ญาติฝ่ายน้องของคุณย่าคนหนึ่ง  เป็นพี่สาวคนโต แต่งงานมาหลายปีแต่ไม่มีลูก น้องสาวมีลูก 2 คนแล้ว กำลังตั้งท้องลูกคนที่ 3 พี่สาวจึงมาขอหลานเพื่อเป็นลูกบุญธรรม น้องสาวไม่อยากให้ แต่ด้วยความรักพี่สาว และเห็นว่าลูกคนเล็กจะได้เป็นอยู่สบายได้รับการศึกษาที่ดี  จึงตอบรับ เมื่อมอบลูกให้พี่สาวแล้วก็คอยไปเยี่ยมบ่อยๆและคอยติดตามข่าวลูกเสมอ  เมื่อลูกเรียนจบได้ทำงานแล้ว พ่อแม่บุญธรรมก็ลาโลกไป ญาติๆจึงบอกความจริงให้ทราบว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดที่แท้จริงยังมีชีวิตอยู่  เมื่อทราบความจริงลูกคนเล็กก็รับความจริงนี้ไม่ได้ เกิดความน้อยใจเสียใจ หาว่าพ่อแม่ไม่รักที่ไม่เคยเลี้ยงดูตน จึงไม่ยอมไปหาพ่อแม่ บอกว่าพ่อแม่ตนนั้นตายไปแล้ว ญาติๆช่วยกันอธิบายอย่างไรก็ไม่เชื่อฟัง   ญาติๆเห็นว่าลูกคนเล็กมีสิทธิ์เลือก แต่กลัวว่าเขาจะมาเสียใจในภายหลังได้ ต่อมาพ่อก็จากไปอีกคน แต่เขาก็ไม่ได้ไปร่วมงานศพพ่อเลย  อีโก้ความมีตัวตนสูงมาก ไม่ยอมละมิจฉาทิฏฐิ เป็นไปได้ว่าคงเลียนแบบสตีฟ จ้อบส์ ที่ไม่ยอมไปหาพ่อแม่ผู้บังเกิดเกล้า เขาควรภูมิใจปลื้มใจที่มีพ่อแม่ที่ให้กำเนิดและพ่อแม่ที่เลี้ยงดู พระคุณของทั้งสี่ท่านมีมากมโหฬาร จนประมาณมิได้เพื่อนสมาชิกเห็นว่า ควรทำอย่างไรดี 1.ปล่อยไปเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา 2.มีวิธีอธิบายแบบใดบ้างที่จะให้เขาเห็นด้วยและไปหาแม่บ้าง 3.ปล่อยให้เป็นไปตามกรรมของเขา เมื่อมาคิดได้ภายหลังก็รับทุกข์นั้นเอง  

ได้แต่หวังว่าเขาคงคิดได้ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ หรือเป็นไปได้ว่านี่คือความสุขของเขา และเขาเลือกแล้วด้วย