จากหัวข้อ คือเรื่องนี้เป็นเรื่องของครอบครัวเราเองเรื่องมีอยู่ว่าแม่เราท้องตอนอายุ15ตอนประมาณ
2-3ขวบแม่ก็เลิกกับพ่อไป(พ่อแท้)แล้วก็มาคบกับพ่อคนใหม่(คนปัจจุบันขอเรียกว่าคนนั้นนะไม่อยากเรียกพ่อ)แล้วก็มีลูกด้วยกัน1คนคือลูกใหม่3ขวบ
เราเป็นคนที่ผิวดำมากหน้าตาก็ไม่ดีแม่เราหน้าตาดีขาวมากคนนั้นก็ขาวมากลูกใหม่(น้องเรา)เลยขาวมาก+กับหน้าตาดีมีแต่คนรักคนเอ็นดูแต่ผิดจากเราเราไม่ดีทุกอย่างทำอะไรก็ผิดแม่ก็ชอบบ่นเราทั้งทีเราเถียงแบบมีเหตุผมสุดท้ายเราก็ผิดส่วนยายเราก็ชอบว่าเรา เราก็มีเหตุผลแต่สุดท้ายก็จบกับคำว่า
"กูเลี้ยงมา"เราแอบนอนร้องไห้เงียบๆทุกคืนเพราะเมื่อก่อนยายเคยเล่าว่าเกือบจะเอาเราออกเพราะแม่เรายังอายุ15เราเข้าใจมาตลอดว่าเพราะเราเป็นลูกที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมาหรือไม่อยากให้เกิดมาไม่เหมือนลูกใหม่มีแต้คนอยากให้เกิดมาชีวิตดีทุกอย่างแม่เราก็ไปสร้างบ้านกับคนใหม่และเอาลูกใหม่ไปด้วยส่วนเราก็ไม่เคยมีใครสนใจยัยดีให้อยู่กับยายต่อไปบ้านแม่ใหญ่เบริ้มเบทิ้มแต่บ้านยายเก่าทรุดโทรมเราจะพูดตรงๆว่าถ้ามีคนด่าว่าเราขาดความอบอุ่นก็จะไม่โกรธนะเราไม่เคยชอบน้องเราเลยซักครั้งเวลาน้องแกล้งเราเราทำกลับน้องก็ร้องเสียงดังไปฟ้องยายเราก็โดนด่าอีกพอแม่กลับจากทำงานมาน้องก็ทำเป็นไปฟ้อมแม่ว่าเราทำงู้นทำงี้แม่เราก็ว่าเราอีกแล้วก็รับน้องไปอยู่บ้านใหท่ที่ใหญ่และดีมากๆดีทุกอย่างตอนนี้เราอายุ11ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีแม่เคยกอด?เราไม่เคยชอบชีวิตใหม่ของแม่เลยเราเป็นส่วนเกินตลอด?เราผิดไหมที่เราไม่อยากอยู่โลกนี้?
ครอบครัว??
2-3ขวบแม่ก็เลิกกับพ่อไป(พ่อแท้)แล้วก็มาคบกับพ่อคนใหม่(คนปัจจุบันขอเรียกว่าคนนั้นนะไม่อยากเรียกพ่อ)แล้วก็มีลูกด้วยกัน1คนคือลูกใหม่3ขวบ
เราเป็นคนที่ผิวดำมากหน้าตาก็ไม่ดีแม่เราหน้าตาดีขาวมากคนนั้นก็ขาวมากลูกใหม่(น้องเรา)เลยขาวมาก+กับหน้าตาดีมีแต่คนรักคนเอ็นดูแต่ผิดจากเราเราไม่ดีทุกอย่างทำอะไรก็ผิดแม่ก็ชอบบ่นเราทั้งทีเราเถียงแบบมีเหตุผมสุดท้ายเราก็ผิดส่วนยายเราก็ชอบว่าเรา เราก็มีเหตุผลแต่สุดท้ายก็จบกับคำว่า
"กูเลี้ยงมา"เราแอบนอนร้องไห้เงียบๆทุกคืนเพราะเมื่อก่อนยายเคยเล่าว่าเกือบจะเอาเราออกเพราะแม่เรายังอายุ15เราเข้าใจมาตลอดว่าเพราะเราเป็นลูกที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมาหรือไม่อยากให้เกิดมาไม่เหมือนลูกใหม่มีแต้คนอยากให้เกิดมาชีวิตดีทุกอย่างแม่เราก็ไปสร้างบ้านกับคนใหม่และเอาลูกใหม่ไปด้วยส่วนเราก็ไม่เคยมีใครสนใจยัยดีให้อยู่กับยายต่อไปบ้านแม่ใหญ่เบริ้มเบทิ้มแต่บ้านยายเก่าทรุดโทรมเราจะพูดตรงๆว่าถ้ามีคนด่าว่าเราขาดความอบอุ่นก็จะไม่โกรธนะเราไม่เคยชอบน้องเราเลยซักครั้งเวลาน้องแกล้งเราเราทำกลับน้องก็ร้องเสียงดังไปฟ้องยายเราก็โดนด่าอีกพอแม่กลับจากทำงานมาน้องก็ทำเป็นไปฟ้อมแม่ว่าเราทำงู้นทำงี้แม่เราก็ว่าเราอีกแล้วก็รับน้องไปอยู่บ้านใหท่ที่ใหญ่และดีมากๆดีทุกอย่างตอนนี้เราอายุ11ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีแม่เคยกอด?เราไม่เคยชอบชีวิตใหม่ของแม่เลยเราเป็นส่วนเกินตลอด?เราผิดไหมที่เราไม่อยากอยู่โลกนี้?