การ์ตูนแนวพระเอกเทพซ่า เก่งไม่เกรงใจใครกำลังทำให้สิ่งเหล่านี้หายไปรึเปล่า

กระทู้สนทนา

พอได้ดูบลีชกับไดตะลุยแดนเวทมนตร์ที่กลับมาฉายอีกครั้งในยุคที่เต็มไปด้วยการ์ตูนแฟนตาซีต่างโลก หลุดเข้าไปอยู่ในเกม พระเอกโกงๆเปิดฮาเร็ม ไม่ก็เลิฟคอมหวานเลี่ยน เลยรู้สึกว่ามีบางอย่างหายไปจากการ์ตูนเหล่านี้

1.ตัวละคร "อาจารย์" ทั้งหลาย

ในมังงะยุคก่อนไม่ว่าเหล่าพระเอกจะเคยเก่งกาจมาจากไหน พวกเขาจะไม่มีวันยิ่งใหญ่ได้หากปราศจากบุคคลเหล่านี้ พวกเขาเป็นตัวละครที่น่าจดจำในฐานะของครูผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาต่างๆให้กับเหล่าตัวเอก มักจะเปิดตัวมาเป็นตัวละครที่เก่งกาจเหนือชั้นโชว์อัดตัวร้ายหรืออัดพระเอกลงไปกองอย่างง่ายดาย และอาจจะมีบทให้ต้องสละชีวิตเพื่ออะไรบางอย่างในเรื่อง เรียกน้ำตาให้กับคนอ่านมานักต่อนัก

แต่ๆๆๆๆ พระเอกสมัยนี้จะมีอาจารย์ไปทำไมในเมื่อมันเก่งเทพทรู ได้พรจากคนเขียนจนเวลตันมาตั้งแต่แรกจนไม่จำเป็นต้องให้ใครมาสอนแล้ว บทบาทของตัวละครประเภทอาจารย์ส่วนใหญ่จะเป็นตัวละครเย่อหยิ่ง ชอบดูถูกพวกที่ฐานะ ชนชั้น หรือเผ่าพันธุ์ต่ำกว่า(ในเรื่องที่เป็นสังคมแบบขุนนางในโลกแฟนตาซี) ต้องให้พระเอกมาโชว์เทพ อัดเด็กปั้นของอาจารย์คนนั้นหรือตัวอาจารย์เองเลยว่าข้านี่แหละโคตรเก่ง โคตรเทพ บางเรื่องอาจมีการฆ่าแล้วชุบมาฆ่าอีกรอบเพื่อความโก้หรูไปอีกระดับ

2.ตัวละคร "ผู้อาวุโส"

อีก 1 สีสันที่ขาดไม่ได้ของการ์ตูนสมัยก่อน ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอาจารย์ของพระเอกหรือไม่ก็ตาม แต่ตัวละครพวกนี้คือตัวละครที่เห็นแวบแรกก็ทำให้คนอ่านรู้สึกได้ว่าว่า "ไอ้แก่นี่มันร้ายแฮะ" "ตัวละครแนวๆนี้มันต้องเก่งแน่นอน" เป็นอีก 1 องค์ประกอบที่วัดความสามารถของคนเขียนมากว่าจะออกแบบตัวละครอาวุโสมาได้น่าสนใจแค่ไหน พวกนี้มักมีบทไม่บ่อยแต่ล้วนน่าจดจำไม่ว่าจะในแง่ดีหรือในแง่ร้ายก็ตาม

แต่ๆๆๆๆ จะอาวุโสเจนโลกยังไงเมื่อมาเจอกับพระเอกที่มีสกิลสั่งตายได้แค่ความคิด หรือพระเอกที่พกความรู้จากชาติก่อน smurf มาตบเกรียนคนแก่ในโลกล้าหลัง ตัวละครพวกนี้ก็แค่พวกที่แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน และมักถูกยัดเยียดบทคอยตกใจในความสามารถของพระเอกที่กำลังงงๆว่าเรื่องแค่นี้ทำไมคนโลกนี้เขาทำกันไม่ได้ หรือเป็นพวกราชาแก่ๆคอยดูถูกพระเอก แล้วก็ตาถลนเวลาพระเอกเอาจริง

3.ตัวละคร "ไร้ผู้ต้าน ไร้เทียมทาน"

พวกนี้คือตัวละครค่าตัวแพง พวกเขาไม่ใช่พระเอก พวกเขาไม่ใช่ตัวร้าย มีบทไม่บ่อย ออกมาเยอะไม่ได้ไม่งั้นเดี๋ยวเรื่องจะจบไว แต่ทุกครั้งที่ออกมาสร้างสีสันให้กับเรื่องก็สร้างความบรรลัยได้มาก ไม่ว่าจะกับฝ่ายพระเอกหรือฝ่ายร้ายก็ตาม พวกเขาเหล่านี้อยู่เหนือกฎเกณฑ์ หากสู้กันซึ่งหน้าไม่ว่าใครก็มิอาจต้านทาน จึงอาจจะมีถูกคนเขียนบังคับให้พลาดท่าเสียทีบ้างเพื่อตัดบทออกไป แต่รับประกันได้ว่าในเรื่องไม่มีใครกล้าสู้กับพวกเขาตรงๆแน่นอน ในจัมป์ยุคใหม่จะเห็นอยู่สองคนคือเทพโยริอิจิ กับโกะโจ ซาโตรุ แสดงให้เห็นว่าเวลาตัวละครพวกนี้มีบทมันเด่นมากจริงๆ

แต่ๆๆๆๆๆอีกแล้ว ที่ในเมื่อพระเอกคือผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของการ์ตูนเหล่านี้ ตัวละครอื่นเมื่ออยู่ต่อหน้าพระเอกก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กอมมือที่จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด ตัวละครประเภทนี้จึงถูกพระเอกจับทำหมันตั้งแต่ก่อนจะได้แจ้งเกิดนั่นเอง

4.ตัวละคร "เพื่อนคนนี้พระเอกปั้นมากับมือ"

จะมีการ์ตูนสมัยนี้สักกี่เรื่อง ที่จะมีตัวละครเห่ยๆท่าทางไม่ได้เรื่องคอยติดสอยห้อยตามพระเอกไป แล้วค่อยๆขึ้นมาเป็นตัวละครที่มีบทบาทสำคัญไม่แพ้พระเอก ตัวละครพวกนี้เป็นตัวแทนของคนธรรมดาในเรื่อง ที่ไม่ได้เป็นลูกเทพ ไม่มีเนตรวงแหวน ไม่ใช่อัจฉริยะ มักจะถูกคนในเรื่องดูถูกดูแคลนว่าไร้ความสามารถก่อนจะพัฒนาตัวเองจนสลัดความเป็นหยำฉาทิ้งไปได้

แต่ๆๆๆๆๆๆๆ ในเมื่อแพทเทิร์นในการดำเนินเรื่องคือ ไปต่างโลก→ได้สกิลโกง(ระหว่างนี้อาจจะมีโดนหักหลัก ถูกเพื่อนทิ้ง ถูกไล่ออกจากตี้ ถูกอะไรก็ว่าไป)→บังเอิญไปเจอนางเอกแล้วช่วยไว้ได้→ดำเนินเรื่อง→มีสาวๆมากหน้าหลายตาเข้ามาป่วนหัวใจ ซึ่งตรงนี้คนเขียนต้องเลือกแล้วว่าจะจบฮาเร็มหรือจะจบกับนางเอกคนเดียว จึงเห็นได้ว่าในการดำเนินเรื่องจะไม่มีที่ให้บทเพื่อนพระเอกเข้ามาแทรกได้เลย ถ้ามีก็เป็นตัวประกอบปลายแถว ไม่อาจก้าวขึ้นมาทาบรัศมีอย่างการเป็นพระเอกคนที่ 2 ได้

สรุปคือพวกการ์ตูนแนวพระเอกเทพซ่า คนเขียนจะไม่เปลืองสมองมาออกแบบอะไรพวกนี้เลย เอาสมองไปเค้นออกแบบตัวละครสาวๆให้สวยน่ารัก หานักวาดดีๆมาวาดให้แค่นี้ก็ติดตลาดได้ไม่ยาก บางคนเนื้อเรื่องเป็นยังไงก็ไม่รู้แค่เห็นลายเส้นสวยตัวละครน่าอวยก็ซื้อแล้ว ยิ่งเห็นเรื่องแนวๆนี้ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ดก็ยิ่งรู้สึกว่าคนเขียนเรื่องใหม่ๆละเลยองค์ประกอบพวกนี้ไป แต่ก็ดันขายได้ขายดีซะอย่างนั้น หรือว่าจะหมดยุคขององค์ประกอบแบบนี้ไปแล้วจริงๆ

แก้ไขข้อความเมื่อ