพิ่มขึ้น ถึงแค่ระดับนึงเท่านั้น
พอเลยจุดนั้นไป มีเงินเยอะเท่าไหร่ ความสุขก็ไม่ได้เพิ่มตามเท่าไหร่แล้ว
คนที่รวยแต่แรก เลยเหลือที่จะไปอีกไม่มาก ยิ่งรวยล้นฟ้านับวันก็ยิ่งหาความสุขให้ตัวเองยากขึ้น น่าเห็นใจพวกเค้าจริงๆ
เพราะไม่ว่าจะซื้ออะไรทำอะไร มันก็ไม่ค่อยเพิ่มความพึงพอใจเท่าไหร่ เพราะชีวิตมีครบแทบทุกอย่างแล้ว
สุดท้ายคนรวยบางคนถึงได้เข้าหาธรรมะ หาที่พึ่งทางใจ (ซึ่งเป็นสิ่งที่คนทั่วไปอย่างพวกเรา เข้าถึงได้สบายๆ)
บางคนหมดหนทาง ต้องพึ่งยาต้านเศร้าหรือยาเสพติด เพื่อเขยิบขึ้นไปสูงกว่าเดิม
ผมเชื่อนะว่าพวกเราหลายคนไม่อยากเกิดมารวย มีพร้อมทุกอย่าง
ถ้าเลือกได้ เริ่มต้นมีไม่ต้องมาก เป็นแค่ชนชั้นกลางธรรมดาๆ ก็ได้
แต่หลังจากนั้น ถีบตัวเองให้ฐานะดีขึ้นเรื่อยๆ ไต่เต้าไปแต่ละระดับด้วยความตื่นเต้นเร้าใจกับกิจกรรมต่างๆในชีวิต
ก่อนจะชาชินกับความสุขเดิม ความสุขใหม่ก็เข้ามา เติมเต็มชีวิตให้สมบูรณ์
ชีวิตแบบนี้มีความสุขกว่ากันเยอะเลย จริงมั้ยครับ?
ใครยังจนอยู่ พวกคุณน่าอิจฉาจริงๆ ให้ตายสิ