วันที่1
ผมอดทนคิดถึงเธอไม่ไหวเลยเผลอทักหาเธอไปในคืนนั้นแต่มันก็ดึกมากๆแล้วผมนั่งคิดไปคิดมาจนตัวเองนอนไม่หลับเช้ามาเขาตอบแชทผมผมเริ่มมีกำลังใจแต่ก็รู้สึกว่าเขายังคงแค้นยังคงเกรียดผมอยู่ผมชวนเขาคุยต่างๆนาๆแต่เขาก็ไม่ถามผมคืนเลยผมเริ่มหมดหวังแต่ยังพอไปต่อได้
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบผมแล้ว
เวลาผ่านมาประมาณนึ่งผมได้ส่งเพลงไปให้เขาฟังเพื่อจะขอโทษเขาแต่เขาคงหมดความรู้สึกกับผมแล้ว
(ผมขอโทษทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยจริงๆผมอาจจะดูเป็นคนไม่มีความพยายามแต่มันไม่มีวี่แววว่าเขาจะให้โอกาสผมเลย)
ผมคงทำได้แค่รอ
#ผมรู้สึกผิดจริงๆนะขอโทษที่เรื่องมันจบภายในวันเดียว