กระทู้นี้เรามาระบายค่ะ เราไม่อยากเก็บไว้คนเดียว
เรื่องคือ วันนี้เรากำลังขี่รถพาน้องไปโรงเรียนค่ะ น้องอายุ6ขวบ เราอายุ17 ซึ่งด้วยอายุที่ห่างกันพอสมควร พ่อกับแม่เลยให้ไปส่งน้องค่ะ ขี่มาถึงจุดๆนึงเราเห็นสุนัขสองตัวกำลังเดินอยู่ข้างทางเลนซ้าย ซึ่งแน่นอนว่าสวนทางกับทางที่เราขี่ไป ตอนแรกเราก็คิดว่ามันคงเดินเล่นกันเฉยๆแหละค่ะ เพราะดูไม่ได้ดุร้ายเลย แต่พอรถเข้าไปใกล้ๆ สุนัขหนึ่งในนั้นก็วิ่งออกมาค่ะ ตอนนั้นเราตกใจมากๆเลยเบี่ยงรถไปเลนขวา แต่สุนัขตัวนั้นก็วิ่งมาเหมือนเดิมค่ะ กระเป๋าของน้องเราที่ห้อยอยู่ทางด้านซ้ายของแฮนด์รถเลยชนสุนัขตัวนั้นไปเต็มๆ (กระเป๋าที่น้องใช้เป็นกระเป๋าลากนะคะ)ยังดีที่ตอนนั้นไม่มีรถสวน จึงไม่มีการปะทะกัน แต่มีรถกระบะตามหลังเราหนึ่งคันค่ะ ซึ่งใกล้กันมากจริงๆถ้าเกิดเราเบรคตอนนันคือชนแน่ๆ เราจึงเบรคไม่ได้ ส่วนถ้าเราจะหักหลบเข้าข้างทางก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะข้างทางเป็นทางลาดลงไปประมาณ3-5เมตร ถ้าให้พูดตรงๆเราใจไม่กล้าพอที่จะลงไปหรอกค่ะ เราไม่รู้ว่าสุนัขตัวนั้นเป็นยังไงเพราะมองกระจกหลังอีกทีก็ไม่เห็นสุนัขทั้งสองตัวบนถนนแล้ว เราไม่ได้จอดลงไปดูนะคะ ตอนนั้นกลัวมากๆแล้วก็ต้องไปส่งน้องด้วย
เราเคยมีประสบการณ์แย่ๆกับสุนัขมาก่อนตอนหน้าหนาวอายุ12 ตอนนั้นเป็นมาเวลาตี5เกือบ6โมง เราขี่รถกับพ่อ ซึ่งตอนนั้นมีสุนัขตัวนึงวิ่งมาตัดหน้าค่ะ ตอนนั้นรถล้มค่อนข้างแรง เราแทบไม่เป็นอะไรเลยแต่พ่อเราโดนมอเตอร์ไซค์ทับ แต่พ่อมัวแต่ถามเราว่าเป็นอะไรมั้ยๆทั้งๆที่ตัวเองเจ็บกว่า เหตุการณ์ตอนนั้นทำให้เราไม่ผ่านทางนั้นมาตลอด 4ปี ซึ่งพอผ่านไปอีกทีเราก็ยังเห็นสุนัขตัวนั้นอยู่ค่ะ แต่ว่าก็แก่มากแล้ว มันเลยไม่ได้วิ่งมาแล้วค่ะ เราเลยกล้าที่จะใช้ทางนั้นมากขึ้น จนเราลืมเรื่องนี้ไปเลย แต่พอวันนี้มีสุนัขมาวิ่งตัดหน้าแบบนี้ ความรู้สึกแย่ๆทุกอย่างมันโถมเข้ามาหาเราหมดเลย เรากลัวมากๆ เรากลัวมากว่าสุนัขตัวนั้นจะตาย เรากลัวว่าหลังจากที่ชนแล้วรถข้างหลังที่ตามเรามาจะชนมันซ้ำรึเปล่า เรากลัวว่าถ้าเกิดรถเราล้มหรือเราเบรค เรากับน้องจะเป็นอะไรมั้ย ยิ่งถ้าเกิดว่าน้องเราเป็นอะไรไป เราก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าที่ไหนไปสู้พ่อกับแม่ เพราะเค้าไว้ใจเรามากๆถึงได้ให้เรามาส่งน้อง เรารู้สึกแย่มากจริงๆ.
สุนัขวิ่งตัดหน้ารถ
เรื่องคือ วันนี้เรากำลังขี่รถพาน้องไปโรงเรียนค่ะ น้องอายุ6ขวบ เราอายุ17 ซึ่งด้วยอายุที่ห่างกันพอสมควร พ่อกับแม่เลยให้ไปส่งน้องค่ะ ขี่มาถึงจุดๆนึงเราเห็นสุนัขสองตัวกำลังเดินอยู่ข้างทางเลนซ้าย ซึ่งแน่นอนว่าสวนทางกับทางที่เราขี่ไป ตอนแรกเราก็คิดว่ามันคงเดินเล่นกันเฉยๆแหละค่ะ เพราะดูไม่ได้ดุร้ายเลย แต่พอรถเข้าไปใกล้ๆ สุนัขหนึ่งในนั้นก็วิ่งออกมาค่ะ ตอนนั้นเราตกใจมากๆเลยเบี่ยงรถไปเลนขวา แต่สุนัขตัวนั้นก็วิ่งมาเหมือนเดิมค่ะ กระเป๋าของน้องเราที่ห้อยอยู่ทางด้านซ้ายของแฮนด์รถเลยชนสุนัขตัวนั้นไปเต็มๆ (กระเป๋าที่น้องใช้เป็นกระเป๋าลากนะคะ)ยังดีที่ตอนนั้นไม่มีรถสวน จึงไม่มีการปะทะกัน แต่มีรถกระบะตามหลังเราหนึ่งคันค่ะ ซึ่งใกล้กันมากจริงๆถ้าเกิดเราเบรคตอนนันคือชนแน่ๆ เราจึงเบรคไม่ได้ ส่วนถ้าเราจะหักหลบเข้าข้างทางก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะข้างทางเป็นทางลาดลงไปประมาณ3-5เมตร ถ้าให้พูดตรงๆเราใจไม่กล้าพอที่จะลงไปหรอกค่ะ เราไม่รู้ว่าสุนัขตัวนั้นเป็นยังไงเพราะมองกระจกหลังอีกทีก็ไม่เห็นสุนัขทั้งสองตัวบนถนนแล้ว เราไม่ได้จอดลงไปดูนะคะ ตอนนั้นกลัวมากๆแล้วก็ต้องไปส่งน้องด้วย
เราเคยมีประสบการณ์แย่ๆกับสุนัขมาก่อนตอนหน้าหนาวอายุ12 ตอนนั้นเป็นมาเวลาตี5เกือบ6โมง เราขี่รถกับพ่อ ซึ่งตอนนั้นมีสุนัขตัวนึงวิ่งมาตัดหน้าค่ะ ตอนนั้นรถล้มค่อนข้างแรง เราแทบไม่เป็นอะไรเลยแต่พ่อเราโดนมอเตอร์ไซค์ทับ แต่พ่อมัวแต่ถามเราว่าเป็นอะไรมั้ยๆทั้งๆที่ตัวเองเจ็บกว่า เหตุการณ์ตอนนั้นทำให้เราไม่ผ่านทางนั้นมาตลอด 4ปี ซึ่งพอผ่านไปอีกทีเราก็ยังเห็นสุนัขตัวนั้นอยู่ค่ะ แต่ว่าก็แก่มากแล้ว มันเลยไม่ได้วิ่งมาแล้วค่ะ เราเลยกล้าที่จะใช้ทางนั้นมากขึ้น จนเราลืมเรื่องนี้ไปเลย แต่พอวันนี้มีสุนัขมาวิ่งตัดหน้าแบบนี้ ความรู้สึกแย่ๆทุกอย่างมันโถมเข้ามาหาเราหมดเลย เรากลัวมากๆ เรากลัวมากว่าสุนัขตัวนั้นจะตาย เรากลัวว่าหลังจากที่ชนแล้วรถข้างหลังที่ตามเรามาจะชนมันซ้ำรึเปล่า เรากลัวว่าถ้าเกิดรถเราล้มหรือเราเบรค เรากับน้องจะเป็นอะไรมั้ย ยิ่งถ้าเกิดว่าน้องเราเป็นอะไรไป เราก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าที่ไหนไปสู้พ่อกับแม่ เพราะเค้าไว้ใจเรามากๆถึงได้ให้เรามาส่งน้อง เรารู้สึกแย่มากจริงๆ.