คือว่าก่อนหน้านี้ผมได้จีบน้องคนนึงครับ ผมไปเจอน้องเขาตอนที่ผมเพิ่งเลิกกับแฟนมา น้องเขาเป็นรุ่นน้องที่ รร ผม
ผมคุยกับน้องซักพักตอนแรกผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แต่พอคุยกันไปเรื่อยๆผมก็กลายเป็นว่าชอบน้องเขามาก
จนถึงช่วงนึงประมาณเดือนเกือบ 2 เดือน ผมก็ได้หลอกถามน้องเขาว่าแบบมีใจให้กันบ้างรึยัง จนได้รู้ว่าฝั่งนู้นก็มีใจให้แล้ว
ผมก็เริ่มวางแผนขอน้องเป็นแฟน แต่พอใกล้ๆถึงวัน น้องเขาได้บอกผมว่าน้องอ่ะยังไม่อยากมีแฟน ยังไม่อยากผูกมัด ก็เลยจะมาถาม
ว่าจะยังคุยกันต่อมั้ย ซึ่งผมได้ตัดสินใจว่าจะคุยต่อ เพราะในตอนแรกผมกับเพื่อนไม่คิดด้วยซ้ำว่าผมจะมาได้ถึงขนาดนี้ เนื่องจากผมคุยไม่เก่ง
แถมเป็นคนขี้อาย ก็เลยอกหักมาหลายรอบ ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมจะคุยไปเรื่อยๆ ผมในตอนนั้นแทบจะขาดน้องเขาไปไม่ได้เลย น้องเขาทำให้ผมได้
พัฒนาตัวเองขึ้นเยอะมากเลยครับ ทั้งความกล้า ทั้งกำลังใจ
ซึ่งหลังจากที่คุยเรื่องนี้กันไป น้องเขาก็บอกออกมาว่าน้องก็กลัวที่จะเสียผมไปเหมือนกัน ก็เลยตัดสินใจที่จะบอกในตอนนี้เลย ก่อนที่ถ้าคุยกันไปนานกว่านี้
น้องจะกลัวมากกว่านี้
หลังจากคุยกันเรื่องนี้ไป ความสัมพันธ์ของผมกับน้องก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจน ผมรู้สึกได้ว่ามันสุดแล้วของสถานะนี้ แต่มันก็เป็นอย่างนี้ไปอีก เกือบครึ่งเดือน
จนถึงวันนึงที่อยู่ดีๆน้องเขาก็หายไปเป็นวันโดยที่ไม่อ่าน ไม่ตอบเลย คือก่อนหน้านี้น้องได้บอกผมตั้งแต่เริ่มๆคุยกันแล้วว่าน้องจะไม่ได้ตอบแชทตลอดเวลานะ
บางทีก็อาจจะกำลังอ่านหนังสือจนไม่ได้จับโทรศัพท์บ้างอะไรทำนองนี้ครับ และน้องก็บอกอีกอย่างคือน้องเขาเพิ่งได้คุยกับใครจริงจังขนาดนี้เป็นครั้งแรกก็เลยจะทำตัวไม่ค่อยถูก ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมก็ยังไม่ได้อะไรจนผ่านไปประมาณ 2 วัน ผมก็เลยลองถามดูว่า หายไปไหนหรอ อะไรทำนองนี้ครับ จนถึงช่วงเย็นๆของวัน น้องเขาก็ได้บอกขอเลิกคุยกับผม และกลับไปเป็นพี่น้อง มันทำให้ผมช็อกจนผมทำตัวไม่ถูก ลืมที่จะลองยื้อน้องไว้ และได้เลิกคุยกันไปเลย
ซึ่งในช่วงนั้นผมเข้าค่าย สอวน อยู่ ซึ่งในค่ายมันเรียนหนักจนผมเครียดปกติผมจะได้กำลังใจมากๆเลยจากการได้คุยกับน้องเขา หลังจากเลิกคุยกัน ผมก็ต้องทั้งเรียนไปด้วย ทั้งเศร้าไป ดิ่งหนักมากช่วงนั้น ดีที่มีเพื่อนในค่ายๆดีๆหลายๆคนคอยให้กำลังใจอยู่ครับ จนสามารถจบค่ายออกมาได้
ผมได้ดิ่งไปประมาณ 2 เดือน เพ้อถึงน้องเขาทุกวัน กินข้าวไม่ลง ร้องไห้ทุกวัน กลับไปฟังเพลงโปรดไม่ได้เพราะพอกลับไปก็นึกถึงน้องเขา ฟังได้แต่เพลงเศร้า จนผมเริ่มกลับมาทำใจได้ครับ แต่พอผมเริ่มตัดสินใจที่จะเดินก้าวหน้าต่อ น้องเขาได้กลับมาคุยกับผมครับ แต่เป็นในฐานะพี่น้อง มันไม่ได้ทำให้ผมเศร้า แต่มันทำให้ผมไปคิดถึงวันเก่าๆ ยิ่งเริ่มกลับมาคุยกัน น้องก็ยังทำตัวเหมือนเดิม น่ารักเหมือนเดิม ทำให้ผมตัดใจไม่ได้ ยิ่งรู้ว่าน้องเขายังไม่ลืมหลายๆเรื่องเกี่ยวกับเรามันยิ่งยากขึ้นไปอีก
จนถึงเมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมก็ได้ยอมแพ้เรื่องตัดใจ และอยากกลับไปซึ่งผมได้ลองหลอกๆถามไปว่าน้องเขามีคนคุยใหม่รึยัง น้องเขาก็ตอบมาว่า ก็น้องเขายังไม่อยากมีแฟนจะไปหาคนคุยใหม่ทำไม
ผมก็เลยอยากรู้ว่า มีวิธีมั้ยครับที่จะกลับไป หรือกลับไปไม่ได้แล้วจริงๆตัดใจเถอะ
มีวิธีกลับไปหาคนคุยเก่าแนะนำมั้ยครับ
ผมคุยกับน้องซักพักตอนแรกผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก แต่พอคุยกันไปเรื่อยๆผมก็กลายเป็นว่าชอบน้องเขามาก
จนถึงช่วงนึงประมาณเดือนเกือบ 2 เดือน ผมก็ได้หลอกถามน้องเขาว่าแบบมีใจให้กันบ้างรึยัง จนได้รู้ว่าฝั่งนู้นก็มีใจให้แล้ว
ผมก็เริ่มวางแผนขอน้องเป็นแฟน แต่พอใกล้ๆถึงวัน น้องเขาได้บอกผมว่าน้องอ่ะยังไม่อยากมีแฟน ยังไม่อยากผูกมัด ก็เลยจะมาถาม
ว่าจะยังคุยกันต่อมั้ย ซึ่งผมได้ตัดสินใจว่าจะคุยต่อ เพราะในตอนแรกผมกับเพื่อนไม่คิดด้วยซ้ำว่าผมจะมาได้ถึงขนาดนี้ เนื่องจากผมคุยไม่เก่ง
แถมเป็นคนขี้อาย ก็เลยอกหักมาหลายรอบ ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมจะคุยไปเรื่อยๆ ผมในตอนนั้นแทบจะขาดน้องเขาไปไม่ได้เลย น้องเขาทำให้ผมได้
พัฒนาตัวเองขึ้นเยอะมากเลยครับ ทั้งความกล้า ทั้งกำลังใจ
ซึ่งหลังจากที่คุยเรื่องนี้กันไป น้องเขาก็บอกออกมาว่าน้องก็กลัวที่จะเสียผมไปเหมือนกัน ก็เลยตัดสินใจที่จะบอกในตอนนี้เลย ก่อนที่ถ้าคุยกันไปนานกว่านี้
น้องจะกลัวมากกว่านี้
หลังจากคุยกันเรื่องนี้ไป ความสัมพันธ์ของผมกับน้องก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจน ผมรู้สึกได้ว่ามันสุดแล้วของสถานะนี้ แต่มันก็เป็นอย่างนี้ไปอีก เกือบครึ่งเดือน
จนถึงวันนึงที่อยู่ดีๆน้องเขาก็หายไปเป็นวันโดยที่ไม่อ่าน ไม่ตอบเลย คือก่อนหน้านี้น้องได้บอกผมตั้งแต่เริ่มๆคุยกันแล้วว่าน้องจะไม่ได้ตอบแชทตลอดเวลานะ
บางทีก็อาจจะกำลังอ่านหนังสือจนไม่ได้จับโทรศัพท์บ้างอะไรทำนองนี้ครับ และน้องก็บอกอีกอย่างคือน้องเขาเพิ่งได้คุยกับใครจริงจังขนาดนี้เป็นครั้งแรกก็เลยจะทำตัวไม่ค่อยถูก ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมก็ยังไม่ได้อะไรจนผ่านไปประมาณ 2 วัน ผมก็เลยลองถามดูว่า หายไปไหนหรอ อะไรทำนองนี้ครับ จนถึงช่วงเย็นๆของวัน น้องเขาก็ได้บอกขอเลิกคุยกับผม และกลับไปเป็นพี่น้อง มันทำให้ผมช็อกจนผมทำตัวไม่ถูก ลืมที่จะลองยื้อน้องไว้ และได้เลิกคุยกันไปเลย
ซึ่งในช่วงนั้นผมเข้าค่าย สอวน อยู่ ซึ่งในค่ายมันเรียนหนักจนผมเครียดปกติผมจะได้กำลังใจมากๆเลยจากการได้คุยกับน้องเขา หลังจากเลิกคุยกัน ผมก็ต้องทั้งเรียนไปด้วย ทั้งเศร้าไป ดิ่งหนักมากช่วงนั้น ดีที่มีเพื่อนในค่ายๆดีๆหลายๆคนคอยให้กำลังใจอยู่ครับ จนสามารถจบค่ายออกมาได้
ผมได้ดิ่งไปประมาณ 2 เดือน เพ้อถึงน้องเขาทุกวัน กินข้าวไม่ลง ร้องไห้ทุกวัน กลับไปฟังเพลงโปรดไม่ได้เพราะพอกลับไปก็นึกถึงน้องเขา ฟังได้แต่เพลงเศร้า จนผมเริ่มกลับมาทำใจได้ครับ แต่พอผมเริ่มตัดสินใจที่จะเดินก้าวหน้าต่อ น้องเขาได้กลับมาคุยกับผมครับ แต่เป็นในฐานะพี่น้อง มันไม่ได้ทำให้ผมเศร้า แต่มันทำให้ผมไปคิดถึงวันเก่าๆ ยิ่งเริ่มกลับมาคุยกัน น้องก็ยังทำตัวเหมือนเดิม น่ารักเหมือนเดิม ทำให้ผมตัดใจไม่ได้ ยิ่งรู้ว่าน้องเขายังไม่ลืมหลายๆเรื่องเกี่ยวกับเรามันยิ่งยากขึ้นไปอีก
จนถึงเมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมก็ได้ยอมแพ้เรื่องตัดใจ และอยากกลับไปซึ่งผมได้ลองหลอกๆถามไปว่าน้องเขามีคนคุยใหม่รึยัง น้องเขาก็ตอบมาว่า ก็น้องเขายังไม่อยากมีแฟนจะไปหาคนคุยใหม่ทำไม
ผมก็เลยอยากรู้ว่า มีวิธีมั้ยครับที่จะกลับไป หรือกลับไปไม่ได้แล้วจริงๆตัดใจเถอะ