เรื่องมันมีอยู่ว่าคือผมเรียนม.5แล้วคือต้องติวตลอดแล้วคนที่บ้านผมเขาไม่เข้าใจกลับมาบ้านผมก็แทบจะสลบเลยผมรู้จัวว่าเป็นโรคซึมเศร้ามานานแล้วแต่ก็เก็บไว้เวลาผมเล่นเกมแปปเดียวเขาก็บอกผมเล่นทั้งวันเวลาเขาเข้าใจอะไรผิดผมก็อธิบายแต่เขาก็มาตะคอกใส่ผมเพิ่มกว่าเดิมตอนนี้ผมได้แค่นั่งโดนเขาด่าอธิบายก็ไม่ได้บางทีผมก็คิดว่าถ้าผมหายไปมันจะดีกว่าไหมผมเข้าใจคนในข่าวเลยที่เขาเลือกจบชีวิตตัวเองพอมันมาใกล้ถึงจุดนั้นผมก็รู้เลยว่าทางออกมันแทบจะไม่มีเพื่อนออนไลน์ผมเขาก็ทํามันพังหมดเพื่อนที่ รร บางทีเขาก็ล้อผมจนผมไม่อยากคุยผมก็ไม่รู้ทําไมทั้งครอบครัวทั้งสัมคมรอบข้างไม่มีใครที่จะไม่อคติผมเลยร้องไห้จนนํ้าตามันแทบไม่มีจนทุกวันนี้ผมยังหาวิธีแก้ไม่ได้เลยครับหรือวิธีที่ที่ดีที่สุดคือตบชีวิตเขาคงคาดหวังกับผมมากเกินไป✌️😄