คือก่อนหน้านี้เรามีกลุ่มเพื่อนอยู่6คน ซึ่งใน6คนนั้นเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงแต่พอนานเข้าเพื่อนสนิทคนนั้นก็หักหลังเราเลยได้ตีตัวออกห่างจน..ตอนนั้นกลุ่มเราก็เลยก็เลยแยกมาอยู่กันแค่3คนแรกๆมันก็ดีแหละไปกันได้สวยเลย ต่อจากนั้นไม่นานมันก็เริ่มรู้สึกว่า เราเป็นส่วนเกินขึ้นทุกวัน พอหลังๆมา2คนนั้นก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ยกเว้นเราที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสนิทกับพวกเขาเท่าไหร่เลยถึงจะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหนก็ตามเราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้พวกเขาเห็นเราเป็นเพื่อนสนิทบ้าง  

แล้วมันมีเหตุการณ์นึงที่มักจะเกิดขึ้นบ่อยมากๆคือ "เราเดินกันไป3คน ตอนนั้นเชือกรองเท้าเราหลุด ซึ่ง ตรงนั้นคนเยอะมากๆเรากลัวหลงกัน เราก็เลยบอกให้เพื่อนเราอีก2คนรอเราก่อนได้มั้ย แต่เขากลับเดินกอดคอไปกัน2คนเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในสายตาพวกเขาเลยด้วยซํ้า แล้วในตอนนั้นเราโคตรเสียความรู้สึกเลย  แล้วเราเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นยากมากๆอยู่แล้วอะมันเลยมีกลุ่มเพื่อนน้อยมากๆ แล้วเหมือนโชคจะเข้าข้างพวกเขา2คนตลอดเลยเพราะว่าแม้จะอยู่ไหนพวกเขาก็ถูกครูจับให้ไปอยู่ด้วยกัน2คนเกือบทุกครั้งเลย เราโคตรอิตฉาพวกเขาเลยนะ แล้วเวลาพวกเขาอยู่ด้วยกันดูมีความสุขกว่าตอนที่มีเราอยู่ด้วยมากๆ เวลาคุยกันเรื่องมีเรื่องอะไรพวกเขาก็ชอบไปคุยกันแค่2คน
มีอีกอย่างนึงคือเวลาเราอยู่กับเพื่อนเราจะพูดมากเป็นพิเศษเลยเพราะเราเห็นว่าพวกเขาเป็นเพื่อนแล้วดูไว้ใจได้ เวลามีเรื่องอะไรเราจะระบายให้เพื่อนสองคนนั้นฟังตลอดแต่บางครั้งตอนเราพูดไปแล้วเราเป็นคนพูดลิ้นมันชอบพันมันเลยพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่นักพวกเขาก็กรอกตาใส่เราบ้างทำเป็นเหมือนไม่ฟังเราบ้าง  เราเคยถามกันตัวเองนะว่า เราทำอะไรผิดรึป่าว ไม่ดีไม่พอที่จะมีเพื่อนหรอ หรือเราหน้าตาไม่ดีรึป่าว หรือเป็นเพราะอะไร   
เเล้วทุกครั้ง เราก็รู้สึกเหมือนโดนทิ้ง รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวทั้งที่เรามีเพื่อนอยู่ตั้ง2คน แล้วก็รู้สึกเหมือนตัวเองโดดเดี่ยว เราบอกกับตัวเองตลอดว่าเราต้องมีเพื่อนดีๆในชีวิตบ้าง  จนถึงปัจจุบันเราก็ยังรู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนเดิม เราไม่รู้จะทำอะไรแล้ว   คือเราไม่มีเพื่อนแล้ว เราไม่รู้ว่าถ้าเกิดวันนึงเราไม่มีเพื่อนแล้วจริงๆเราจะทำไง 

เราเลยต้องการคำแนะนำมากๆเลยค่ะ