นี่คือการจากลา
โปรดอย่าสงสัย และจงยินดีให้แก่ฉัน ผู้ได้สำเร็จปรารถนาสุดท้ายด้วยตนเอง ฉันปรารถนาที่จะพ้นจากทุกข์ทั้งประการที่ได้พานพบมาในชีวิต ที่สุดนั้นจุดสุดท้ายคือความตายอย่างเลี่ยงไม่ได้ กรุณาเคารพในการตัดสินใจของฉันด้วย

ฉันไม่ได้คิดสั้น
การกระทำทุกอย่างได้ผ่านการใคร่ครวญมาเป็นอย่างดี ทุกท่านลองนึกเอาเถิด การที่บุคคลหนึ่งจะตัดสินใจจบชีวิตตนเองลง ต้องใช้ความกล้าเพียงใด ฉันนั้นเผชิญความทุกข์มาอย่างสาหัส นั่นทำให้การมีชีวิตต่อไปนั้นช่างแสนทรมานเกินจะพรรณนา ฉันเจ็บปวดอย่างที่สุดจนไม่กลัวความตายอีกต่อไป ฉันไม่ได้พยายามไปจากโลกนี้เป็นครั้งแรกฉันพยายามหลายต่อหลายครั้ง แน่นอนมันไม่เคยสำเร็จ ฉันใช้ชีวิตแบบพร้อมจะตายได้ทุกเมื่อ แต่ที่อยู่มาได้นานเพียงนี้ นั่นเป็นเพราะ ฉันไม่ได้กลัวความตาย แต่ฉันกลัวความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นต่างหาก ฉันยินดีหากวันหนึ่งจะถูกยิงตาย หรือเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นทำให้ฉันต้องจบชีวิตไป

ฉันเองก็มีสุข
ใช่ว่าชีวิตฉันจะมีเพียงความโศกเศร้า แต่ฉันตระหนักได้ว่า เมื่อสุขเกิด วันนึงจะหมดไป เช่นกันกับความทุกข์ มันจะหายไปเช่นกัน เพราะฉะนั้นเมื่อสุข ฉันจึงสุขจนสุดล้น เมื่อทุกข์ฉันก็ทุกข์จนทนฝืน และกลับมาวางเฉยเสียให้ได้ แต่สุดท้ายฉันคือมนุษย์ที่มีความผิดปกติทางจิต เมื่อฉันสุข สุขนั้นมักจะหมดไปอย่างรวดเร็ว กลับกันเมื่อฉันทุกข์ ฉันกลับไม่สามารถขจัดทุกข์นั้นออกไปได้ แม้นเรื่องราวนั้นจะผ่านไปแล้ว ฉนั้น ทางดับทุกข์สำหรับฉันคือการดับสูญ

อย่าเสียดาย
หลายต่อหลายคนที่ฉันเคยแลกเปลี่ยนความคิด มักจะบอกกับฉันว่า “ชีวิตมีอะไรให้ทำอีกมาก ลองไปหาความสุขดูก่อน” ใช่ ฉันทราบดี แต่ฉันไม่ได้ยินดีกับสุขนั้นเท่าไรนัก ฉันเคยไล่ล่าความฝัน ทำมันได้สำเร็จ แล้วฉันก็พบกับความว่างเปล่า มันเป็นความรู้สึกที่ว่า “นี่ไงฉันถึงฝันแล้ว แล้วอย่างไรต่อล่ะ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนไป ฉันต้องทำอะไรต่อ” ฉันเคว้งคว้างและสับสน สำเร็จแล้วอย่างไร ฉันต้องหาจุดหมายใหม่แล้ววิ่งตามมันไปเรื่อย ๆ อย่างนั้นหรือ? จุดนี้เองที่ฉันเลิกฝัน และเลิกหวังกับทุกอย่าง ฉันพอใจในชีวิตที่ผ่านมา ฉันได้ทำทุกสิ่งที่อยากทำ หากถามว่ายังมีอะไรที่อยากทำอีกไหม ตอบได้เลยว่ามี แต่มันไม่ได้สำคัญขนาดที่ว่าฉันต้องมีชีวิตต่อเพื่อทำมัน ตอนนี้ฉันใช้ชีวิตคุ้มค่าตามนิยามของฉันแล้ว ฉันไม่เสียดายชีวิตของฉันอีกต่อไปแล้ว

ทางเลือก
สำหรับฉันการเลือกจบชีวิต ก็ไม่ต่างจากการเลือกโรงเรียนที่จะศึกษาต่อ ไม่ต่างจากการย้ายงาน ย้ายบ้าน ย้ายประเทศ มันเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ที่ส่งผลต่อชีวิตหลังจากนี้ เราสามารถคาดเดาเอาเองได้ว่าถ้าเลือกทางไหน ผลจะเป็นเช่นไร แต่ความจริงคือเราไม่สามารถล่วงรู้ได้เลยว่าสิ่งที่เราเลือกนั้นดีที่สุดหรือไม่ เราทำได้เพียงเลือกทางใดทางหนึ่งเท่านั้น และสำหรับผู้ที่เลือกความตาย เขาก็เพียงแค่เลือกเส้นทางชีวิตอีกทางของเขาก็เท่านั้น

ขอบคุณ
ทุกท่านที่ผ่านเข้ามาเป็นความสุขในชีวิตของฉัน ฉันจะระลึกถึงความสุขที่เคยมี ไมตรีจิตที่ทุกท่านมอบให้ ตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต ฉันจะไม่จากไปด้วยความเศร้าโศก ส่วนท่านที่เคยบาดหมางเคืองโกรธ บัดนี้ในวาระสุดท้าย ฉันไม่มีเหตุผลให้ต้องขุ่นแค้นใจอีกต่อไป และหากจะกรุณา ได้โปรดอภัยในสิ่งที่ฉันได้เคยกระทำลงไป ทั้งความเกลียดชัง พฤติกรรมเลวร้ายต่าง ๆ ขอให้ทุกท่านทิ้งมันให้ตายไปกับฉัน แต่หากท่านใดโกรธเกลียดฉันจนไม่สามารถให้อภัยได้อีก ฉันจะไม่ร้องขอ แต่ได้โปรดอย่าให้ความทุกข์นั้นทำลายชีวิตของท่านเลย

ผู้ให้กำเนิด
ถึงพ่อและแม่ ขอบคุณที่มอบชีวิตให้ลูกคนนี้ ลูกพยายามทำทุกอย่างอย่างสุดความสามารถเพื่อให้ท่านได้ภูมิใจ ลูกเองก็ภูมิใจเช่นกันที่มีพ่อแม่เป็นท่านทั้งสอง ขอโทษที่ทำให้ท่านต้องเสียใจ แต่ลูกเองไม่สามารถอดทนใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อไปได้แล้ว ให้อภัยลูกในความผิดครั้งนี้ด้วย ลูกรักพ่อกับแม่มาก

หากการจดจำทำให้เจ็บปวด จงลืมฉันไปให้หมดสิ้น
ฉันคงจะเสียใจเป็นอย่างมาก หากการดับทุกข์ของฉันต้องสร้างความทุกข์ให้ผู้อื่น ฉันอยากให้ทุกคนยินดีในสิ่งที่ฉันเลือก ยินดีที่ฉันพ้นจากทุกข์ ฉันเข้าใจว่ามันยากที่ต้องสูญเสียใครสักคน เพราะฉะนั้น หากเจ็บปวด ขอให้ลืมฉันไปเถิด

โลกนี้อาจไม่ได้โหดร้าย เป็นเพียงฉันเองที่ไม่มีความสามารถมากพอที่จะใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อไป ขอให้ทุกท่านจงมีสุข